۲۴ ژانویه ۱۷۷۶: نویسنده نخستین رمان جنایی

دوساله بود که پدر و مادرش از هم جدا شدند و ۱۰ سال بیشتر نداشت که مادر و مربی‌اش را از دست داد. در خانه عموی دام الخمرش زنی زندگی می‌کرد که پیوسته فریاد می‌زده عیسای مسیح را او زاییده است. نوشته‌اند که هوفمان از دست پیرامون تنگ و پرمشقتش به هنر پناه برده است.

۱۶ ساله بود که بر خلاف خواستش او را به دانشکده حقوق فرستادند. پس از پایان تحصیل گویا دو همزاد مانند شخصیت‌هایی که در داستان‌هایش آفریده، زندگی او را زیسته باشند.

یکی هوفمان حقوقدان و کارمند دولت که روز‌ها به تنظیم قانون‌ها و کار قضاوت می‌پرداخت و دیگری هوفمان روزهای تعطیل و شب‌های درازی که پای پیمانه‌های شراب و برگه‌های کاغذ می‌نشست و تا دمدمه‌های صبح می‌نوشت و تصویر می‌کشید.

در سال ۱۸۰۹ یعنی در ۳۳ سالگی تازه با داستان «گلوک نجیب‌زاده» شهرتی به دست آورد. این داستان که سرگذشت یک رهبر ارکستر است، پیوند میان موسیقی و ادبیات و تبلوری از زندگی خود اوست. شخصیتی که او آفریده و پرورده یکی از گویا‌ترین و برجسته‌ترین شخصیت‌های مکتب رومانتیسم است.

هوفمان در هشت سال آخر عمر کوتاه خود ۴۰ داستان بلند، ۷ رمان و ۳ مجموعه آثار از خود منتشر کرد. در میان آن‌ها «دوشیزه اسکودری» به عنوان نخستین داستان جنایی ادبیات نوین اروپا شناخته شده است.

افزون بر این او چند رمان طنزآمیز از جمله «عالیجناب کک» نوشته که به تأیید پروفسور هارتموت اشتاینکه (Hartmut Steinecke) کار‌شناس آثار این نویسنده در سده نوزدهم از استثناهای ادبیات اروپا به شمار می‌آیند.

هوفمان نخستین کسی است که در رمان «اکسیر شیطان» پدیده انسان‌های دوشخصیتی را وارد ادبیات کرده است. او حتا در روز مرگ خود از داستان‌نویسی غافل نماند.

با اینکه ماه‌ها بود به بی‌حسی اعصاب و اعضای بدن دچار شده بود، از قرار به همسرش داستانی را دیکته می‌کرده که جان می‌سپارد.

ارنست تئودور هوفمان در ۴۶ سالگی در برلین درگذشت.