سكوت در برابر سنگسار يك زن در افغانستان
۱۳۸۴ اردیبهشت ۵, دوشنبه
"خبر سنگسار يك زن همسردار در افغانستان به جرم همخوابگى با مرد ديگر تنها در چند خط و به شكل يك خبر كوتاه بر روى تلكس خبرگزاريها رفت. چرا كه شهروندان اروپا حتما خواهند انديشيد كه پديده سنگسار يك زن به جرم مسائل اخلاقى و ناموسى در خاورميانه چيز نو و جديدى نيست. اما اين موضوع از يك نظر تازگى دارد. چرا كه اين سنگسار در واقع در برابر چشم نيروهاى وابسته به ارتش آلمان صورت مىگيرد. نيروهاى وابسته به ارتش آلمان در فيض آباد مشغول كمك به امر بازسازى هستند. اما بازسازى دموكراسى در افغانستان در شمار اهداف والا بحساب مىآيد. در شمار آن اهدافى كه سالانه ۳۱۰ ميليون يورو براى دولت آلمان هزينه در بر دارد. اما پرسش اين است كه اين دموكراسى كه ما از سال ۲۰۰۱ تا كنون سرگرم ايجادش هستيم چگونه دموكراسى است؟ چگونه دموكراسى است كه نه ميتواند مانع از سنگسار بشود، نه برقع و نه افزايش بيسابقه توليد ترياك؟ حامد كرزاى، رهبر كابلستان ميبايست در ايالتهاى ديگر افغانستان عرضه اندام كرده و حتى در صورت لزوم با فرمانداران و ايلخانان حاكم بر اين و يا آن منطقه دست و پنجه نرم كند. در غير اين صورت، ارتش آلمان ميبايست از افغانستان خارج شود. تصور كنيد سربازان آلمانى به هنگام گشت بگونه‌اى دوستانه سرگرم گپ زدن با پيرمردان روستايى هستند كه همين چند لحظه پيش در آن پيكر زن جوانى در اثر اصابت بىامان سنگ، آش و لاش شده است. براستى كه چندش آور است!