MOLDOVA’NIN YALNIZ ÇOCUKLARI

Olga, Sabrina ve Carolina 3 yıl boyunca yalnız yaşamış. Anneleri, bu dönemde İtalya’daki bir ailenin yanında yaşlı bakıcılığı yapmış. Fotoğrafçı Andrea Diefenbach, 'uzak mesafe ilişkisi' yaşayan Moldovalı ebeveynler ile çocuklarını “Anne-babasız Memleket” adlı fotoğraf kitabında toplamış.

Fotoğrafçı Diefenbach, en büyük kardeş Olga’yı anlatırken “Anne rolünü üstlenmişti. Peynir yapıyor, ekmek pişiriyor, ihtiyaçları karşılayıp bir de üstüne küçük kız kardeşini okula götürüyordu” diyor. Çocukların kendi ayakları üzerinde durma mücadelesi Alman fotoğrafçıyı derinden etkilemiş.

Olga’nın küçük kız kardeşi Carolina annesiyle her telefon konuşmasında böyle söylüyor. Fotoğrafçı Diefenbach “Çocuklar görünüşte bu durumla başa çıkabiliyorlar” diyor ve ekliyor; “Ancak aileler parçalanmış durumda ve bunun ne demek olduğunu ancak 20 yıl sonra, büyüdüklerinde anlayacaklar”

Anne-babası yurt dışında çalışan Catalina'nın bakımını büyükannesi üstlenmiş. Eski Sovyet ülkesinde ailelerin çoğu parçalanmış durumda. Dünya Bankası'nın verilerine göre, Moldova halkının yaklaşık dörtte biri yurt dışında çalışıyor. Çalışmak amacıyla başka ülkelere gidenlerin çoğu kaçak göçmen konumunda.

Anne-babalar çocuklarına düzenli olarak paketler yolluyor. Paketlerin içinde İtalya’daki süpermarketten alınmış bazen patlamış mısır, bazen elma oluyor. Fotoğrafçı Diefenbach, “Pakettekiler Moldova’daki gibi taze ve lezzetli olmasa da bu, çoğunlukla ebeveylerin çocuklarına sevgisini göstermesinin tek yolu“ diyor.

İtalya’da altı ayrı temizlik işinde çalışan Ludmilla, yedi yıl boyunca oğlu Slawek’ten ayrı yaşamış. Çünkü yurt dışında kaçak olarak bulunuyormuş. Birçok ebeveyn sınırda göstermek üzere yasal evrakları olmadığı için çocuklarını almak üzere ülkesine gidemiyor. Bugün oturma izni olan Ludmilla, uzun bir ayrılıktan sonra oğlunu yanına alabilmiş.

Aljona ve Vanja para kazanıp çocuklarına bakabilmek için İtalya’da bir kavun tarlasında çalışıyorlar. Hergün çocuklarını arıyorlar. Yağmur yağdığında çalışamıyorlar ve zaten düşük olan günlük yevmiyelerini de kazanamıyorlar. Fotoğrafçı Andrea Diefenbach da anne-babaların bu kaderini belgelemiş.

Adrea Diefenbach “Batı Avrupa’da yaşayanların fotoğraflarım sayesinde yurt dışından gelme temizlikçisinin de çocukları olabileceğini bir kez olsun düşünmelerini dilerim. Anne-baba sevgisi herkeste vardır“ diye konuşuyor.

Memleketinde bıraktığı çocuğunun resmi başucunda duruyor. Geçim sıkıntısı anne-babaları yurt dışında çalışmaya zorluyor. Andrea Diefenbach, “Çocuklarına okullar açıldığında bir kalem bile alıp alamayacaklarını bilemiyorlardı“ diyor. Aylık kazancın 200 eurodan az olduğu Moldova, Avrupa’nın en fakir ülkeleri arasında sayılıyor.

Fotoğrafçı Andrea Diefenbach, “Anne-babasız memleket” çalışmasıyla “n-ost” adlı Doğu Avrupa haber portalının 2012 yılı röportaj ödülünü kazandı. Jüride yer alan Hannover’deki Foto Muhabirliği ve Belgesel Fotoğrafçılık Profesörü Bauer Schmitt, “Fotoğraflar ajitasyon yapmadan, Avrupa’daki ekonomik bölünmenin etkileyici sonuçlarını gözler önüne seriyor” diyor.

Andrea Diefenbach’ın kitabı Moldova’da da yayımlandı. Fotoğrafçı “Birçok insan yurt dışında çalışan akrabalarının yaşadığı zor koşullara şaşırdı. Yollanan paketler onların varlıklı olduğunu düşündürüyordu” diyor. Diefenbach’ın fotoğrafları 12 Mayıs’a kadar Wiesbaden’daki Şehir Müzesi’nde sergilenecek. © Deutsche Welle Türkçe