۱۳ سپتامبر ۱۸۸۶: نخستین خلبان زن در آلمان

پدر و مادر مِلی بِزه (Melli Beese) ثروت هنگفتی داشتند و پدرش که مهندس و پیکرتراش و انسانی ترقی‌خواه بود علی‌رغم رسم معمول آن زمان، دخترش را در ۲۰ سالگی برای تحصیل عالی پیکرتراشی به سوئد فرستاد اما مِلی با این‌که دانشگاه را با موفقیت به پایان رساند، همه ذهن و حواسش نخست متوجه اسکی روی یخ و سپس پرواز بود و می‌خواست به هر قیمتی شده، خلبان بشود.

گفتنی است که این کار بسیار دشوار بود چون مردان می‌پنداشتند که خلبانی تنها از ایشان برمی‌آید، به ویژه که در آن زمان پرواز با هواپیما همواره با خطر مرگ همراه بود.

پس از این‌که چند آموزگار از آموزش مِلی بزه سر باز زدند، سرانجام روبرت تِلِن (Robert Thelen) او را پذیرفت اما چون هواپیمای او در دومین پرواز سقوط کرد، دیگر به آموزش او ادامه نداد.

مِلی بِزه در زندگینامه‌اش می‌نویسد که بارها همشاگردی‌هایش هواپیما را دستکاری می‌کردند تا او نتواند پرواز کند یا درست فرود بیاید.

سر انجام و با وجود مخالفت‌های سرسختانه آموزگاران و هم‌پروازان، مِلی بِزه درست روز تولد ۲۵ سالگیش به عنوان نخستین زن آلمانی، در برلین پروانه خلبانی گرفت.

یک سال پس از آن مِلی بِزه با همکاری همسر آینده‌اش شارل بوتار که خود هواپیماساز و خلبان بود و یک مهندس دیگر آموزشگاه خلبانی مِلی بِزه را تاسیس کرد.

اما دو سال بعد با آغاز جنگ جهانی اول، از سوی دولت آلمان مِلی بِزه که به خاطر همسرش تابعیت فرانسوی گرفته بود را به همراه شریک زندگی‌اش توقیف کردند و آموزشگاهش را بستند.

با پایان جنگ جهانی مِلی بِزه باز کوشید در زمینه پرواز و هواپیماسازی جایی برای خود باز کند، اما باز با مخالفت و بی‌اعتنایی روبرو شد.

سرانجام پس از این که نتوانست پروانه خلبانی‌اش را تجدید کند، خودکشی کرد.

مِلی بِزه در ۳۹ سالگی در برلین درگذشت.