خلیج فارس یا خلیج دوستی؟
خلیج فارس یا خلیج دوستی؟
ایرانی تنها یک خلیج میشناسد، آن هم خلیج همیشگی فارس. اما گویا یک نفر پیشنهاد تازهای برای نام خلیج فارس دارد. دبیر شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، سعید جلیلی اخیراً در اظهاراتی خلیج فارس را "خلیج دوستی" نامیده است. او در دیدار خود با یوسف بن علوی، وزیر خارجه عمان، آنچه تحت عنوان "خلیج دوستی" مطرح شده را نگاه راهبردی تهران خواند. پیشنهاد یک ایرانی؟ این اظهارات با انتقادات شدید داخلی روبرو شده است. گویا برخی کشورهای عرب نیز آن را به عنوان پیشنهاد تغییر نام خلیج فارس تعبیر کرده اند. این در حالی است که سخنگوی وزارت خارجه در کنفرانس مطبوعاتی هفتگی خود اعلام کرد: "منظور آقای جلیلی این بود که خلیج فارس، محلی برای دوستی و آرامش دولت های منطقه است." وبلاگ نویسان در این باره چه میگویند؟
"مال ما و شما نداره!"
آره دیگه، سعید جلیلی جان، فدات شم، برای تعمق و گسترش روابط بین کشورها، باید اسم خلیج فارس رو بگذاریم "خلیج دوستی". من میگم بیاییم اسم دریاچهی خزر رو هم بذاریم"مال ما وشما نداره!" اسم حوزههای نفتی رو بگذاریم " بفرما! دم در بده" اسم رشته کوه البرز رو بگذاریم" بیایید دور هم باشیم"، اسم دریاچهی ارومیه رو بگذاریم" خشکشد هم شد، جونت سلامت باشه!" شاعران و نویسندههامونم که به طور تساوی بین همسایگان محترم عین آش نذری تقسیم کردیم. دیگه چی داریم برای تقسیم کردن... مهم حکومته که باید به هر قیمتی بمونه.
سهم اعراب، سهم پاکستان و افغانستان چه شد؟
وضعیت کشور ما به کجا رسیده است؟ شاید جناب آقای جلیلی تصور کرده اند که خلیج فارس مانند یک خیابان است که نامش را تغییر دهند؟ شاید هم خلیج فارس بخشی از میراث فامیلی ایشان می باشد؟ هویت بخشی از کشورمان با چه بهایی و بر اساس کدام منافع زودگذرو مقطعی بازیچه دست این ....... گردیده است؟ دولت کنونی در چنان ورطه ای از ضعف و ناتوانی از لحاظ بین المللی گرفتار آمده که برای بقا چاره ای جز بذل و بخشش از هویت ملی این سرزمین پیدا نکرده است و با حرکاتی از این دست قصد دلربایی از شیخان عرب را دارد. برای نمونه شرکت آقای رئیس جمهورمحترم در اجلاس شورای همکاری باصطلاح خلیج و سفر به عربستان سعودی و تلاش برای برقراری مجدد روابط با مصر همه در جهت بازسازی چهره خود در مقابل اعراب و اطمینان بخشی به انان از بابت نیات اتمی خویش و کاستن از بار فشار ها دارد. اما تمام این اعمال جز بالا بردن سطح توقعات این شیوخ و بیشتر نمودن طمع آنها و مطرح کردن ادعاهای بیشتر از سوی آنان اثر دیگری نخواهد داشت. کم مانده که افغانستان و پاکستان هم ادعاهایی در مورد بخش هایی از شرق ایران مطرح کنند!
خلیج فارس، ناموس هر ایرانی
دوره ای در یادمان هست که اعراب از خلیج دم میزدند و اندکی بعد با جسارت تمام از خلیج عربی یاد کردند و پس از حضور احمدی نژاد در اجلاس دوحه به صورت رسمی آن جسارت را در حضور رئیس جمهور یک ملت تکرار کردند و ما سکوت کردیم. حال در داخل شاهد عقب نشینی از عنوان جاودانه و همیشگی خلیج فارس هستیم. بارها از بدو پیدایش حاکمیت فرقه ای ذکر خلیج اسلامی کردند و این نام را با خود به گور بردند و حال نیز دم از خلیج دوستی. بی شک خلیج فارس جولانگاه این لفاظیها نیست. خلیج فارس خانهی هر ایرانی و ناموس هر ایرانی است. خلیج فارس زندگی همهی ماست و آب خلیج فارس همان خونی اسن که در رگهای با غیرت هر ایرانی در جریان است و هر گونه تعدی به نام مقدس آن خطه خیانتی بس نابخشودنی است.
