Berlin Paryż Ateny

Niemcy i Francja zbliżyły stanowiska w sprawie ratunku dla Grecji i zmierzają w kierunku rychłego zakończenia katastrofalnego rozwoju sytuacji. „Im szybciej rozwiążemy problemy, tym lepiej“, stwierdziła kanclerz Angela Merkel w piątek (17.06.2011) po spotkaniu z prezydentem Francji, Nicolasem Sarkozym w Berlinie. Z końcem przyszłego tygodnia na szczycie UE oboje zamierzają przekonać do swego stanowiska. “Nie ma czasu do stracenia“ - przestrzega Sarkozy. Zasadnicza zgoda na dobrowolny udział prywatnych wierzycieli ma otworzyć drogę do utworzenia drugiego programu pomocy dla Grecji. Rynki zareagowały z ulgą, bowiem bez szybkiego rozwiązania problemy trwałyby miesiącami.

Model wiedeński

Wyjście z kryzysu ma przynieść model, w ramach którego prywatni wierzyciele mieliby zasygnalizować dobrowolnie chęć zatrzymania w swym portfelu greckich obligacji państwowych. Za przykład służy tu tzw. inicjatywa wiedeńska, w ramach której w 2009 roku liczne zachodnioeuropejskie banki wyraziły gotowość podtrzymania swego zaangażowania w niektórych, mocno dotkniętych kryzysem finansowym państw wschodnioeuropejskich. Merkel podkreśliła, że inicjatywa wiedeńska stanowi dobry fundament : „myślę, że na tej podstawie można ruszyć z miejsca“. Sarkozy dodał, że dąży się do wypracowania rozwiązania „w duchu wiedeńskim“. Już w niedzielę ministrowie finansów eurogrupy będą omawiać kryzys, a w czwartek i piątek Grecja znajduje się na pierwszym miejscu w porządku dziennym obrad na szczycie UE.

Ryzykowna opcja

W Berlinie minister finansów Wolfgang Schäuble, w liście do szefów resortów finansów eurostrefy, postuluje jednak udział prywatnych wierzycieli, sięgający poza model wiedeński. Zgodnie z inicjatywą obligacje greckie po upływie terminu ważności mają być wykupione w pełnej wysokości i zastąpione nowymi na tę kwotę. Pomogłoby to Grecji wygrać cenny czas na obsługę zadłużenia. Jednakże również taka delikatna konwersja uchodzi za ryzykowną operację, ponieważ może doprowadzić do zakłóceń na rynkach finansowych. Doszłoby do nich wówczas, gdyby agencje ratingowe nie uznały zobowiązania prywatnych wierzycieli za w pełni dobrowolne, stwierdzając tym samym zaistnienie zaległości kredytowej.

ag / Andrzej Paprzyca

red. odp.: Monika Skarżyńska