فرش قرمز؛ از رابرت دنیرو تا نیکول کیدمن
۱۳۸۸ اسفند ۱۶, یکشنبهعلی امینی، یکی از خبرنگاران با تجربه در حوزهی فیلم و سینماست و طی سالهای فعالیتاش، در بسیاری از جشنوارههای معتبر فیلم نظیر کن، ونیز یا برلیناله حضور داشته است. همین امر نیز این فرصت را برای وی به وجود آورده تا از نزدیک به تماشای درخشش ستارههای سینما و افراد سرشناس روی فرش قرمز بنشیند. به همین مناسبت در مورد فرش قرمز با او گفتوگو کردهایم.
آیا این فرش قرمز از نزدیک همان زرق و برقی را که ما در تلویزیون میبینیم، دارد؟
علی امینی: حدوداً میتوان گفت که همین زرق و برق را دارد. البته من شخصا هیچوقت روی فرش قرمز نبودهام و قدم نزدهام. از دور گاهی آن را تماشا کردهام. اوایل با ذوق و شوق بیشتری، ولی وقتی تکرار میشود، جذابیت اولیهاش را از دست میدهد.
پس خیلی برایتان عادی شده است! فرش قرمز را چند روز پیش از مراسمی مانند اسکار یا برلیناله پهن میکنند؟
فرش قرمز در فستیوالها در ساعت معینی پهن میشود و معمولا از طریق دفتر مطبوعاتی فستیوال اعلام میشود که هر روز در چه ساعتی فرش قرمز پهن میشود. در بعضی از فستیوالها، مانند فستیوال کن، ممکن است روزی چند بار فقط برای چند دقیقه و یا حداکثر نیمساعت فرش پهن شود و دوباره جمع میشود. در فستیوال برلین هر روز از ساعت هفت شب فرش را جلوی مرکز فستیوال به مدت نیم ساعت پهن میکنند و دوباره آن را جمع میکنند.
پس به این شکل نیست که فرش تمام مدت فستیوال پهن باشد.
نه؛ چون در این صورت براقی و قرمزیای که انتظارش را دارید، از بین میرود. هم نور روی آن میافتد و هم ممکن است افراد بیگانه بیایند و روی آن پا بگذارند. البته این شیطنت را هم خیلیها میکنند.
فرش قرمز و حضور روی آن، تا چه اندازه در وجههی یک هنرپیشه یا کارگردان تاثیر دارد؟
طبیعتاً خیلی زیاد؛ بسیاری از هنرپیشهها یا کارگردانها ممکن است فقط به خاطر لحظهی خاصی که روی فرش قرمز قدم میزنند، در یک فستیوال شرکت کنند. البته آدمهای مختلف متفاوتاند. بیشتر هنرپیشههای جوان و ستارهها هستند که فرش قرمز را دوست دارند و میزان جمعیتی هم که برای تماشای آنها جمع میشود، فرق دارد. مثلا وقتی تام کروز یا نیکول کیدمن روی فرش قرمز قدم میزنند، خیلی متفاوت است با برخی هنرپیشههای ناشناس که وقتی به آنجا میآیند، دور و بر فرش قرمز کسی نیست و عکاسهای زیادی هم نیستند که از آنها عکس بگیرند.
پس رنگ و لعاب این فرش قرمز بستگی به این دارد که چه کسی روی آن راه میرود.
دقیقاً اینطور است.
شما فرش قرمز جشنوارههای زیادی مانند کن، ونیز و یا برلیناله را دیدهاید؛ چه تفاوتی میان این فرشها با هم دیگر وجود دارد؟ اساساً تفاوتی هست؟
تفاوت از نظر ساعت پهن کردن فرش و مکان آن است. مثلا در برلین، فرش در جای خاصی پهن میشود. اما در فستیوال کن این فرش بسته به اینکه هنرپیشهها کجا باشند، در دو سه جا پهن میشود؛ یک فرش قرمز در مرکز فستیوال در داخل شهر کن و فرش دیگری هم جلوی ورودی مثلا هتل کالتون یا جاهای مختلف دیگری پهن میشوند. چون برخی هنرپیشهها خیلی "فیس و افادهای" هستند و هر جایی نمیروند. این است که آنها سراغ فرش نمیآیند، بلکه فرش پیش آنها میرود.
منظورتان دقیقاً چیست؟
مثلا ستارهای مانند رابرت دنیرو وقتی در هتل کالتون اقامت دارد، حاضر نیست به مرکز فستیوال که شلوغ است یا با آنجا فاصله دارد برود. در نتیجه فرش را جلوی هتل کالتون پهن میکنند. او روی آن قدم میزند و همین کافی است.
