Problemin bir parçası
"Avrupa'nın Türkiye'nin desteği olmadan mülteci krizinin üstesinden gelemeyeceği doğru. Ancak Türkiye'nin sınırlarını daha iyi denetlemeye ikna edilmesiyle Müslümanların Avrupa yönündeki göçünün frenlenebileceğini beklemek hata. Bazı politikacılar, topraklarındaki mültecilerle daha fazla ilgilenebilmesi için Türkiye'ye para yardımı yapılmasını öneriyor. Türkiye bu yardımı kabul etse ve Ege kıyılarını daha sıkı kontrol etse bile yüz binlerin Avrupa yönünde Türkiye'yi terk etmek isteyeceği bir gerçek. Türkiye kaçak olarak Ege'deki Yunan adalarına geçen mülteci adaylarını geri almayı kabul etse de göçmenlerin mutlaka Avrupa'ya geçme arzusu kırılmaz.
Sonuç alınabilmesi için Türkiye'nin ülkesindeki sığınmacıların hukuki ve fiili durumlarını düzeltmesi gerekir. Türkiye sığınmacılara sadece müsamaha etmek yerine onlara resmin mülteci adayı statüsü tanımalı ve onlara entegrasyon ve ilerde Türk vatandaşlığına alınma imkanı tanımalıdır. Ama Ankara buna yanaşmıyor. İkinci Dünya Savaşı'ndan kalma tuhaf hukuk anlayışına göre Türkiye sınırlı birtakım düzenlemelere rağmen sadece Avrupalılara mülteci adayı statüsü veriyor. Türk yasalarına göre bir Lüksemburglu ya da İsviçreli Türkiye'de iltica başvurusunda bulunabilir. Irak veya Suriye vatandaşı ise bulunamaz. Türkiye, İslam ülkelerinden gelen sığınmacılara perspektif sunmadığı sürece sığınmacıların çoğu günün birinde eşit vatandaşı olma ümidini taşıdığı bir ülkede yaşamak için Türkiye'den ayrılacak.
Türkiye'deki Suriyeli sığınmacıların sayısı, 1 milyon 800 bini kayıtlı olmak üzere iki milyonu buluyor. Çadır ve konteynır kentlerde sadece su, yemek ve yatak yok. Bu kamplarda tıbbi hizmet de veriliyor. Spor salonları ve mescitler bulunuyor. Çocuklar ders görüyor. Hükümet sığınmacılara yaklaşımdan dolayı övgü alıyor.
Sunduğu barınma imkanları ise Türkiye'nin iltica politikasını tam yansıtmıyor. Türkiye'deki Suriyeli mültecilerin yüzde 80'i dış dünyadan tecrit edilmiş kamplarda değil, kaderine terk edilmiş bir şekilde yaşıyor. Türkiye'deki kamplarda 300 bin mülteci, yani bu yıl Almanya'ya gelmesi beklenen sığınmacıların yarıdan azı yaşayabiliyor. Kamplar daha fazlasını almıyor. Suriyelilerin büyük çoğunluğu inşaatlarda, parklarda yatıp kalkıyor ya da fahiş kira ödeyerek ev bulabiliyor.
Sığınmacılara Türkiye'de kendilerine hayat kurma perspektifi sunulmuyor. Mülteciler yakında ülkelerine dönme umuduyla geldikleri için, bu durum düşünülmemişti. Suriye'nin yakında barışa kavuşma ihtimali azaldıkça ve Türkiye yasalarını değiştirmediği takdirde sığınmacılar çadır kentlerde yaşamaya mahkum olacaklar, patronlarının insafına kalmış halde ve karın tokluğuna çalışmak zorunda kalacaklar.
Ankara'nın şimdilik muktedir adamı Recep Tayyip Erdoğan ile Türkiye'nin mülteci krizinde yardımcı olması konuşmak isteniyorsa o zaman sınır koruma ve sığınmacıların geri kabulü gibi tipik başlıklar açmayıp, Türkiye'nin göç ülkesi olup ona göre davranıp davranmayacağını öğrenmek gerekir. Son zamanlarda Batı'nın güvenilir ortağı olmaktan uzaklaşan Türkiye Cumhurbaşkanı ile pazarlık yapılıp yapılamayacağı da ayrı bir mevzu.
Ankara, Kürt azınlık karşısında izlediği saldırgan politikasını değiştirmediği takdirde, Avrupa yakında daha yoğun mülteci akınına uğrayacaktır. Kürtler şimdiden savaş benzeri olayların cereyan ettiği Güneydoğu Anadolu'dan Avrupa'ya kaçacaktır. Türk ordusu bölgede artık sadece terör örgütü PKK'lı teröristlerle değil bütün Kürtlerle mücadele ediyor. Gerginlik daha da artarsa Avrupa mülteci krizine çözüm bulma çarelerini yeni bir mülteci akınına yol açmak üzere olan bir liderle görüşmek zorunda kalacaktır."
Michael Martens / #link:http://www.faz.net/:Frankfurter Allgemeine Zeitung#
Frankfurter Allgemeine Zeitung GmbH, Frankfurt am Main