شهرداری که با رأی خود صدر اعظم شد

بی‌گمان شما هم شهردارهايی را می‌شناسيد كه در كار سياسی خود به مقام‌های برجسته‌ای دست يافته باشند. از نخستين آنها يكی هم كنراد آدنائر بود كه در سال ۱۹۱۷ يعنی در كشاكش جنگ جهانی اول، شهردار شهر كلن در آلمان شد و شهرت و محبوبيتش را از همان دوره به دست آورد.

او در پنجم ژانويه ۱۸۷۶ زاده شد، ۹۱ سال عمر كرد و تازه در ۷۳ سالگی به مقام صدر اعظمی رسيد. با اينهمه او يكی از برجسته‌ترين شخصيت‌های تاريخ آلمان به شمار می‌رود:

او شهروند افتخاری برلين، بن، كلن و كادنابيا در ايتالیا است. عضو افتخاری دانشگاه كلن و دارنده جايزه‌ها و مدال‌های افتخار از دو پاپ و چند مقام سياسی و فرهنگی ديگر بود. برنده جايزه كارل يا شارل كبير و نام‌اش زينت‌بخش نام چندين خيابان، ساختمان و پل در چند شهر آلمان نیز است.

تصوير او بر روی سكه رايج پيشين دو مارکی آلمان فدرال حک بود و چندين بار تمبرهای پستی به نام و افتخارش چاپ شدند. حتی مرسدس بنز ۳۰۰ به نام او ثبت شده است.

كنراد آدنائر در پيش‌برد سياست‌های محافظه‌كارانه خود به هيچ‌كس امان نمی‌داد اما هرگز از مسير دموكراسی هم دور نيفتاد. در جناح‌بندی‌های سياسی او سیاستمداری دست‌راستی بود و خود با اشاره به بازی محبوبش "بوچا" يا "پرتاب ديسک" ايتاليايی می‌گفت: «من عادت دارم با دست راست پرتاب كنم. خوب، راست و درست، ارتباط هم با هم دارند اين است كه فكر می‌كنم پرتاب با دست راست خيلی بهتر به نتيجه می‌رسد تا با دست چپ.»

آدنائر در كودكی و جوانی علاقه‌ای به سياست نداشت و آرزو می‌كرد كاشف و مخترع بنامی شود. حتی‌ توانست چند اختراع ساده هم به نام خود ثبت كند اما چون كار آنها به جايی نرسيد از ذكرشان در خاطراتش چشم پوشيد.

آدنائر كاتوليكی باورمند و ميهن‌دوستی سخت‌كوش بود. او اما ميهن خود را همان غرب آلمان و مشخصا شهر كلن می‌دانست و در اقدامات سياسی هميشه اين سرزمين را مد نظر داشت.

شهر كلن در دوره شهرداری آدنائر به يک مركز مهم بازرگانی و فرهنگی بين‌المللی تبديل شد. آدنائر شركت خودروسازی آمريكايی فورد را به كلن آورد و نمايشگاه جهانی اين شهر را بنيان نهاد. او همچنین دانشگاه شهر را بازگشايی و ساماندهی كرد و از همه مهم‌تر اقدام به ساختن نه تنها نخستين اتوبان آلمان بلكه اروپا ميان كلن و بن کرد.

آدنائر در دوره نازی‌ها خانه‌نشين شد و با پيروزی متفقين بر آنها باز به ميدان سياست آمد. او همه نفوذ و توان خود را به كار بست تا به جای برلين غربی يا فرانكفورت، بن پايتخت آلمان فدرال شود.

وقتی در سپتامبر ۱۹۴۹ انتخاب صدر اعظمی برای آلمان نوپا پيش آمد، آدنائر تنها با يك رأی بيشتر كه رأی خودش بود، توانست به آن مقام دست يابد. به جز این بار او سه دوره ديگر به مقام صدر اعظمی رسيد و ۱۴ سال رياست دولت آلمان فدرال را بر عهده داشت.

تنها با سياست جذب آلمان نوپا در جهان غرب بود كه اين كشور توانست جای شايسته خود را در اروپا باز كند و در اين كار آدنائر نقش حساسی را ايفا كرد. هرچه او را در اقتصاد بی‌اطلاع و در هزينه كردن از بودجه دولت ولخرج می‌دانستند، در سياست خارجی موفق بود و در برخورد با مخالفانش به ويژه سوسيال‌دموكرات‌ها حسابگرانه عمل می‌كرد.
او در يک گفتگوی تلويزيونی در اين‌باره گفته بود: «اين مشخص است كه در همه تصميم‌ها از ضعف انسان‌ها بايد استفاده كرد. اين كاری است كه من هميشه می‌كردم.»