«دستاورد ایران؛ ۴۵ میلیارد دلار ضرر،۶۰ کیلو اورانیوم ۲۰ درصدی»
نشست دو روزه ایران و گروه پنج به علاوه یک روز چهارشنبه ۲۷ فوریه، ۹ اسفند در آلماتی پایتخت قزاقستان پایان گرفت. بعد از مذاکرات مسکو در ژوئن ۲۰۱۲( خرداد ۱۳۹۱) این مذاکرات اولین نشست مقامات جمهوری اسلامی با سران کشورهای گروه پنج به علاوه یک بود.
مقامات جمهوری اسلامی تقریبا یک صدا این دور از مذاکرات را مثبت دانسته و نسبت به نتیجه آن اظهار خوشبینی کرده‌اند. سعید جلیلی رئیس هیأت مذاکره کننده ایران، علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه و علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی از جمله کسانی هستند که مذاکرات قزاقستان را مثبت خوانده‌اند.
کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و جان کری وزیر امور خارجه امریکا نیز از پیشرفت مذاکرات اظهار خشنودی کردند.
رضا تقی‌زاده کارشناس انرژی در گلاسکو به دویچه‌وله می‌گوید که تغییر محسوسی در شرایط جامعه جهانی برای ایران به وجود نیامده جز آنکه غرب به ایران این امکان را داده که داوطلبانه ذخیره‌های اورانیومش را کاهش دهد و به جای درخواست تعطیلی سایت فردو، واژه تعلیق را به کار برده‌اند.
وی این نوع برخورد غرب را ادامه یک جنگ فرسایشی می‌داند که درنهایت به ضرر ایران است. او می‌گوید آنچه که غرب به عنوان نماد خوشبینی از آن یاد می‌کند در باطن ضعیف‌تر کردن اقتصاد ایران و پیش بردن جنگ فرسایشی علیه ایران است.
تقی‌زاده می‌گوید: «در فاصله ۸ ماهه مذاکرات مسکو تا آلماتی، ایران حدود ۳۰ میلیارد دلار در نتیجه کاهش صادرات نفت زیان دید و حدود ۱۵ میلیارد دلار به علت افزایش هزینه تجارت خارجی. آنچه که ایران در مقابل به دست آورده، ۵۰ تا ۶۰ کیلو اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد است که قیمتش در بازار آزاد از چند صد هزار دلار فراتر نمی‌رود و این بخشی از زیان‌های همان جنگ فرسایشی است.»
به نظر رضا تقی‌زاده موضع ایران نسبت به یک سال گذشته و مذاکرات بغداد و استانبول ضعیف‌تر شده است چرا که «ایران در آن زمان در مورد سوریه و بحرین و صلح جهانی و .... صحبت می کرد اما مذاکرات کنونی در آلماتی فقط حول برنامه اتمی است و ایران هیچ برگ برنده‌ای در دست ندارد.»
تاریخ دور بعدی مذاکرات ایران و گروه پنج به علاوه یک برای ۱۶ فروردین در آلماتی تعیین شده است. قرار است پیش از این نشست، مذاکرات کارشناسی در اواخر اسفند در استانبول برگزار شود.
برخی ناظران معتقدند تعیین دقیق تاریخ و محل دور بعدی مذاکرات خود گواهی بر موفق بودن نشست آلماتی است. اما رضا تقی‌زاده با این نظر مخالف است و می‌گوید: «اعلام تاریخ به تنهایی نشانه نزدیک شدن طرفین به خطوط مورد علاقه‌شان نیست و نشان می‌دهد که غربی‌ها با یک سیاست هوشمندانه که ایران ناگزیر از تن دادن به آن شده مسائل را در جهتی پیش می‌برند که اهداف اعلام نشده انها را تامین کند».
رضا تقی‌زاده نسبت به مفید بودن مذاکرات آینده در آلماتی چندان خوشبین نیست و می‌گوید تفاوت‌های دو طرف آنقدر زیاد است که به نظر نمی‌رسد تا قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ایران، یک توافق قابل لمس و نه تنها توافق برای ادامه گفت‌وگو به دست بیاید.