مرکز پژوهش‌های مجلس: داشتن شغل راه رهایی از فقر نیست
۱۴۰۲ خرداد ۱۰, چهارشنبه
بر اساس دادە‌های ارائە شدە توسط مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، ایران به کشورهای با درآمد پایین‌تر از میانگین جهانی سقوط کرده است.
این در حالی است که ایران در طول جنگ ٨ سالە با عراق جزو کشورهای با درآمد بالاتر از میزان متوسط جهانی بودە است.
این مرکز پژوهشی در گزارش خود در بررسی "وضعیت فقر و ویژگی‌های فقرا" در دهه ١٣٩٠ "نداشتن شغل دارای بیمه، عدم برخورداری از سواد، سال‌های تحصیل پایین‌تر، داشتن کودک و مستا‌جر بودن" را از عوامل توضیح‌دهنده فقر در ایران نام بردە است.
در این گزارش با اشارە بە اینکە در دهه ١٣٩٠ فقر در ایران "افزایش" و "تعمیق" یافتە، آمدە است: «فقر متوسط کشــوری در سال ۱۴۰۰ به طور سرانه یک میلیون و ۶۸۰ هزار تومان برای هر فرد بوده است. یعنی درصد جمعیت زیر خط فقر مطلق در این سال برابر ۳۰.۰۴ درصد بوده است.»
به کانال دویچه وله فارسی در اینستاگرام بپیوندید
افزایش هزینه و دریافت کالری کمتر
یکی دیگر از مسائل قابل توجهی کە در این گزارش بە آن اشارە شدە است، رخ‌دادن سه اتفاق در دهه نود در مورد مصرف خوراکی خانوارها است.
مرکز پژوهش‌های مجلس می‌گوید کە در دهه نود، به طور هم‌زمان سهم خوراک از کل هزینە خانوار افزایش یافتە است. در عین حال کل خوراک خانوارها و میزان دریافت کالری و همچنین کیفیت آن کاهش یافتە است.
در همین بازه زمانی، سهم هزینەهای مسکن از کل هزینە خانوارها ۴ درصد افزایش یافتە است.
فقر عمیق‌تر در مناطق روستایی
بر اساس داده‌های گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، نرخ فقر در مناطق روستایی از سال ۱۳۹۳ به بعد همواره بالاتر از نرخ فقر در نقاط شهری بوده است.
در گزارش آمدە کە در سال ۱۴۰۰ نرخ فقر در نقاط روستایی ۳۵.۶ درصد و در نقاط شهری ۲۸.۸ درصد بوده است.
همچنین در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۱۳۹۰ جمعیت فقرا حدود ۱۱ میلیون نفر افزایش پیدا کرده است.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
"داشتن شغل راه نجات از فقر نیست"
در بخش دیگری از گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس عوامل فقرزا در سطح خانوارها بررسی شدەاند. در این بارە آمدە است: «در سال‌های میانی دهه ۱۳۸۰ و ابتدایی دهه ۱۳۹۰ صرف برخورداری از شغل، تفاوت قابل توجهی در بین فقرا و غیر فقرا داشت؛ اما به مرور زمان با افزایش فقر و همچنین با افزایش اهمیت مشاغل تخصصی، درصد خانوارهای دارای سرپرست شاغل بین فقرا و غیرفقرا تقریبا برابر و حدود ۶۰ درصد بوده است.»
از طرفی در حالی درصد شاغلان و غیرشاغلان در بین فقرا و غیر فقرا برابر است که ۳۷ درصد از خانوارهای غیر فقیر دارای شاغل رسمی بوده که این شاخص برای خانوارهای فقیر حدود ۱۶.۵ درصد بوده است.