۷۵ سالگی آلیس شوارتسر، مشهورترین فمینیست آلمانی
آلیس شوارتسر زندگیاش را صرف مبارزه برای برابری حقوق زنان و انتشار ماندگارترین مجله زنان در آلمان به نام "اما" کرده است. به بهانه ۷۵ سالگی او از مشهورترین فمینیستهای تاریخ و تلاششان برای احقاق حقوق زنان یاد کردهایم.
پاییز سال ۱۹۷۵ آلیس شوارتسر کتاب "تفاوت جزئی و پیامدهای کلان آن" را منتشر کرد که در آن رابطه جنسی را به عنوان یک بازی قدرت بین زن و مرد تحلیل کرده است. این کتاب به سرعت پرفروش شد و نویسندهاش را به مشهورترین و جنجالیترین فمینیست آلمان بدل کرد. شوارتسر در سال ۱۹۹۷ مجله "اما" را بنیان نهاد.
الیمپ دگوژ یکی از نخستین پیشگامان احقاق حقوق زنان بود. او در سال ۱۷۹۱ "اعلامیه حقوق زنان و شهروندان زن" را در واکنش به "اعلامیه حقوق بشر و حقوق مدنی" نوشت که در سال ۱۷۸۹ منتشر شده بود و در آن زنان نادیده گرفته شده بودند. الیمپ دگوژ در اعلامیهاش تأکید کرده بود که زنان آزاد به دنیا میآیند و در حقوق خود کاملا با مردان برابر هستند.
سوجرنر تروث از مدافعان حقوق زنان و حقوق بردهها در آمریکا بود و برای لغو بردهداری و اعطای حق رأی به زنان مبارزه کرد. سخنرانی او با عنوان "آیا من یک زن نیستم؟" که در سال ۱۸۵۱ در همایش زنان در اوهایو ایراد کرد، به یکی از مشهورترین سخنرانیهای تاریخ بدل شد.
لوییز اوتو پترز را پایهگذار جنبش حقوق زنان در آلمان میدانند. در سال ۱۸۴۳ نام او با گفتن این جمله بر سر زبانها افتاد: «مشارکت زنان در راستای منافع کشور نه یک حق، بلکه یک وظیفه است.» اوتو پترز در سال ۱۸۶۵ در تأسیس "اتحادیه عمومی زنان آلمان" نقش داشت که نخستین نهاد فمینیستی آلمان به شمار میرفت.
هدویگ دوهم در سال ۱۸۷۴ مقالهای با نام "استقلال علمی زنان" منتشر کرد. او خواستار اعطای حق رأی به زنان و نیز دسترسی نامحدود آنان به دانشگاهها شده بود. انتشار این مقاله از هدویگ دوهم یک چهره رادیکال پیشگام در جنبش فمینیسم آلمان ساخت. شعار دوهم این بود که "حقوق بشر زن و مرد نمیشناسد."
امیلی دیویدسون یکی از مبارزان حق رأی زنان بود که هشت بار دستگیر شد. او گاهی در مبارزاتش برای کسب حقوق برابر زنان به خشونت متوسل میشد. دیویدسون یکی از اعضای اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان بود که در سال ۱۹۰۳ تأسیس شد و شعارش این بود: «عمل، نه حرف.» دیویدسون در سال ۱۹۱۳ برای جلب توجه افکار عمومی به احقاق حقوق زنان به تماشای مسابقات سوارکاری رفت. او در جریان یک مسابقه زیر سم اسب یکی از سوارکاران له شد.
کتاب سیمون دوبوار با نام "جنس دوم" که در سال ۱۹۴۹ منتشر شد، نقطه عطفی در ادبیات جنبش فمینیسم بود. استنباط معروف او در این کتاب این بود که "یک انسان زن زاده نمیشود بلکه تبدیل به زن میشود." دوبوار که بسیار جلوتر از زمان خود میاندیشید، از جمله نخستین اندیشمندانی بود که به این تئوری اعتقاد داشتند که جنسیت یک واقعیت بیولوژیک نیست.
بتی فریدان در کتاب "رمز و راز زنانه" از تقلیل جایگاه زنان به مادر و همسر خانهدار به شدت انتقاد کرد. این کتاب در سال ۱۹۶۳ منتشر شد و فریدان را به یکی از فعالان حقوق زنان در تاریخ جنبش فمینیسم آمریکا بدل کرد. در سال ۱۹۶۶ فریدان و ۲۷ زن دیگر سازمان ملی زنان را پایهگذاری کردند. او تا هنگام فوتش در سال ۲۰۰۶ تمام عمرش را صرف مبارزه برای احقاق برابری جنسیتی کرد.
جودیت باتلر کتاب "آشفتگی جنسیتی" را در سال ۱۹۹۰ منتشر کرد. باتلر معتقد است که جنسیت یک "اجرا" است و انسان همانگونه که زبان را یادگرفته و بسته به موقعیت به کار میگیرد، همانطور نیز میآموزد که مثل زن یا مرد عمل کند. این فیلسوف آمریکایی در دهه ۱۹۹۰ به یکی از پیشگامان نظریه فمینیسم بدل شد.
مزن حسن در سال ۲۰۰۷ سازمان "نظرة" را تأسیس کرد که در زمینه مطالعات زنان و کسب حقوق جنسیتی برابر در مصر فعالیت میکند. در زمان اعتراضات مردمی در برخی کشورهای عرب موسوم به "بهار عربی"، به واسطه تلاشهای این سازمان آزار و اذیت جنسی زنان به عنوان جرم به رسمیت شناخته شد. در سال ۲۰۱۶ مزن حسن جایزه نوبل آلترناتیو را به پاس خدماتش دریافت کرد.
لوری پنی ۳۱ ساله و زاده بریتانیاست. او در دو کتاب خود به نامهای "بازار گوشت" و "چیزهای ناگفتنی" از سرکوب جنسی زنان و نیز مفهوم "عشق رمانتیک" انتقاد کرده است. پنی به عنوان روزنامهنگار آزاد در نشریاتی همچون گاردین، ایندیپندنت و نیو استیتسمن قلم میزند.
مارگارت استوکوفسکی آلمانی و ۳۱ ساله است. او در نخستین کتابش در مورد موضوعات مختلفی از جمله قدرت، مکانیزمهای سرکوب جنسی و نقشهای جنسیتی بحث میکند. استوکوفسکی که از او با لقب "لوری پنی آلمان" هم یاد میکنند، ستوننویس نشریه معتبر "اشپیگل" است.