۲۲ ژانویه ۱۹۵۲: مخترع صداسنج در آب

در ۱۱ نوامبر ۱۸۸۰ در اشترنبرگ در شرق آلمان ‌زاده شد. در دبیرستان فقط به درس فیزیک توجه می‌کرد. در زندگینامه‌اش آمده که روزی از همشاگردی‌اش می‌خواهد که توجه کند آیا صدای کف زدن او زیر آب را می‌شنود؟ همشاگردی با تعجب تأیید می‌کند که می‌شنود.

آلکساندر جوان از‌‌ همان هنگام متوجه می‌شود که آب، صدا را نه تنها بهتر که سریع‌تر از هوا منتقل می‌کند.

در نوجوانی دوست می‌داشت جنگلبان بشود اما علاقه‌ی بسیار به فیزیک او را به تحصیل رشته برق و سپس فیزیک کشاند به طوری که در ۲۵ سالگی به وین پایتخت اتریش رفت و سرپرستی یک آزمایشگاه فیزیک را به عهده گرفت.

هنگامی که در سال ۱۹۱۲ خبر غرق کشتی تایتانیک و مرگ ۱۵۰۰ سرنشین آن را شنید، با جدیت هرچه تمام‌تر به این فکر افتاد که چگونه می‌شود با سنجش صدا مانع‌های زیردریایی را یافت و از برخورد با آن‌ها جلوگیری کرد.

او به این منظور نخست کشف کرد که صدا در آب ۱۵۰۰ متر در ثانیه سرعت دارد و بر آن شد کمک‌ابزاری بسازد که با آن بتوان هر لحظه ژرفای دریا تا سطح آب را اندازه گرفت و به این ترتیب از برخورد کشتی با مانع‌های زیر آب جلوگیری کرد.

پیش از او از زمان فرعون‌ها به بعد، دریانوردان و کشتیبانان همیشه برای تعیین ژرفای دریا وزنه‌ای با طناب یا میله بلندی به آب می‌انداختند که تنها در کناره‌های دریا‌ها و اقیانوس‌ها کارکرد داشت.

دستگاه آلکساندر بِم که سراسر عمرش به تکمیل آن مشغول بود، پژواک صوت و سرعت آن را اندازه می‌گرفت و از روی آن فاصله زیر کشتی تا کف دریا را می‌سنجید.

به کمک دستگاه و روش آلکساندر بم، "سازمان جغرافی ملی آمریکا" نقشه‌ای از کف اقیانوس‌های جهان تهیه کرد و از آن طریق به آتشفشان‌های زیر دریا پی برده شد.

آلکساندر بِم در ۷۱ سالگی در کلبه ماهیگیری خود در شهر فلنسبورگ درگذشت.