اميدى تازه در مقابله با بيمارى پاركينسون

�ه در برلين، طى شانزدهمين كنگره جهانى مبارزه با بيمارى پاركينسون به مبادله دانسته هاى خود ميپردازند.

شركت كنندگان در كنگره جهانى مبارزه با بيمارى پاركينسون كه از سال ۱۹۸۲ برگزار ميگردد، امسال بار ديگر در كشور آلمان با يكديگر ديدار ميكنند. بيش از ۲۸۰۰ پزشك و دانشمند فعال در اين زمينه، از ۷۵ كشور مختلف جهان، براى بحث و مشورت در برلين گرد هم آمده اند. بايد اشاره كنيم كه نتيجه جديدترين مطالعات پژوهشگران آلمانى، در نگاه نخست همانند يك معجزه ميباشد.

اين بررسيها از سوى ۸ كلينيك پزشكى آلمان، از سال ۲۰۰۱ ميلادى بر روى ۱۵۶ فرد مبتلا به بيمارى پاركينسون انجام گرفتند، كه در مرحله پيشرفته آن بسر ميبردند. مطالعات نشان دادند كه، بكارگيرى يك دستگاه محرك الكتريكى، همانند دستگاه محرك ضربان قلب يا Peacmaker در مغز اين افراد، لرزش دائمى دستها و پاهاى آنها را بصورت چشمگيرى كاهش ميبخشد و حركات آنها بار ديگر، كاملآ عادى ميگردند. نيمى از بيماران مورد آزمون از دستگاه محرك مغزى برخوردار شدند، به اين صورت كه، جراحان مجرب از طريق يك سوراخ بسيار كوچك در جمجمه، الكترودهاى لازم را در بخش ويژه اى از مغز آنها قرار دادند. اين الكترودها با سيمهاى بسيار ظريف به ژنراتورهاى محرك الكتريكى، متصل گرديدند كه، همانند دستگاه محرك ضربان قلب، در نزديكى شانه جاى ميگيرد. به اين ترتيب ضربانهاى ضعيف الكتريكى، سلولهاى مغزى اى را فلج ميكنند، كه موجب انجام حركتهاى ناخواسته و لرزشهاى مشخصه بيمارى پاركينسون ميگردند.

براى نخستين بار طى مطالعات علمى در كشور آلمان ثابت شده است كه، اين دستگاه الكتريكى محرك مغز، كيفيت زندگى بيماران مبتلا به پاركينسون را مشخصا بهبود ميبخشد. بسيارى از بيمارانى كه پيش از اين، تنها ۲ ساعت در روز قادر بودند حركاتى عادى داشته باشند، طبق مطالعات انجام گرفته، اينك مدت تقريبا ۸ ساعت يا حتى طولانى تر از عوارض اين بيمارى رهائى ميابند. اين روش، براى نخستين بار در اواسط دهه ۹۰ بكار گرفته شد اما، تاثير تحريكهاى الكتريكى در مغز بمياران مبتلا به پاركينسون، تا كنون از طريق مطالعات مشخص، اثبات نشده بود.

با اين وجود بايد تذكر دهيم كه اين، تنها دستاورد كوچكيست، در زمينه درمان بيمارى پاركينسون زيرا، بكارگيرى چنين دستگاهى فقط براى ۱۰ تا ۲۰ درصد از بيماران و اغلب براى جوانترها ثمر بخش است.. بعلاوه، تحريكهاى الكتريكى اين دستگاه در اعماق بافت مغز نيز نميتوانند، از پيشروى بيمارى پاركينسون جلوگيرى كنند. دكتر گونتر دويشل پزشك متخصص مغز و اعصاب از شهر كيل توضيح ميدهد كه، "اين دستگاه الكتريكى تنها قادر است ميزان دشوارى بيمارى پاركينسون را به مدت ۱۵ سال به تعويق اندازد."

سندروم پاركينسون هنوز همچنان غير قابل درمان باقى ميماند و دلايل ابتلاى به آن نامعلومند. تنها امر مشخص، تاثير اين بيماريست. به اين ترتيب كه، در مغز افراد مبتلا به پاركينسون سلولهاى عصبى اى از بين ميروند كه، حركتهاى ماهيچه اى را تحت كنترل دارند. با از ميان رفتن اين سلولهاى مغزى، توليد مواد دوپامين، نورآدرنالين و سروتونين تقليل يافته و انتقال تحريكهاى ضرورى بين اعصاب، براى انجام حركتهاى ماهيچه ها ديگر صورت نميگيرند. مهمترين مشكل در مورد بيمارى پاركينسون اين است كه، تشخيص آن براى پزشكان، تازه زمانى ممكن ميگردد كه، ۶۰ درصد از سلولهاى عصبى مغز ميانى از بين رفته اند.

نگين كروئى