Barok w Watykanie
6 grudnia 2005
Małgorzata Matzke: Jak powstała koncepcja tej wystawy?
Katarzyna Chrubasik: Koncepcja powstała bardzo dawno temu kiedy Kunsthalle (Kunst-und Ausstellungshalle der Bundesrepublik Deutschland) i Muzea Watykańskie postanowiły zrobić serię trzech wystaw o sztuce i kulturze w Watykanie. Pierwsza wystawa miała miejsce w 1998 roku „Renesans w Watykanie”, a obecnie jest to kontynuacja, „Barok w Watykanie”. Koncepcja w ogóle powstała w ten sposób, że Kunsthalle zdobyła zaufanie Muzeów Watykańskich i przekonała ich współpracowników, że taka wystawa to coś wyjątkowego ponieważ można zebrać dzieła sztuki, które kiedyś były częścią Watykanu. Dzisiaj są niestety w różnych zbiorach, w różnych muzeach i obecnie była okazja aby zgromadzić je w jednym miejscu i pokazać publiczności coś, co jest nietypowe i jednorazowe.
MM: Skąd pochodzą w ogóle eksponaty, które pokazywane są na wystawie?
KCh: Mamy w sumie 60 różnych instytucji tzn. oprócz Muzeów Watykańskich jest to Biblioteca Apostolica Vaticana i Fabrica di San Pietro. Ale oprócz tego mamy eksponaty z Paryża, z Louvru, mamy eksponaty z National Gallery, z największych muzeów rzymskich, Museo do Roma, Pinacoteca Capitolina, Palazzo Barberini, mamy naturalnie eksponaty ze znanych muzeów niemieckich, z Berlina, z Monachium.
MM: Co Pani samej podoba się najbardziej, na tej wystawie? Z jakiego eksponatu jest Pani szczególnie dumna, że udało się go ściągnąć do Bonn?
KCh:Dla mnie osobiście to są dwa rysunki. Rysunek Borrominiego i Berniniego, jeden pochodzący ze zbiorów, które znajdują się w Lipsku a drugi, rysunek Borrominiego, który jest z muzeum Albertina z Wiednia. Wiszą obok siebie, przedstawiają baldachim nad grobem św. Piotra i na obu rysunkach widać, jak różni byli to artyści. Borromini, który pracuje dokładnie, wszystko jest wyliczone, na tym rysunku oblicza proporcje, między baldachimem i architekturą. Natomiast Bernini luźną ręką rzuca swoją pierwszą myśl na kartkę i porównanie tych dwóch rysunków jest po prostu cudowne.
MM: Które eksponaty staną się magnesem przyciągającym na tę wystawę publiczność?
KCh: Magnesem jest naturalnie model kopuły Bazyliki św. Piotra wykonany w XIV wieku przez samego Michała Anioła. który mając 80 lat wiedział, że nie będzie mógł już dokończyć budowli i ten model przeznaczony był dla architektów, którzy przyjdą po nim. Model ma 5 metrów wysokości jest naprawdę tym modelem, który wyszedł spod ręki wielkiego mistrza. Wokół tego modelu rozwija się historia budowy Bazyliki św. Piotra od roku 1506 do czyli od momentu, kiedy powstaje decyzja za pontyfikatu Juliusza II, że burzy się starą bazylikę Konstantyna i buduje się coś zupełnie nowego Oprócz tego mamy naturalnie olbrzymie obrazy pochodzące z Bazyliki św. Piotra, których dzisiaj już nie można oglądać ponieważ w XIX wieku zostały zastąpione przez mozaiki natomiast obrazy są w salach niedostępnych dla publiczności. I zebraliśmy tych obrazów 5.