دانستنی‌های جالب در مورد شراب

شراب یکی از قدیمی‌ترین نوشیدنی‌های تولید شده توسط بشر است. شراب شامل انواع قرمز، سفید، صورتی و "شامپاین" است. نه تنها زمین تاکستان و محل کاشت انگور و نحوه تولید و نگهداری آن، بلکه نوع چوب بشکه، چوب ‌پنبه و بطری بر مزه و کیفیت شراب تاثیر می‌گذارد.

در حال حاضر نه تنها تولید شراب با روش‌های علمی صورت می‌گیرد، بلکه برای مصرف آن هم باید نکاتی را رعایت کرد. مثلا شراب قرمز برای غذاهایی با گوشت قرمز مناسب است و بایست درجه حرارت اتاق را داشته باشد، در حالیکه شراب سفید خنک نوشیده می‌شود و برای غذاهایی با گوشت سفید مناسب است.

شاید باورکردن آن سخت باشد اما متخصصان می‌گویند که در کنار نوع غذا، فضا و اتمسفری که در آن شراب نوشیده می‌شود نیز بر مزه آن تاثیرگذار است.

بسیاری در فروشگاه‌ها در مقابل قفسه‌های مملو از بطری‌های شراب می‌ایستند و نمی‌دانند کدام نوع را بخرند. روی بطری‌ها هم اطلاعاتی نوشته شده که برای هر کسی آشنا نیست. بر روی شیشه‌های شراب آلمانی: مقدار، میزان الکل، درجه کیفیت، منطقه‌ای که شراب در آن تولید شده و نام تولیدکننده شراب یا موسسه‌ای که شیشه ‌را پر کرده درج شده است.

روی همه بطری‌های شراب ‌در آلمان اختصار "AP-Nr." به همراه یک شماره دیده می‌شود که شماره کنترل اداره کیفیت شراب است. سه شماره آخر، سال پر شدن بطری را نشان می‌دهد. طبق قانون میزان گوگرد و سولفات موجود و همچنین همه مواد آلرژی‌زا باید روی اتیکت نوشته شده باشد. حتی اندازه خط روی اتیکت نیز طبق قانون تعیین شده است.

کیفیت شراب‌ها در آلمان به چهار دسته تقسیم شده است: ۱- شراب آلمان که به آن (تافل واین) گفته می‌شد. این شراب دارای پایین‌ترین کیفیت است، برای تولید آن از شکر استفاده شده و دارای ۱۱ و نیم درصد الکل است. ۲- شراب بومی (لند واین) طبق قانون باید در منطقه خاصی مثل راین‌لند فالس یا هسن تولید شده باشد. اگر از شکر در تولید آن استفاده شود الکل آن باید ۱۱ و نیم درصد باشد. نوع عالی این شراب ۱۴ درصد الکل دارد.

۳- شراب با کیفیت که حاصل انگور تاکستان‌های مناطق خاصی هستند. این نوع شراب با حروف اختصاری "QbA" مشخص می‌شود. ۴- شراب ممتاز با حروف اختصاری "QmP" مشخص می‌شود. ممتاز ‌بودن این شراب نه تنها به نوع انگور و منطقه بلکه به زمان برداشت خوشه‌ها نیز بستگی دارد که دارای شش مرحله است. هرچه برداشت دیرتر صورت ‌گیرد میزان شکر طبیعی دانه‌های انگور نیز بالا‌تر است.

مزه شراب‌های آلمان به دو دسته اصلی "گس" (Trocken) و شیرین (lieblich) تقسیم می‌شود که این تقسیم‌بندی با انتقاد همراه است. ۲۰۰ شراب‌ساز ممتاز آلمانی که بر سر استاندارهای تولید شراب به توافق رسیده‌اند، شیشه‌های خود را با مارک "VDP" مشخص می‌کنند.

شراب ممتاز فرانسوی با کلمات اختصاری "AOP" یا (Appellation d’Origine Protégée) مشخص می‌شود. شراب ممتاز ایتالیایی با ‌" DOCG" و شراب ممتاز اسپانیایی نیز با "DOP" بر روی بطری مشخص می‌شوند.

یکی از مشخصات شراب با کیفیت مدت زمانی است که برای "جا افتادن" آن صرف شده است. واژه "Riserva" بر روی بطری‌های شراب‌های ایتالیایی به معنی این است که این شراب مدتی را در بشکه‌های چوبی و بعد در بطری گذرانده تا "جا افتاده" شود.

اسپانیایی‌ها برای شراب "جا افتاده" سه نوع قائل هستند. ۱) "Crianza" شرابی است که در مجموع ۲۴ ماه در بشکه و بطری "جا افتاده" است. ۲) "Reserva" شرابی است که یک سال در بشکه و ۲ سال در شیشه "جا افتاده" است. ۳) "Gran Reserva" شرابی است که دو سال در بشکه و سه سال در بطری "جا‌افتاده" است.

شناختن شراب‌های فرانسوی کار ساده‌ای نیست. طبق قانون اتحادیه اروپا باید نام تولید کننده و منطقه تولید شراب بر روی بطری نوشته شود. منظور از واژه "شاتو" (Château) بر روی بطری حتما به معنی لغوی قصر و قلعه نیست بلکه منظور "تاکستان" است. در جنوب فرانسه و منطقه بورگوند از واژه " Domaine" استفاده می‌شود.

در فرانسه شراب‌ها براساس منطقه تاکستان یا "شراب‌ساز" دسته‌بندی می‌شوند. وقتی بر روی بطری (Vielles vignes) نوشته شده باشد، یعنی نوع انگور آن اصیل و قدیمی است. واژه " Mis en bouteille au Château" یعنی پر شده در تاکستان/ قصر که لزوما به معنی باکیفیت بودن شراب نیست. " Élevé en fûts de chêne" یعنی در بشکه بلوط "جا افتاده" است.

بر خلاف اروپا، به طور معمول در آمریکای جنوبی، آفریقای جنوبی و استرالیا شراب‌ساز و تاکستان‌دار کاملا از هم جدا هستند. "Wine of Origin" منطقه تولید را اعلام می‌کند و "barrel fermented" یعنی در بشکه "جا افتاده" است. در اروپا شراب‌های غیر اروپایی بیشتر در فروشگاه‌های تخصصی شراب یافت می‌شوند.

شراب گران قیمت حتما و لزوما شراب خوب نیست. البته در آلمان باید به شراب‌هایی که هر بطری آن ارزانتر از ۴ یورو باشد با دیده "تردید" نگریست و از خریدن شراب‌هایی که در قسمت پایین قفسه‌های فروشگاه‌های بزرگ قرار گرفته‌اند خودداری کرد. این‌ها شراب‌های ارزان و بی کیفیتی‌اند که به قول متخصصان بیشتر "شکم پرکن" هستند.

شراب‌هایی که در سوپر مارکت‌ها عرضه می‌شوند، برای مصرف "سریع" هستند و قابلیت انبار شدن را ندارند. بنا براین عمر بطری‌های شراب‌های سفید و صورتی نباید از ۲ سال و شراب قرمز از ۴ سال بیشتر باشد.