رئیس جمهور ضد ایران
حالا یکی هم به این احمدی نژاد بگه: تو با این طرح های " خلیج دوستی بجای خلیج فارس " و " کاهش سهم ایران از دریای خزر" و "تجدید نظر در قرارداد الجزایر" و ارسال پول نفت ایران به ونزوئلا ، نیکاراگوئه ،.... و این آخری یعنی سریلانکا ، و... (حالا از طرحهای ضد مردمی در داخل اگر چشم پوشی کنیم )، تو چطوری روت میشه بگی رئیس جمهور ایرانی! بهتر نیست بگی رئیس جمهور ضد ایرانی ؟ (لابد احمدی نژاد هم میگه اولا من بهخاطر طرح هام رئیس جمهور نشدم که انتخاب از جای دیگری بوده و تازه این طرح ها برای منافع مردم ایران نیست ، بلکه در جهت منافع بقیه دنیاست!)
بحرین را نخواستم ، وطنم را نفروش!
مدت زمان زیادی نمیگذرد که حسین شریعتمداری ، مدیر مسوول روزنامه کیهان در سر مقاله ای مدعی شد بحرین بخشی از خاک ایران بوده که با خیانت حکومت پیشین از خاک ایران جدا شده است. ادعایی که موجب شد اعتراضات زیادی را از سوی مسوولین بحرینی و برخی دیگر از کشورهای عربی در پی داشته باشد. در همین حال چند روز پیش متکی ، وزیر امور خارجه دولت احمدی نژاد مدعی شد سهم ایران در دریای مازندران نزدیک به ۱۲ درصد است و کسانی که دم از سهم ۵۰ درصدی ایران در دریای مازندران می زنند دشمنان ملت ایران هستند. اما سخنگوی وزارت امور خارجه دولت نهم در اظهار نظری دیگر عنوان نمود که دولت برای سهم ۲۰ درصدی در دریای شمال تلاش خواهد کرد. تلاشی که در خوشبینانه ترین حالت منجر سهم ۱۲ درصدی خواهد شد. با این اوصاف باید پرسید دولتی که برای دفاع از حقوق هسته ای ایران، کشور را تا مرز تحریم همه جانبه و حتی جنگ ، پیش برده است چگونه در برابر دوستان روس خود به اینگونه خوش خدمتیها و شیرینکاریها تن میدهد. جالبتر وقتی است که آقای جلیلی ، دبیر نو رسیده شورای امنیت ملی در دیدار با وزیر امور خارجه عمان ، خلیج همیشه فارس را خلیج دوستی می خواند و موضوعی که می تواند به نوعی عقب نشینی تعبیر شود. سیاست یک بام و دو هوای دولت نهم و در حالت کلیتر جمهوری اسلامی به هیچ عنوان نمی تواند مورد قبول هیچ وطن پرستی قرار بگیرد. پر واضح است که دفاع از منافع و تمامیت ارضی ایران در برابر هر دولتی ، خواه آمریکا ، روسیه و یا دول اسلامی باید اصلی غیر قابل تغییر قلمداد گردد.
