۶۰ سالگی هارالد شوماخر، دروازه‌بان بی‌باک تیم ملی فوتبال آلمان
هارالد شوماخر در طی فعالیت ورزشی خود، به جایگاه یکی از بهترین دروازه‌بانان فوتبال آلمان و جهان دست یافت.او که یکی از بی‌باک‌ترین دروازه‌بانان فوتبال آلمان محسوب می‌‌شود، ۶ مارس تولد ۶۰ سالگی‌اش را جشن می‌گیرد.
در کتابی که در سال ۲۰۰۰ در رابطه با تاریخچه‌ی تیم فوتبال باشگاه اف ث کلن آلمان انتشار یافت، درباره‌ی هارالد شوماخر دروازه‌بان فراموش‌نشدنی این باشگاه و تیم ملی فوتبال آلمان در دهه‌ی ۸۰ میلادی آمده است: «آمیزه‌ای از کارایی و درخشش، بی‌باکی و فرهمندی تحریک‌آمیز، هارالد شوماخر را به یکی از تاثیرگذارترین پدیده‌های فوتبال کلن و آلمان تبدیل می‌کند.»
هارالد شوماخر در تاریخ ۶ مارس ۱۹۵۴ در شهر کوچک دورن واقع در ایالت نوردراین وستفالن آلمان چشم به جهان گشود. او در ۸ سالگی ورزش فوتبال را آغاز کرد. پس از آن که در پست‌های گوناگون به خدمت گرفته شد، سرانجام با تشخیص مربی درون دروازه قرار گرفت. خود او بعدها اعتراف کرده بود که: «دروازه‌بانی تنها پستی بود که به آن علاقه داشتم، زیرا من اهل دویدن نبودم.»
تیم فوتبال کلن در دهه ۶۰ دروازه‌بانی داشت به نام «تونی شوماخر». به یاد همین بازیکن بود که در کلن هارالد شوماخر را نیز «تونی» می‌نامیدند. شوماخر توانست درون دروازه توانایی‌های ورزشی خود را بروز دهد. وی به سرعت پله‌های رشد را پیمود و به تیم ملی فوتبال جوانان آلمان راه یافت. باشگاه فوتبال کلن از همان موقع در پی او بود و سرانجام در سال ۱۹۷۲ این بازیکن با استعداد را در سن ۱۸ سالگی به صفوف خود جلب کرد.
در آن سال‌ها، در حالی که شوماخر دروازه‌بانی گمنام بود و بیشتر اوقات را روی نیمکت ذخیره‌ها می‌گذراند، آلمان عصر طلایی فوتبال خود را تجربه می‌کرد. اما یک حادثه، فرصتی تاریخی در اختیار شوماخر قرار داد و او نیز با پیگیری از این فرصت به بهترین نحوی استفاده کرد. آسیب‌دیدگی شدید دروازه‌بان اصلی تیم کلن باعث شد که شوماخر به عنوان دروازه‌بان شماره‌ی یک درون دروازه قرار گیرد.
شوماخر به سرعت توانست با بی‌باکی فراوان، پرش‌های حیرت‌انگیز و واکنش‌های به موقع، جای خود را درون دروازه تثبیت کند. او در سال‌های ۱۹۷۷، ۷۸ و ۸۳ به همراه اف ث کلن قهرمان جام حذفی آلمان شد. درخشش شوماخر به گونه‌ای بود که او در سن ۲۵ سالگی به تیم ملی فوتبال آلمان فراخوانده شد. در آن زمان دروازه‌بان شماره‌ی یک و بی‌چون و چرای تیم ملی آلمان سپ مایر بود که الگوی شوماخر نیز به شمار می‌رفت.
اما باز هم حادثه‌ای دیگر باعث شد که شوماخر به دروازه‌بان شماره‌ی یک تیم ملی تبدیل شود. مایر در یک سانحه‌ی رانندگی به شدت مصدوم شد و به ناچار با فعالیت در میدان‌های ورزشی وداع کرد. به این ترتیب راه برای افتخارات ملی شوماخر گشوده شد.
