پشتیبانی پارلمان فرانسه از پیوند کامل با ناتو

سال ۱۹۶۶، یعنی در زمان ریاست‌جمهوری شارل دوگل بود که فرانسه پس از تبدیل شدن به کشوری هسته‌ای از عضویت در ساختار فرماندهی نظامی ناتو سرباز زد. تصمیم نیکولا سارکوزی، رییس‌جمهور کنونی این کشور هرچند با تصویب نمایندگان پارلمان روبرو شد، اما با این حال مخالفانی را نیز به همراه داشت.

انتقاد چپ‌ها

انتقادها بیش از همه از جانب اپوزیسیون چپ فرانسه بود که معتقد هستند این اقدام باعث خواهد شد تا فرانسه استقلال سیاست خارجی خود را از دست بدهد و به پیروی از آمریکا روی آورد. در اوایل ماه آوریل و در زمان نشست سران ناتو، سارکوزی قصد دارد تا فرانسه را پس از ۴۳ سال تماما با ناتو سازگار کند.

بر طبق قانون اساسی فرانسه برای پیوستن دوباره به ناتو نیازی به رأی پارلمان نبود، اما از آن‌جایی که این تصمیم از سوی برخی از نمایندگان اکثریت دولت هم با مقاومت روبرو شد، فرانسوا فیون، نخست‌وزیر فرانسه خواستار رأی اعتماد نمایندگان نسبت به این تصمیم شد. او پیش از رأی‌گیری خطاب به نمایندگان گفت: «ملت ما از هیچ‌کسی دستور نمی‌گیرد و ما بنا بر منافع و عقاید خود جلو خواهیم رفت.» او همچنین اشاره کرد که ناتوی امروز دیگر ناتوی سال ۱۹۶۶ نیست که درگیر بحران میان غرب و شرق باشد.

توجیه بازگشت

نیکولا سارکوزی در توجیه این تصمیم، بازگشت فرانسه به ساختار فرماندهی نظامی ناتو را در هدف افزایش نفوذ این کشور و همچنین اروپا در این پیمان می‌داند. فیون نیز این بازگشت را راهی در جهت "ساده‌ و سبک‌کردن ساختار کنونی" عنوان کرد. او همچنین متذکر شد که روابط فرانسه با مسکو به واسطه‌ی گسترش شتابزده‌ی ناتو نباید آسیب ببیند و اظهار داشت که فرانسه و هم‌پیمانان آلمانی به ضرورت احترام به مسکو اعتقاد دارند. فیون اضافه کرد که کشورش رابطه‌ی ویژه‌ای با ملت روسیه دارد همانگونه که با آمریکا.

صدراعظم آلمان، آنگلا مرکل نیز از این اقدام سارکوزی استقبال کرد و او را به سبب اتخاذ چنین تصمیم "نه چندان ساده‌ای" تشویق نمود.

با این حال لورن فابیو، نخست‌وزیر پیشین فرانسه و یکی از مخالفان این اقدام، گفت که پیوستن به ناتو "ریسک‌های واقعی" با خود دارد و این تصمیم یک "اتفاق نظر ملی" در سیاست خارجی و امنیتی فرانسه را که قدمت آن به چهار دهه‌ی پیش باز می‌گردد، از بین می‌برد.