می گویند که تعداد نوازندگان در ایران بیش از خوانندگان است و اغلب آهنگ‌سازان با مشکل کمبود صدای خوب مواجه هستند. زنان اما با وجود همه مشکلات دست از فعالیت نشسته اند. در خفا و آشکارا به سراغ استادان موسیقی می‌روند و در انتظار می‌مانند تا روزی جواز عبور از مرزهای ممنوعه را بیابند. نغمه غلامی مقیم ایران را در کنسرتی در دوسلدورف آلمان دیدیم. صدایی تعلیم دیده دارد و اولین استادش کریم صالحی عظیمی بوده است. نغمه به ایران بازگشته و در یک گفت‌وگو با دویچه وله فارسی از امیدهای خود در سال جدید برایمان می گوید.
************
خانم غلامی در بهار پیش رو با وجود وعده‌های آقای روحانی، آیا ما شاهد وضعیت بهتری به‌ویژه در زمینه موسیقی خواهیم بود؟
نغمه غلامی: خوشبختانه تا به‌حال هیچ مانعی نتوانسته ما را از فعالیت باز بدارد. چه در دولت قبل و چه در دولت جدید، همیشه ما خانم‌ها کار خودمان را انجام داده‌ایم و هیچ وقت خانه‌نشین نشده‌ایم. در کنار تحصیلات، کاری که داشتیم... من الان خوشحالم که می‌بینم که در تمام زمینه‌ها خانم‌ها فعال هستند. در رابطه با موسیقی هم امیدوارم که بهتر شود. ما البته عادت کرده‌ایم به این‌که دیگر انتظار نداشته باشیم سی‌دی‌مان را در فروشگاه‌ها ببینیم یا صدایمان را از تلویزیون و یا رادیو بشنویم. خیلی حساس هستیم روی این قضیه. دوست داشتیم که ما هم مثل آقایان بتوانیم صدای خودمان را بشنویم، کارمان را مطرح بکنیم. به ما این قول را داده‌اند که اوضاع بهتر خواهد شد. ولی باز این دلیل نمی‌شود که ما فعالیت‌مان را کنار بگذاریم.
در واقع من مطمئنم که اگر دولت جدید این اجازه را به ما بدهد، ما باعث افتخارشان هستیم. یعنی کاملاً سربلند هستند، هیچ آسیبی از جانب خانم‌ها نخواهد رسید. امیدوارم همان قدر که خانم‌ها این قدر دقت دارند و حساسیت دارند، دولت هم نسبت به این فعالیت‌خانم‌ها حساسیت و دقت‌اش بیشتر شود. وقتی که می‌بینند این شوق و شور در خانم‌های ایران هست، امیدوارم که این شوق و شور را در خودشان هم ایجاد کنند و به ما هم انرژی بیشتری بدهند. شما اگر الان تشریف بیآورید به ایران، می‌بینید که خانم‌ها در تمام حوزه‌ها فعالند. حالا حوزه هنری که اصلاً بحث‌اش فرق می‌کند و ما سعی می‌کنیم به بُعد انسان‌سازیش توجه کنیم. واقعاً ما به‌جایی رسیده‌ایم که زنانه و مردانه را نمی‌شود از همدیگر جدا کنیم. ولی چه کنیم که در ایران ما این ممنوعیت را داریم.
خانم غلامی شما خودتان آواز خواندن را از چه زمانی شروع کردید؟
من علی‌رغم سن کمی که داشتم، در این دوره خیلی سخت کار کردم. از سال ۱۳۷۷ کنسرت‌های داخلی و خارجی‌ام را شروع کردم. یعنی همزمان با تحصیل در دانشگاه. از بچگی خیلی علاقه‌مند بودم به خواندن. سرانجام خوشبختانه در سال ۱۳۷۷ من موفق شدم فعالیت‌های داخلی و خارجی داشته داشتم. چه با گروه بانوان، چه با گروه آقایان که ارکسترهای بزرگ بودند.
یعنی شما به صورت کُر همراهی می‌کردید صدای آقایان را!
نه. در ایران به صورت همخوانی بوده.
بله، من هم منظورم همین است.
بله همخوان بودیم. ولی در مواقع دیگری توانستیم تکخوانی هم داشته باشیم.
خانم غلامی یک خاطره خوش نوروزی هم دارید که برای ما بگویید؟
یکی از خاطرات خوش نوروزیی که دارم این است که اسفند سال ۱۳۷۳ صدای من قبول شد که بتوانم بروم از محضر استاد شجریان استفاده کنم. به من زنگ زدند که استاد باید حضوراً از شما تست بگیرند؛ چون خیلی از صداها را شنیده بودند. من تست حضوری هم دادم و ایشان به من فرمودند که شما می‌توانید از فروردین ۷۴ کلاس‌تان را شروع کنید. خیلی خوشحالم که توانستم شش سالی را در محضر استاد شجریان باشم. هنوزهم از محضر اساتید استفاده می‌کنم و فیض می‌بر. از تمام اساتیدی که با آن‌ها کار کرده‌ام، چه در زمینه آواز و چه در زمینه موسیقی با من همراه بودند، از همه‌ی آن‌ها مراتب سپاس را دارم.