ورزش دوچرخهسواری ایران در آستانه تعلیق
۱۴۰۰ تیر ۱۸, جمعهطبق اساسنامه اتحادیه جهانی دوچرخهسواری (UCI)، نمایندگان دولت یا مقامات وابسته به وزارت ورزش حق دخالت در انتخابات فدراسیونهای ملی دوچرخهسواری را ندارند.
این اتحادیه از این رو گزینش محمود رشیدی به عنوان رئیس فدراسیون ایران را با گذشت چهل روز از انتخابات فدراسیون بهرسمیت نشناخته و نام او را در سایت خود وارد نکرده است.
بر اساس بند ۶ اساسنامه اتحادیه جهانی، فدراسیونهای ملی باید در رابطه با امور داخلی خود استقلال کامل داشته باشند و هیچ مقام رسمی حق دخالت در کار آنها را ندارد.
علاوه بر این، فدراسیونهای ملی باید خودمختار باشند و در برابر فشاریهای سیاسی، مالی و دینی مقاومت کنند و هر گونه دخالت از جانب مقامات را به اتحادیه گزارش دهند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
مشکل انتخابات فدراسیون ایران
به گزارش ایسنا پس از انتخابات فدراسیون دوچرخهسواری جمهوری اسلامی، مدارکی از داخل ایران برای اتحادیه جهانی دوچرخهسواری ارسال شده که بیانگر دخالت مقامات دولتی در این انتخابات هستند.
در این گزارش آمده است که اتحادیه جهانی در مکاتبه با کمیته ملی المپیک ایران ایرادهای گوناگونی به گزینش محمود رشیدی گرفته است، از جمله این که انتخاب اعضای مجمع نمایندگان (نمایندگان ورزشکاران، مربیان و داوران) را معاون وزیر ورزش و جوانان انجام داده و در رایگیری انتخاب رئیس فدراسیون نیز شرکت کرده است.
بر اساس خبری که روز ۱۴ تیر منتشر شد، عبدالرحمن قاسمی، یکی از نامزدهای انتخابات فدراسیون، به دلیل "تخلف" در انتخابات به دیوان عدالت اداری شکایت کرده و خواستار انحلال مجمع شده است.
احمد ملکی، وکیل قاسمی در این راستا گفت: «تخلفات در مجمع از جمله دخالت دولت (رای دادن معاون وزیر ورزش) در انتخابات محرز است. فدراسیون دوچرخهسواری در سال ۹۳ یک بار به همین دلیل به فدراسیون جهانی تعهد داده بود، اما متأسفانه باز هم این کار تکرار شد و سرپرست فدراسیون و عوامل سیاسی، رئیس فدراسیون را انتخاب کردند.»
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
به گزارش ایسنا، با وجود این که کمیته ملی المپیک ایران اعلام کرده که از نظر این نهاد مجمع ایران قانونی بوده، به نظر میرسد که هنوز اتحادیه جهانی قانع نشده و میتواند با استناد به اساسنامه خود، ورزش دوچرخهسواری ایران را تعلیق کند.
این خبرگزاری مینویسد: «دوچرخهسواری در شرایط بدی قرار دارد، نه پشتوانهای هست و نه زیرساخت مناسبی. تعداد مدالآوران این رشته هم کمتر از انگشتان یک دست شدهاند، بنابراین خطر تعلیق می تواند این رشته را به نابودی کامل بکشاند.»
نخستین تشکل دوچرخهسواری ایران در سال ۱۳۲۴ با نام باشگاه دوچرخهسواری ایجاد شد و یک سال بعد، فدراسیون دوچرخهسواری آماتور بهطور رسمی هدایت و كنترل این رشته ورزشی را بهدست گرفت.