خلیج تا ابد فارس
بعضی از مسوولان که متاسفانه بر مسندهای حساسی هم تکیه زدهاند، اینگونه گمان نکنند که مسئهی تغییر نام فارس به دوستی یا هر نام جعلی دیگر، به همین جا ختم میشود. دولت ها می آیند و میروند هیچ مسؤلی هم تا ابد نمی تواند در کرسی قدرت بماند، چه کسی به دبیر شورای عالی امنیت ملی که همهی دنیا، گوشش برای شنیدن سخنانش تیز است اجازه داده است از کیسه خلیفه حاتم بخشی کند جلیلی حتا محض تعارف و تشریفات هم چنین مجوزی ندارد که برای خوشایند چهار تا عرب تازه دوران یافته که همواره بدخواه ایران بوده و کینهی مان را بهخاطر حسادت و عقدههای تاریخی به دل دارند از عنوان مجعول خلیج دوستی سخن براند. آقا هر پستی که داری داشته باش تو در مقابل منافع ملی مان هیچ هستی این خط قرمز ملی گرایان ایرانی است ما درباره ی جزایرمان درباره حق السهم مان در دریای کاسپین، درباره ی نام خلیج تا ابد فارس و کلا درباره ی کلیت تمامیت ارضی مان با کسی شوخی نداریم. هر مقامی در هر رده ای که باشد اساسا چنین اختیاری ندارد تا در این باره اظهار نظر کند. این سیاست لایتغیر است و به دولت و حتا حکومت هم ارتباط پیدا نمیکند . حکومتها و دولتها با هر مرام و مسلکی سرکار میآیند و در زمینه های گوناگون، سیاستهای مختص به خودشان را اتخاذ میکنند اما در این یک زمینه یعنی بحث تمامیت ارضی فقط یک سیاست لایتغیر بوده، هست و خواهد بود. حتا اگر ناچار شویم باید نه تنها دور هر چه سیاست تنش زدایی و صلح و دوستی است خط بکشیم، بلکه مگر لازم شد با همه ی جهان بجنگیم، که البته اصلا نیازی به این کار نیست. آقای جلیلی آقای فلان، جناب بهمان! شماها که امروز موقتا بر کرسی های قدرت تکیه زده اید، خطوط قرمز ملت ایران را بشناسید و بدان احترام بگذارید ما به خیلی از خطوط قرمز تعیین شده ی شما اعتقادی نداریم اما پا ورای آن نمی گذاریم. شما هم حواستان را جمع کنید و بیتامل و تعمق سخن نگویید. ما حاضریم همهی دنیا را دشمن بگیریم اما خلیج تا ابد فارس ، دریای دوستی نشود.
خلیج "دوستی"و سؤالهای بی پاسخ ما
من ناسیونالیست و بهخصوص از نوع افراطی نیستم و باور ندارم که "هنر نزد ایرانیان است و بس". بیشتر باور دارم که "هنر نزد ایرانیان هم هست". با این همه فکر می کنم که واقعیتی به نام کشور ایران و ملت ایران وجود دارد و چیزی وجود دارد به نام منافع ملی ایران. "خلیج فارس" یک مفهوم تاریخی و سیاسی مشخص دارد. نمی توان این مفهوم تاریخی و سیاسی را با مفهوم سیاسی دیگری عوض کرد بدون اینکه مفهوم جدید مشخص و مورد توافق همه و از جمله آگاهی ملی و خرد جمعی در کشور ما باشد... ضمنا با این شعارها و "نگاه" ها نمی توانیم اطمینان کشورهای همسایه را جلب کنیم، وقتی که عمل ما از چیز دیگری می گوید: مثلا تبدیل شدن به یک قدرت اتمی در منطقه و موشک های دوربرد یا ایجاد و تقویت درگیری های مذهبی شیعه و سنی به عنوان نمونه در عراق... مسئله ی حساسیت آدمهایی مثل من این است که سیاست در کشور ما با آگاهی مردم از جریانات و بحث و گفتوگوی رسانه های آزاد و مجلسی که همه ی افکار جامعه را نمایندگی کند، انجام نمی شود. معلوم نمی شود که این یا آن سیاست در کجا و چطور و طبق کدام منفعت ملی گرفته شده است. مثلا هنوز نمی دانیم که چرا سهم کشور ما از منابع دریای خزر از ۵۰ درصد به ۱۱ درصد رسیده است؟ یا نمی دانیم که چرا با اینکه کشور ما نزدیکترین و ارزان ترین راه عبور گاز کشورهای آسیای مرکزی است، لوله های گاز از کشورهای دیگر مثل ترکیه می روند و این درآمد بزرگ نصیب آنها می شود؟
حالا نوبت خلیج فارس است!
ما تا کی باید از دست این ندانم کاریها و وطن فروشیهای شما حرص بخوریم. دریای خزر رو که به میمنت و مبارکی دادین رفت! خوردن و بردن و یه آبم روش! دستتون درد نکنه واقعا. حالا نوبت این یکیاست؟ خوب به سلامتی، ما ملت همینجور چهار چشمی نشستیم ببینیم این یکی را کی عروسش میکنین و میفرستین خونهی شوهر؟.چقدر یک دولت، یک حکومت، یک سردمدار، باید .... باشه که به خاطر اینکه از حمایت چهار تا کشور ... برخوردار بشه و نشون بده هنوز هم در دنیا ، طرفدار و دوست و برادر داره ، مجبور باشه کاسهی گدایی دستش بگیره و مملکت خودشو تیکه پاره کنه و دو دستی به این و اون ببخشه تا تحویلش بگیرن!!! وای برما