پيشگام طراحی صحنه
۱۳۹۹ بهمن ۲۵, شنبهپدر و مادر موشق ساروريان از ارامنه مهاجر روس بودند. دبستان و دبيرستان را در مدارس روسها و مدرسه فرانسوی سن لويی تهران گذراند.
۱۸ ساله بود كه نخستين بار در ايران پوسترهای سينمايی طراحی كرد و پيشگام گرافيك به شمار آمد.
ديری نپاييد كه به مسكو رفت و در آنجا نقاشی و دكور صحنه خواند. سپس به تهران بازگشت و به همكاری پيوسته با مجله ارمنی "نورهاسكر" و دبستان "كاخ كودكان" پرداخت كه مادرش گشوده بود و سرپرستی میكرد. در اين رابطه چندين داستان برای كودكان نوشت.
۲۷ ساله بود كه نخستين بار پويانمايی برای آگهیهای بازرگانی را ساخت.
پنج سال بعد دكورسازی در تئاتر تهران را آغاز كرد و چند نمايش برای كودكان نوشت و كارگردانی كرد.
به همراه برادرش آتليه عكسی در خيابان لالهزار تهران گشود و افزون بر تهيه عكس برای نمايش و فيلمهای سينمايی، دكور طراحی و نقاشی میكرد.
او نخستين اعلانهای سردر سينماهای تهران را ساخت.
نشان كارگاهش كه حروف اول نام و نام خانوادگی و سال تأسيس بود، از نخستين نمونههای لوگوسازیهای گرافيكی ايران به شمار میآيند.
۴۴ ساله بود كه نخستين فيلمش "مهتاب خونين" را ساخت.
از ماندگارترين كارهايش، دكورهای ناباورانه و نوآورانهای است كه برای فيلم طنزآميز "شبنشينی در جهنم" با شركت دو كمدين نامدار ارحام صدر و وحدت ساخته است.
اين فيلم، نخستين حضور سينمای ايران در يك فستيوال بينالمللی يعنی هشتمين جشنواره برلين ۱۹۵۸ بود. در فيلم بعدیاش، "حاجی جبار در پاريس" كه نويسندگی، تهيهكنندگی و كارگردانی آن را بر عهده داشت، از همان شخصيت فيلم "شبنشينی در جهنم" بهره گرفت و صحنهای ديگر از زندگی قهرمان داستان را نشان داد.
فيلمهای او افزون بر دكورهای دور از انتظار، آموزههايی برای درنگ در زندگی را به همراه داشتند.
۵۰ ساله بود كه استوديوی فيلمبرداری "سارواری فيلم" را گشود. از ديگر فعاليتهای او كارگاه توليد اسباببازی، ابزارهای گريم و سِت شعبدهبازی بود.
موشق ساروريان در ۷۱ سالگی در زادگاهش درگذشت.