یک کشتی نیروی دریایی آمریکا به نام هاروی میلک نامگذاری شد.

میلک فرزند خانواده‌ای با پیشینه ملوانی و زاده شهر لانگ آیلند بود. او پس از پی بردن به گرایش جنسی خود تا مدتها روابط خود را از خانواده محافظه‌کار و خویشان و نزدیکانش پنهان می‌کرد. میلک پس از اشتغال در حرفه‌های مختلف از جمله معلمی و دستیار مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری بری گلدواتر نامزد حزب محافظه‌کار جمهوری‌خواه سرانجام با کوچ از زادگاه خود در مسیری دیگری گام نهاد و زندگی جدیدی را آغاز کرد.

هاروی میلک در سال ۱۹۶۹ به همراه اسکات اسمیت که ۱۸ سال از او کوچکتر بود به سان‌فرانسیسکو نقل مکان کرد و به فعالیت‌های سیاسی پرداخت. شرکت او در انتخابات شورای شهر سان‌فرانسیسکو در سال ۱۹۷۳ به شکست انجامید. اما چهارسال بعد سرانجام در سومین تلاش بی‌وقفه خود موفق شد به تالار شهرداری سان‌فرانسیسکو نقل مکان کند. هاروی میلک در تصویب قوانین منع تبعیض گرایشات جنسی نقشی موثر و بسزا داشت.

در آوریل ۱۹۷۸ او به همراه جورج موسکون شهردار وقت توسط دانیل جیمز وایت یکی از رقبای سیاسی و از مخالفان میلک به ضرب گلوله کشته شد. این ترور خشونت‌بار میلک را به یک اسطوره بدل کرد.

دانیل وایت در دادگاه به اتهام قتل عمد در هنگام راونپریشی و افسردگی تنها به هفت سال زندان محکوم شد. این حکم به ناآرامی‌های خشونت‌آمیزی منجر شد که به White Night Riots مشهور است. در ۲۲ مارس ۱۹۷۸ هزاران نفر از همجنس‌گرایان در اعتراض به این حکم ناعادلانه به خیابان ریختند و شیشه‌های در ورودی شهرداری را شکستند.

در سال ۲۰۰۸ فیلم زندگینامه هاروی میلک به کارگردانی گاس ون سنت اکران شد. شان پن هنرپیشه نامی آمریکایی که در این فیلم بازیگر مرد اول بود، به دلیل نقش آفرینی بی نظیرش موفق به دریافت جایزه اسکار شد. تصویر: شان پن در صحنه‌ای از فیلم.