آزادی ملوانان انگلیسی و جنگ قدرت در ایران
۱۳۸۶ فروردین ۱۷, جمعهروزنامه سوئیسی تاگس اَنتسایگر، در تفسیر خود درباره آزادی ملوانان انگلیسی از پیروزی خرد سخن میگوید و از جمله مینویسد: «مصلحتگرایان جمهوری اسلامی ظاهرا به این نتیجه رسیدند که حکومت ایران اگر بخواهد مانع برانگیخته شدن خشم و نارضایتی روافزون مردم کشور شود، قادر نیست در کنار مناقشه اتمی و تحریمهای وضع شده از سوی شورای امنیت سازمان ملل، این ماجرای گروگانگیری را در درازمدت تحمل کند. نکته ای هم که در این راستا به سود جمهوری اسلامی بود، این بود که بریتانیا در ارتباط با دستگیری ۱۵ ملوانش، تا اندازه زیادی از خود خونسردی نشان داد، عاقلانه رفتار کرد، و از تیز کردن شمیشرهای خود چشم پوشید، امری که نومحافظهکاران آمریکا به آن امید بسته بودند. البته هیچ دلیلی نیست که دولت بریتانیا از لحاظ اخلاق، خود را پیشتاز بداند. آمریکا و بریتانیا در جریان مبارزه با تروریسم و همچنین در طول حضورشان در عراق، بارها و بارها، موازین و اصول بین المللی را در جریان بازداشت و برخورد با زندانیان، از جمله زندانیان ایرانی نقض کردند. »
روزنامه بازلر تسایتونگ که یکی دیگر از روزنامههای مهم سوییس محسوب میشود نیز یکی از تفسیرهای خود را به این موضوع اختصاص داده است. در آن آمده است: «محمود احمدینژاد، رئیس جمهوری ایران، سلطان بیتاج تئاتر کمدی-تراژدیِ دنیای سیاست است. آنگونه که او آزادی ۱۵ ملوانان بازداشت شده انگلیسی را اعلام کرد، به همان اندازه که باشکوه بود، غریب و مضحک نیز بود. آیا جمهوری اسلامی با توجه به واکنشهای تند جهانیان، از در سازش درآمده است؟ آیا جمهوری اسلامی از این، بیم و واهمه داشته است که آمریکا و بریتانیا دست به عملیاتی برای آزادسازی ملوانان بزنند؟ ابدا، رژیم ایران، دست کم به ظاهر، باری دیگر ریسکی سیاسی کرده که در نهایت به سودش تمام شده.»
روزنامه فرانسوی "لا پرس دو لا مانش" (La Presse de la Manche) در یکی از تفسیرهای خود، بحث آزادی ملوانان بریتانیایی و مناقشه اتمی ایران را بررسی کرده و از جمله مینویسد: «میتوان فقط امیدوار بود که ایران به افراطکاری و زیاده رویهای رئیس جمهورش که باعث مسموم شدن جو سیاست بین المللی میشود، پی ببرد و آگاهانه برخورد کند. و همان بهتر که تصمیم وی برای آزادی گروگانها، نشانهای و گامی از سوی او در راه تنشزدایی تلقی شود. شاید تصور شود که بخشی از رهبری جمهوری اسلامی از جنجالها و سروصداهای محمود احمدینژاد دیگر خسته شده است. سادهترین و مطمئنترین راه برای آنکه انسان ناگزیر به آزاد کردن گروگانهای دردسرساز نشود، آن است که اصلا دست به گروگانگیری نزند.»