۷۰ سالگی کاترین دونوو، ملکه بلوند سینمای فرانسه

کاترین دونوو در بیش از ۱۰۰ فیلم نقش‌آفرینی کرده است. او با ایفای نقش زنان مرموز و دست‌نیافتنی در فیلم‌های فرانسوا تروفو، رومن پولانسکی و لوئیس بونوئل به شهرتی فراگیر رسید. این هنرپیشه فرانسوی در تمام این سال‌ها خود را اسیر یک ژانر یا یک شخصیت به‌خصوص نکرده و در سبک‌های متفاوت، از موزیکال و وحشت گرفته تا ملودرام و کمدی ظاهر شده است.

کاترین دونوو تنها ۲۱ سال داشت که با بازی در فیلم موزیکال "چترهای شربورگ" (محصول ۱۹۶۳) خود را به عنوان هنرپیشه‌ای با استعداد نشان داد. البته در اوایل دهه ۹۰ میلادی بود که از این فیلم به عنوان یک اثر هنری نادر ستایش شد و توانست جایزه گراند پری جشنواره فیلم کن را از آن خود کند. با این همه کاترین دونوو با این فیلم در دهه ۶۰ میلادی از تولد ستاره‌ای تازه در سینمای فرانسه خبر داد.

در فیلم "انزجار" به کارگردانی رومن پولانسکی محصول ۱۹۶۵ کاترین دونوو نقش زنی جوان را بازی کرد که از لحاظ روحی آشفته و پریشان است و در نهایت اسیر ترس‌های دیوانه‌وار خود شده و ارتباطش را با واقعیت از دست می‌دهد.

کاترین دونوو چندین بار در برابر دوربین لوئیس بونوئل، کارگردان سرشناس فرانسوی، قرار گرفت. یکی از نتایج همکاری این دو، فیلم "زیبای روز" بود که در سال ۱۹۶۷ ساخته شد. این فیلم تا کنون بارها در فهرست صد فیلم برتر تاریخ سینما جهان جای گرفته است.

"آخرین مترو" ساخته لوئیس بونوئل با بازی کاترین دونوو شهرت این ستاره زیباروی فرانسوی را بیش از پیش کرد. بونوئل که به خوبی با توانایی‌های کاترین دنو آشنا بود، کوشید تا در این فیلم شخصیت او را با عمق و تنوع بیشتری تصویر کند. بازی درخشان کاترین دونوو در "آخرین مترو" برای او جایزه "سزار" بهترین هنرپیشه زن فرانسه را به ارمغان آورد.

آلن کورنو، کارگردان فرانسوی در سال ۱۹۸۱ در یک فیلم گانگستری با نام"انتخاب اسلحه" کاترین دونوو، ایو مونتان و ژرارد دپاردیو را به خدمت گرفت.

در سال ۱۹۸۳ کاترین دونوو با دیوید بووی و سوزان ساراندون در فیلم ترسناک "گرسنگی" به کارگردانی تونی اسکات همبازی شد. در این فیلم او در نقش زنی خوش‌آشام به روی پرده می‌رود که با نوشیدن خون دیگران به دنبال جاودانگی و دور کردن پیری از خود است.

فیلم "هندوچین" محصول سال ۱۹۹۲ سرانجام نامزدی اسکار را برای کاترین دونوو به همراه آورد. این فیلم دوران استعمار فرانسه بر ویتنام را به تصویر می‌کشد و کاترین دونوو در آن نقش زنی با ظاهری سرد به نام الیان را بازی می‌کند که علیه قدرت‌طلبی فرانسه در ویتنام به پا می‌خیزد.

"فصل مورد علاقه من" محصول ۱۹۹۳ داستان خواهر و برادری را روایت می‌کند که بیماری مادر آنها را بار دیگر به یکدیگر نزدیک می‌کند. کارنامه کاری کاترین دونوو اساسا در سینمای اروپا شکل گرفت.

