1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

نخستین جراح زن

۱۳۹۹ آبان ۷, چهارشنبه

هفتم آبان ۱۲۸۱: ۱۱۶ سال پیش در چنین روزی سکینه پری در باغچه‌سرای شوروی (سابق) زاده شد. می‌گفت: "زندگی من با عشق و خدمت به مردم آمیخته بود".

https://p.dw.com/p/3kWiY
Grabstein von Pari Sakina
عکس: dana.ir

پدر سکینه پری، همدانی و مادرش ارمنی بود. در برخی منابع گفته شده او در شهر همدان به دنیا آمده بعدها با خانواده‌اش به اتحاد شوروی (سابق) رفته و در این کشور در رشته پزشکی تحصیل کرده است. (خانم دکتر پری در سال ۱۳۵۲ در گفت‌وگویی با "اطلاعات بانوان"، محل تولد خود را شوروی (سابق) نام برده است. بیشتر اطلاعات مربوط به سکینه پری از این گفت‌وگو گرفته شده است.)

او در آستراخان شوروی به دبیرستان و دانشگاه رفت و ۲۶ ساله بود که در انستیتوی همان شهر رشته پزشکی عمومی را به پایان رساند و برای دوره تخصص سرطان‌شناسی رهسپار مسکو شد و این مقطع را در ۵ سال سپری کرد.

۳۶ ساله بود که پس از پنج سال کار در مسکو و از دست دادن پدر و مادرش به ایران مهاجرت کرد: «سفیر وقت ایران در شوروی برای مهاجرت کمک کرد و با یک دنیا اشتیاق به ایران عزیز وارد شدم».

۴۸ ساله بود که پس از آزمون تئوری و عملی نزد چند پزشک باسابقه در تهران، مدرکش از سوی وزارت معارف تایید شد و گواهی اشتغال و جراحی دریافت کرد و به این ترتیب نخستین جراح زن ایرانی به شمار آمد.

از آنجا که به ترکی بیشتر از فارسی تسلط داشت، به مدت ۱۴ سال در شرکت شیلات قره‌سو در آستارا به کار پزشکی و به ویژه جراحی پرداخت: "در قره‌سو، میان همه کارکنان فقط من زن بودم. آنجا بزرگترین واقعه زندگی من عشق به یک پزشکیار جوان بود".

همین ازدواج که به سبب اختلافات خانوادگی با مسالمت به جدایی کشید سبب شد او به بندر گز برود تا از محیطی که آزارش میداد دور شود.

می‌گفت: "در یک محیط صمیمی و عاشقانه با شوهرم متارکه کردم و مثل دو دوست از هم جدا شدیم".

زندگی‌اش را پس از جدایی وقف یاری به مردم نمود: "عشق و علاقه‌ی خدمت به مردم چنان مرا در خود غرق کرده بود که جز به کارم به چیز دیگری نمی‌توانستم فکر کنم. مشتاق کمک و یاری بودم. هر روز پس از کار به دهات دوردست می‌رفتم تا به وضع مردمی که احتیاج به دکتر و دارو داشتند، ولی نمی‌توانستند نزد من بیایند رسیدگی کنم. با خودم دارو می‌بردم و کمک مالی می‌کردم و این اواخر دست به فروش اثاثیه منزل و اشیای قدیمی که از اجدادم به ارث برده بودم و همچنین جواهرات خودم زدم".

برخی اقدامات خیرخواهانه او را با آلبرت شوایتزر در آفریقا مقایسه کرده‌اند.

سالهای پایانی عمرش در تنگدستی گذشت، ولی با این اوصاف از طبابت رایگان برای تهیدستان دست برنداشت.

سکینه پری در  ۷۶ سالگی در بندر گز گرگان درگذشت.