Koment: Krahasim fatal

Situata në Lindjen e Mesme është më shumë se e tensionuar. Edhe marrëdhënia mes Izraelit dhe palestinezëve nuk është më e mirë, atje gjendja po shkallëzohet. Djem të rinj palestinezë sulmojnë pa dallim izraelitët, ushtria ndërhyn me të gjithë forcën që ka: Siguria e qytetarëve është për politikën dhe ushtrinë izraelite prioritet parësor .

Drejt intifadës së tretë?

Nervoziteti po rritet dukshëm. Nga njëra anë kundër sulmeve me thika është e pambrojtur edhe një ushtri e shumëarmatosur, po ashtu edhe një shërbim sekret jashtëzakonisht eficient. Nga ana tjetër izraelitët dhe palestinezët i tremben kalimit në një intifadë të tretë, kjo edhe pse presidenti palestinez Abas gëzon shumë pak autoritet tek palestinezët, dhe i lë gjërat të rrjedhin. Një konstelacion shumë fatkeq.

Në Berlin pati takime të qeverisë gjermane me Sekretarin Amerikan të Shtetit, John Kerry për çtensionimin e situatës. Me sukses? Me të drejtë askush nuk pretendon për këtë. Sepse që para vizitës së Benjamin Netanjahut në Berlin dukej qartë se sa i nervozuar politikisht ishte kryeministri izraelit. Ai u shpreh se kryemyftiu palestinez i Jeruzalemit paska nxitur Adolf Hitlerin në një takim në fillim të viteve 40-të për shfarosjen e hebrenjve. Vetë Hitleri paska qenë më shumë për një dëbim të hebrenjve, se sa për vrasjen e tyre.

Por historia nuk është asnjëherë vetëm e zezë apo e bardhë, por shpesh një gri me shkarravitje. Nuk ka dyshim që Amin al Huseini, kryemyftiu i Jeruzalemit i urrente hebrenjtë. Ai nuk donte hebrenj në tokën e shenjtë, ai nuk donte një Palestinë si vatër të hebrenjve, gjë që hebrenjve u ishte premtuar në marrëveshjet e paqes së Sevres pas Luftës së Parë Botërore, megjithëse e paformuluar qartë. Pasoja: Dhunë e incidente të dhunshme në territoret palestineze me mandat.

Dy urrejtës të hebrenjve

Urrejtja për hebrenjtë - po ajo ekzistonte pa asnjë hezitim tek kryemyftiu: Nga ana tjetër Adol Hitleri e kishte shprehur qartë urrejtjen e tij për hebrenjtë në librin e tij„Mein Kampf“. Ai donte shfarosjen sistematike të hebrenjve në Gjermani dhe Europë. Hitleri ishte përgjegjës për zbatimin e saj në Aushvitc, Treblinka apo Majdanek ashtu si edhe në Bergen-Belsen, Buhenvald e në geton e Varshavës. Për këtë ai nuk kishte nevojë për kryemyftiun dhe inkurajimin e tij.

Këtë e di edhe kryeministri izraelit natyrisht. Pra ai e zgjodhi këtë krahasim fatal historik nga një arsye tjetër: Ai vendosi me këtë një vijë lidhëse tradicionale nga kryemyftiu tek presidenti Abaz – një vijë tradicionale e urrejtjes së hebrenjve, me të cilën Izraeli e sheh veten të konfrontuar. Kjo i përgjigjet ndjesisë që kanë shumë izraelitë dhe justifikon, sipas pikëpamjes së tyre, refuzimin e kompromiseve dhe ofertës për bisedime. Por me këtë Netanjahu e çon vetë përpara shkallëzimin e gjendjes - dhe e shkatërron edhe shpresën më të vogël për paqe ose së paku për një armëpushim në Lindjen e Mesme.

Ju mund të shprehni mendimin Tuaj poshtë këtij komenti. Ne gëzohemi për opinionin Tuaj!