شوماخر در سال ۱۹۸۰ به نخستین افتخار بزرگ خود دست یافت و با تیم ملی فوتبال آلمان قهرمان اروپا شد. پس از آن اما برای دو دوره‌ی پی‌درپی یعنی در سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ تیم ملی فوتبال آلمان در بازی‌های نهایی جام جهانی فوتبال در مقابل تیم‌های ایتالیا و آرژانتین ناکام شد و شوماخر در حسرت قهرمانی جهان باقی ماند.
شوماخر در مقایسه تیم ملی فوتبال آلمان سال ۱۹۸۲ با ۱۹۸۶ می‌گوید: «هر دو تیم خیلی خوب بودند. تیم سال ۱۹۸۶ از نظر بازیکنان فردی با داشتن مهره‌هایی چون رومنیگه و ماتئوس بهتر بود. اما متاسفانه از آرژانتین هم باختیم و علیرغم تلاش نتوانستیم بازی را به وقت اضافی بکشانیم، چون بیشتر با احساس خود بازی می‌کردیم تا با عقلمان. در هر صورت دوبار در فینال در مقابل بهترین تیم‌های جهان شکست خوردیم.»
جام جهانی سال ۱۹۸۲ در اسپانیا، همزمان یکی از نقطه‌های تاریک فعالیت ورزشی شوماخر بود. در دیدار نیمه‌نهایی که آلمان در مقابل فرانسه قرار گرفته بود، خطای بسیار خشن شوماخر بر روی باتیستان بازیکن فرانسوی در محوطه جریمه به آسیب‌دیدگی شدید این بازیکن منجر گردید و وی چند ماه در بیمارستان بستری بود. شوماخر پس از بازی در صدد توجیه خطای خود برآمد و از همین رو در محافل ورزشی اروپا مورد انتقاد شدید قرار گرفت.
شوماخر برای رهایی از این رسوایی ورزشی و یافتن دوباره‌ی چهره‌ای مقبول، نیازمند دو سال تلاش مداوم بود. وی توانست با بازی‌های خوب و رفتار ورزشی مناسب، آن رویداد تلخ را جبران کند. در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ عنوان بهترین بازیکن فوتبال سال آلمان را از آن خود کرد.
شوماخر خیال داشت فعالیت ورزشی خود را به عنوان دروازه‌بان تیم ملی تا مسابقات جام ملت‌های اروپا در سال ۱۹۸۸ ادامه دهد، اما انتشار کتاب خاطرات او تحت عنوان «سوت آغاز بازی»، این نقشه را برهم زد.
وی در آن کتاب، مسائلی خصوصی بازیکنان تیم ملی را که در اردوها شاهد آن بود مطرح و سیمای برخی از بازیکنان را در افکار عمومی لکه‌دار ساخته بود. همین امر باعث شد که او را دیگر به تیم ملی آلمان دعوت نکنند. تصویر: شوماخر در حین معرفی کتابش به علاقمندان.
پس از آن شوماخر برای سه سال به ترکیه رفت و برای تیم فنرباغچه‌ی استانبول بازی کرد. وی در آنجا هم موفق بود. شوماخر در سال ۱۹۹۱ به آلمان بازگشت و در آخرین سال حضور در میدان، محافظت از دروازه‌ی بایرن مونیخ را بر عهده داشت. وی در سال ۱۹۹۲ کفش‌های خود را به دیوار آویخت. تصویر: شوماخر (دوم از چپ) در پیراهن بایرن مونیخ.
شوماخر تا کنون دو بار ازدواج کرده است. او پس از ۱۶ سال زندگی مشترک در سال ۱۹۹۲ از همسرش، مارلیس جدا شد و چندی بعد با دوباره ازدواج کرد. تصویر: شوماخر به همراه همسر دومش، یاسمین.
شوماخر در عرصه مربی‌گری دروازه‌بانان نیز فعالیت داشت و در باشگاه‌های صاحبنامی در بوندس‌لیگا چون بایرن مونیخ، بوروسیا دورتموند و بایر لورکوزن را برعهده داشت. البته عشق او به باشگاه‌اش اف ث کلن سبب شد که او در این سال‌ها بار دیگر فعال شود. شوماخر در آوریل سال ۲۰۱۲ به عنوان نایب‌رئیس این باشگاه انتخاب شد و همچنان در این مقام فعال است.