آیا هنرپیشهها بین این جشنوارهها تفاوت قائل میشوند؟ مثلا ممکن است هنرپیشهای فرش قرمز کن را بیشتر از برلیناله تحویل بگیرد؟
حتماً اینطور است؛ هنرپیشههایی که شکوه یا به اصطلاح "گلامور" بالاتری دارند، به هر فستیوالی نمیروند و ممکن است غیر از مراسم اسکار، در بیشتر از یکی دو فستیوال دیگر حضور پیدا نکنند و دعوت بعضی فستیوالهای کمتر معروف مانند «کارلووی واری» را نپذیرند. حتی برای برلین هم پیش آمده که از هنرپیشهای دعوت میکنند و او رد میکند. بعضی از هنرپیشهها هم ممکن است فقط برای دو یا سه ساعت و حضور چند دقیقهای روی فرش قرمز، به یک فستیوال بروند. مثلا وقتی اعلام میکنند جرج کلونی به فستیوال برلین آمده است، حتما به معنای آن نیست که او در تمام دورهی فستیوال در آنجا حضور دارد. بلکه احتمالا دو سه ساعتی خواهد آمد که روی فرش قرمز قدمی بزند و عکسی از او بگیرند و برود.
بازار شایعات روی فرش قرمز چقدر داغ است؟
خیلی زیاد؛ مثلا وقتی دو هنرپیشه که در یک فیلم مشترک بازی نکردهاند، با هم روی فرش قرمز بیایند، به این معناست که این دو با هم هستند. آنها به این شکل به مجلات و روزنامههای بولوار و پرفروش و عکاسهای خبرنگار اطلاع میدهند که "ما با هم هستیم".
اتفاقاً به نکتهی خوبی اشاره کردید. چون یادم هست در جایی خوانده بودم که بعضی از هنرپیشههای معروف افرادی را دارند که هماهنگکنندهی برنامهشان برای حضور روی فرش قرمز هستند. فرضاً تام کروز و نیکول کیدمن که از هم جدا شدهاند، برنامهی خود را طوری با هم هماهنگ میکنند که یکباره همدیگر را روی فرش قرمز ملاقات نکنند. یعنی با یک فاصلهی زمانی مشخص از هم، روی فرش قرمز ظاهر میشوند.
درست است؛ فرش قرمز نوعی زبان سمبلیک هم هست. یعنی زبان علائم راهنمایی است و این که کی با کی روی آن ظاهر میشود خیلی مهم است. خیلی وقتها یکباره فرد ناشناسی آنجا ظاهر میشود و همه کنجکاو میشوند که بدانند او کیست و اینجا چکار میکند. بعداً معلوم میشود که دوست پسر یا دوست دختر تازهی یک ستارهی سینما است.
آدمهای معروفی هم هستند که اصلا از این فرش قرمز خوششان نیاید و با آن میانهای نداشته باشند؟
بله خیلی زیاد؛ یادم هست چند سال پیش وودی آلن در فستیوال کن شرکت کرد، اما حاضر نشد روی فرش قرمز برود. همانطور که گفتم، فرش قرمز برای هنرپیشههای جوان خیلی جذابیت دارد، آنهم بار اول و دوم. اما به حدی از معروفیت و شهرت که میرسند، میتوان گفت جذبهی فرش قرمز از چشمشان میافتد.
بین فرش قرمزهایی که دیدهاید، کدامیک از آنها در این فستیوالها برای شما بیش از همه جذاب بوده است؟ یعنی به نظرتان آمده که این فرش قرمز، واقعا قرمز است؟
خود فرش قرمز فرقی نمیکند و همه جا قرمز است. در بعضی جاها هم خیلی تنگ و کوچک است و یکباره جمعیت خیلی زیادی روی فرش قرمز میآیند و راه میروند؛ مانند فرش قرمزی که در فستیوال ونیز پهن میشود. اما ماجراهایی که میتوانند اتفاق بیفتند، روی خود فرش قرمز نیست، بلکه اطراف فرش قرمز است؛ یعنی آدمهایی که سعی میکنند از روی نوارهای فرش قرمز رد شوند و وارد حیطهی فرش قرمز شوند و به شکلی خود را به ستارهی مورد علاقهشان برسانند. یا عکاسهایی که دست به کارهای عجیب و غریبی میزنند، مثلا روی فرش قرمز میخزند تا بتوانند از زاویهی خاصی از هنرپیشهای عکس بگیرند. این ماجراها مناظر خندهداری ایجاد میکند. بعضی از ستارهها هم برای جذابیت و جلب توجه مثلا پابرهنه، با لباسهای ناجور و یا بیلباس روی فرش قرمز میآیند. این ماجراها هم اتفاق میافتد.
زمان خاصی هم برای ماندن روی فرش قرمز وجود دارد؟ یعنی استاندارد معینی هست یا این که هر ستاره، هرچقدر دلاش خواست، میتواند روی فرش قرمز باقی بماند؟
معمولاً خود ستاره تعیین میکند. اگر ببیند استقبال از او بیشتر است یا مردم خیلی سوت میزنند و عکس میگیرند، مدت بیشتری میماند. ولی تا به حال ندیدهام که ستارهای بیشتر از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی فرش قرمز باقی بماند.
آیا خودتان آرزویی برای فرش قرمز دارید؟
به هیچوجه؛ من بیشتر دلام میخواهد گوشههای فرش قرمز باشم. البته راستش را بخواهید، الان وقتی فرش قرمز را پهن میکنند، من معمولا در سالن سینما نشستهام. سالهاست که فرش قرمز را ندیدهام.
پس قرمزی آن دیگر جذابیتی برایتان ندارد؟
فکر میکنم برای همه اینطور است!
مصاحبهگر: سمیرا نیکآیین
تحریریه: بابک بهمنش