در رسانه‌ها: سیاست واحد ناتو در برابر روسیه
۱۳۸۷ مرداد ۳۰, چهارشنبه
رسانه های آلمان و اروپا، با هشدار پیرامون جنگ سردی نوین، در تفسیر های خود، بیش از هرچیز به کوشش های پیمان نظامی ناتو برای دستیابی به سیاستی واحد در قبال روسیه توجه داشتند.
روزنامه انگلیسی "تایمز" پیرامون واکنش ناتو در زمینه خروج سربازان روسیه از گرجستان می نویسد:
«ناتو به عنوان نیرومندترین پیمان نظامی جهان، نمی خواهد در برابر قدرت‌نمایی روسیه در گرجستان از طریق اقداماتی جدی از خود واکنش نشان دهد. گرچه این تصمیمی چشمگیر نیست، اما عاقلانه است. هنوز بطور واقعی روشن نیست که هدف روسیه از حمله به گرجستان چه بوده است. روسیه برغم اعمال قدرتی خشن، سرانجام توانست نیروهای خود را مهار کند. مسکو دست به اشغال تفلیس، پایتخت گرجستان نزد و تعرضی به خطوط استراتژیک نفت نیز نکرد. روسیه آگاه است که با تشدید این بحران، منافع عظیم اقتصادی خود در غرب را به خطر خواهد انداخت. بدین خاطر اشتباه خواهد بود که در زمان فعلی با اقداماتی شدید روسیه را به انزوا کشاند.»
چک سفید برای ساکاشویلی؟
روزنامه "نورنبرگر تسایتونگ" چاپ آلمان در تفسیر خود به موضع گیری متفاوت کشورهای عضو ناتو در برابر روسیه پرداخته و در این زمینه می نویسد:
«واشنگتن، لندن و کشورهای اروپای شرقی، در قبال تزارهای جدید روسیه، مدت زمانی است که سیاست سختگیرانه تری را پیش گرفته‌اند. این کشورها، با بی‌اعتمادی به روابط مشترک میان آلمان و روسیه می نگرند و ناخشنود از این نیستند که مناقشه قفقاز بر روابط روسیه و آلمان آسیبی عمیق وارد کند. در اصل، همه می دانند که نمی توان روسیه را مجبور به رفتاری پسندیده کرد. تعلیق شورای مشترک روسیه و ناتو نمی تواند مسکو را تحت تاثیر قرار دهد. پیشنهاد آشکار برای عضویت گرجستان در ناتو، منوط به تحقق شرایط بی‌شماری است و عملاً بیش از وعده های تسلی‌بخشی نخواهد بود که در ماه آوریل به تفلیس داده شده بود. هیچکس حاضر نیست به ساکاشویلی، رئیس جمهور گرجستان به عنوان سیاستمداری خودسر، چک سفید در زمینه کمک های نظامی دهد.»
محدود ساختن بلندپروازی مسکو
روزنامه اتریشی "استاندارد" درباره نشست اخیر ناتو پیرامون بحران قفقاز و واکنش در قبال روسیه می نویسد:
«در مقابل روسیه باید کدام خط مشی را اتخاذ کرد؟ روسیه، به سیاق شوروی سابق، سیاستی امپریالیستی، انتقام جویانه و تجدیدنظرطلبانه را دنبال می کند. پس از سالها سیاست رکود، پیمان نظامی ناتو، با ضربه ای ناگهانی، سرانجام موفق شد که معنای واقعی و اصلی خود را دریابد. اما نمی توان پاسخی همچون دوران جنگ سرد به مشکلات فعلی داد. سیاست "بازداشتن از طریق تهدید" از سوی ناتو و روسیه، دیگر کارآیی خود را از دست داده است. عدم ترس زیاد از روسیه ضررهایی نیز برای ناتو به همراه داشته است. نبود ترس سبب آن شده که ناتو نتواند به یک خط مشی مشترک در قبال مسکو دست یابد. تحت چنین شرایطی، هماهنگی برخی تهدیدات سیاسی ناممکن شده است. در مناقشه اخیر می‌توان شاهد واکنش های پراکنده و رقت آور اتحادیه اروپا بود. ناتو، بیش از هرچیز باید با ظرفیت های سیاسی خود، بلندپروازی های مسکو را محدود سازد. اما یافتن ظرفیت های سیاسی در شرایط حاضر در اروپا به مراتب سخت تر از تدارک واحدهای نظامی و هواپیماهای ترابری است.»
ناتو پلیس جهانی نیست
روزنامه آلمانی "رویتلینگر گنرال آنسایگه" نگاهی به روابط ناتو و روسیه داشته و دراین‌باره از جمله می نویسد:
« برغم اشتباهات زیاد رئیس جمهور گرجستان، باید به دمیتری مدودف، رئیس جمهور روسیه گوشزد کرد که دیگر نمی توان مانند قرن نوزدهم، با رفتار قدرت طلبانه یک امپراتوری، راه حلی برای مناقشات کنونی یافت. پیمان نظامی ناتو نیز، مجاز نیست نقش پلیس جهانی را ایفا کند. روسیه، به دلیل از دست دادن نقش خود به عنوان قدرتی جهانی، به لحاظ روان‌شناختی، دچار رنجی جمعی شده است. حال می توان پرسید که ناتو با گسترش خود در شرق چرا باید وعده ورود کشوری همچون گرجستان را به جمع خود بدهد؟ شادمانی امریکا درروزهای اخیر، به خاطر استقرار سپر دفاع موشکی در لهستان نیز، به نوبه خود کمکی به ثبات دیپلماتیک نمی کند. آنچه جهان نیاز بدان دارد، یک جنگ سرد جدید نیست، بلکه ایجاد اعتمادی نوین است.»
رادیو دویچه وله