۸ ژوئیه ۱۸۶۷: نگارگر تند تلخی‌ها
۱۳۹۵ تیر ۱۸, جمعه
نام خانوادگی کته کُلویتس (Käthe Kollwitz) اشمیت (Schmidt) بود. پدر و مادرش از هواداران سوسیال دموکراسی در آلمان بودند و از آن‌جا که در آن زمان هنوز تحصیل عالی رسمی برای زنان امکان نداشت، او را برای آموزش طراحی و نقاشی نزد آموزگاران خصوصی می‌بردند.
۱۸ ساله بود که به "آکادمی بانوان هنرمند در برلین" راه یافت. ۲۴ ساله بود که با پزشک و همشهری خود کارل کلویتس ازدواج کرد و با او به یک محله کارگرنشین در شمال برلین نقل مکان کرد.
۳۱ ساله بود که آموزگار همان آکادمی شد که در آن درس خوانده بود. از همان هنگام طرح‌های او که بیانگر دردها و مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم فرودست جامعه بودند، مورد توجه قرار گرفتند.
هانس کلویتس فرزند او در یک گفتگوی قدیمی رادیویی می‌گوید: «آپارتمان ما ۴ اتاق داشت که بزرگترین آن‌ها اتاق کار مادرم و دوتای دیگر مطب پدرم بود. با این وضعیت جایی برای بوم‌های بزرگ نقاشی نداشتیم و مادرم شاید به همین خاطر تابلوهایی با قطع کوچک می‌کشید. خیلی وقت‌ها مدل‌های کارهایش بیماران پدرم بودند.»
از کارهای ماندگار کلویتس افزون بر طرح‌هایی که از خودش در وضعیت‌های مختلف کشیده، "خیزش بافندگان" و "جنگ دهقانان" است که بارها در نشریات چپ بازچاپ شده‌اند.
مشهورترین کار او اما تصویر مرد جوانی است که دست چپش را روی قلبش گذاشته و دست راست را به نشان سوگند بالا گرفته است. در زیر این پلاکارد نگارنده نوشته: "جنگ، دیگر هرگز". این شعار مادری بود که فرزند ۱۷ ساله‌اش را در جنگ جهانی اول از دست داد و شعاری که تا به امروز همه صلح‌طلبان آلمانی بر روی پلاکاردهای خود می‌نویسند.
کته کلویتس نخستین استاد دانشگاه زن در رشته هنرهای زیبا در آلمان است، هرچند این مقام را پس از روی کار آمدن نازی‌ها پس از مدت کوتاهی از دست داد و به گوشه‌گیری پناه برد.
کته کلویتس در ۷۸ سالگی در نزدیکی شهر درسدن (Dresden) در شرق آلمان درگذشت.