پس از "فصل مورد علاقه من" فیلم "دزدان" محصول ۱۹۹۶ دومین همکاری کاترین دونوو با آندره تشینه، کارگردان نامدار فرانسوی بود.

کاترین دونوو در سال ۲۰۰۰ بعد از مدتها بار دیگر در فیلمی که موسیقی و آواز نقش اصلی را ایفا می‌‌کرد، به روی پرده رفت. "رقصنده در تاریکی" به کارگردانی لارس فون تریر را نمی‌توان فیلمی موزیکال به معنای استاندارد آن دانست زیرا در آن رقص و آواز بخشی از داستان تلخ زندگی زنی تنهاست که پسرش همانند او در حال از دست دادن بینایی‌اش است.

در سال ۲۰۰۲ هنگامی که کاترین دونوو به ۶۰ سالگی می‌رسید، فرانسوا اوزون، سینماگر نوجوی فرانسه، با فیلم "۸ زن" ستایشی پرشکوه از او ارائه داد. در این فیلم کاترین دنو در کنار چند نسل از ستارگان فرانسوی، از دانیل داریو و فانی اردان تا ایزابل اوپر و امانوئل بئار، به سادگی نشان داد که هنوز بی‌رقیب است. این فیلم جایزه خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین (برلیناله) را از آن خود کرد.

کاترین دونوو از معدود ستارگانی است که در سنین بالا نیز سالانه در دو یا سه فیلم بازی می‌کند و کارگردان‌ها همچنان در اشتیاق کار با او هستند. در سال ۲۰۱۱ تماشاگران شاهد بازی او و دخترش در کنار یکدیگر در فیلم "عزیزان" بودند.

کاترین دونوو و ژرارد دپاردیو در فیلم‌های متعددی با یکدیگر همبازی شدند. آخرین آنها "آستریکس و اوبلیکس: خداحافظ خاک بریتانیا" محصول ۲۰۱۳ بود.

کاترین دونوو در اوایل دهه ۶۰ میلادی با روژه وادیم آشنا شد. در سال ۱۹۶۳ این دو صاحب یک فرزند پسر شدند. روژه وادیم پیش از آشنایی با کاترین دونوو با بریژیت باردو ازدواج کرده بود که زندگی مشترک ۵ ساله این دو در سال ۱۹۵۷ به پایان رسید.

کاترین دونوو در سال ۱۹۶۵ با دیوید بیلی، عکاس مد بریتانیایی، ازدواج کرد که این ازدواج تا سال ۱۹۷۲ دوام داشت.

در سال ۱۹۷۲ او با مارچلو ماسترویانی بازیگر ایتالیایی آشنا شد که حاصل این آشنایی دختری با نام چیارا ماسترویانی است که او نیز در دنیای هنرپیشگی قدم گذاشت.

کاترین دونوو در تمام این سال‌ها جوایز زیادی را کسب کرده و همیشه یکی از مهمانان ثابت جشنواره‌های مهم بین‌المللی نظیر کن، برلین و سن‌سباستین بوده است.

او همچنین مقالات متعددی برای رسانه‌های فرانسوی نوشته است و در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی از جمله اعتراض علیه مجازات اعدام و نیز حمایت از قربانیان مین‌ فعال بوده است.

کاترین دونوو در سال ۱۹۷۱ یک شرکت تهیه فیلم تأسیس کرد. او در دهه ۱۹۸۰ میلادی چهره تبلیغاتی مارک شانل بود. کاترین دونوو علاقه ویژه‌ای نیز به آواز دارد و تا کنون اجراهایی دو نفره با برنادت لافون، جو کوکر و سرژ گینزبورگ داشته است. فرانسوا تروفو سخت به کاترین دونوو علاقه‌مند بود و عقیده داشت سینمادوستان حاضرند پول بدهند و به سینما بروند تنها برای این که زیبایی درخشان این زن بلوند را تماشا کنند.