Teofila Reich-Ranicki nie żyje
30 kwietnia 2011
Marcel Reich-Ranicki w jednym z wywiadów prasowych, w Bild am Sonntag w 2007 roku powiedział: "Moja żona nie mogła sobie wyobrazić, żeby mnie zostawić samego. Ja też nie mogłem sobie wyobrazić, żeby ją zostawić samą. I tak minęło nam 67 lat".
Poznali się w 1940 roku, w dniu, kiedy jej ojciec popełnił samobójstwo. Trudno wyobrazić sobie bardziej dramatyczny moment na rozpoczącie romantycznego związku, ale w ich życiu miały nastąpić dalsze.
Przeżyli holocaust
Kiedy matka Tosi - bo tak nazywała ją rodzina i przyjaciele - poznała Marcela, powiedziała mu: "Zaopiekuj się tą dziewczyną". Teofila urodzona w 1920 roku w Łodzi, pochodząca z zamożnej żydowskiej rodziny kupieckiej, chciała właściwie studiować sztukę w Paryżu. Już jako dziecko pięknie rysowała, miała zdolność do języków. Wojna przekreśliła wszystkie jej plany.
Pobrali się w 1942 roku w warszawskim getcie, w 1943 udało im się stamtąd uciec. W podziemiu, w poczuciu stałego zagrożenia, przeżyli holocaust. W roku 1948 przyszedł na świat ich syn, Andrew.
Teofila Reich-Ranicki po wojnie pracowała jako dziennikarka i tłumaczka. W 1958 Reich-Raniccy wyjechali do RFN. Od roku 1973 mieszkali we Frankfurcie nad Menem.
Późne uznanie dla artystki
Publicznie trzymała się w cieniu swego bardzo ekspresywnego i bezpardonowo wyrażającego swe opinie męża, najbardziej znanego niemieckiegio krytyka literackiego. Wszędzie, gdzie się pojawiał, u jego boku widać było drobiutką, elegancką panią z subtelnym uśmiechem na ustach. "Każdy, kto widział tę parę odnosił wrażenie, że są nierozłączni: on był wzburzonym żywiołem morskim, ona skałą, o którą rozbijają się fale" - pisała Frankfurter Allgemeine Zeitung. Bardzo ceniono ją za mądrość, dobroć, cierpliwość i poczucie humoru. Bardzo późno świat poznał ją jako artystkę: w 1999 roku zostały opublikowane jej rysunki z warszawskiego getta, które ocalały, pomimo dramatycznych losów Reich-Ranickich. Przedstawiają okrutną rzeczywistość życia w getcie.
Ich wspólne życie w szczegółach Marcel Reich-Ranicki opisał w biografii "Moje życie", wydanej w 1999 roku, która stała się bestsellerem i doczekała ekranizacji.
dap / Małgorzata Matzke
red.odp.: Barbara Coellen