مرگ کامبیز درمبخش؛ طراح روزهای کرونایی
۱۴۰۰ آبان ۱۵, شنبه
کامبیز درمبخش، گرافیست و کاریکاتوریست برجسته و مطرح ایرانی، در ۷۹ سالگی قلم خود را وانهاد و چشم از جهان فروبست. او سال‌ها قبل بر سرطان معده غلبه کرده بود و این بار تسلیم کرونا شد.
درمبخش زاده شیراز و فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای زیبا در تهران و مولف چند کتاب در باره تصویرسازی و کاریکاتور بود. او که از ۱۵ سالگی با نشریاتی چون "توفیق" همکاری داشت، ۱۵ آبان در بیمارستان آتیه تهران درگذشت.
درمبخش پیش از ابتلا به کرونا، مجموعه‌ای طرح تحت نام "روزهای کرونایی" کشیده و گفته بود: «هرگز خسته نمی‌شوم و بیکار نمی‌نشینم.» یکی از این طرح‌ها، کره‌ای کوچک بود که مرد گنده‌ای داشت به آن اسپری می‌پاشید: «جهان را به گند کشیده‌ایم و حالا می‌خواهیم استریل‌اش کنیم.»
دامنه همکاری او به رسانه‌های داخلی محدود نبود. درمبخش با مطبوعات خارجی چون نیویورک تایمز، اشپیگل، دی تسایت، فرانکفورتر آلگماینه، لارپوبلیکا، لوموند و فرانکفورتر روند شاو نیز کار کرد و چند نمایشگاه مستقل در کشورهای مختلف دنیا گذاشت. درمبخش در مسابقات بین‌المللی کاریکاتور در ژاپن، آلمان، ایتالیا، سوئیس، بلژیک، ترکیه، برزیل و یوگسلاوی نیز جوایز متعددی گرفته بود.
کاریکاتورهای درمبخش طنزی هوشمندانه و اندیشمندانه داشتند و در نهایت سادگی و ایجاز، پیامی تاثیرگذار به مخاطب انتقال می‌دادند. او در این باره در مصاحبه‌ای گفته بود: «پشت سادگی کارهای من سال‌ها کار و زحمت وجود دارد. مثل یک سنگ الماس که شروع به تراشیدن آن می‌کنید و بعد از مدت‌ها خالص و کریستالیزه می‌شود. کار هنری هم همین‌طور است و باید سال‌ها کار کنید تا به این سادگی برسید. انسان رسیدن به سادگی را ارج می‌نهد و چون امروز فرصت کمی دارد، چیزهای کوتاه و تأثیرگذار می‌خواهد. مردم به من می‌گویند هر کاریکاتور تو یک کتاب است. کارهایم بدون کلام است و مردم از هر ملیتی می‌توانند آن را بفهمند. رسیدن به این زبان بین‌المللی زحمت زیادی می‌خواهد و من توانستم به درجه‌ای برسم که با جهان صحبت کنم. کاریکاتور کوتاه‌ترین وسیله پیام‌رسانی جهان است.»
درمبخش از جمله هنرمندانی بود که پس از انقلاب و تنگ‌شدن فضای کار برای طراحان و کاریکاتوریست‌ها در مطبوعات به خارج کوچ کردند. او نزدیک ۲۲ سال در آلمان اقامت داشت و سال ۱۳۸۱ به ایران بازگشت.
درمبخش در حاشیه یکی از نمایشگاه‌هایش در گالری ثالت تهران به دویچه وله گفته بود: «بعد از سینما، گرافیک و کاریکاتور برای این مملکت آبرو آورده، جایزه آورده ولی هیچگونه توجهی به آن نمی‌شود. بسیاری از کارهای خود من در موزه‌های جهان هست، در بسیاری از نمایشگاه‌های بین‌المللی دنیا ده جایزه«گراند پری» برده‌ام، سی جایزه بین‌المللی برده‌ام. به‌هر حال واقعا باید همانطور که به هنرهای دیگر توجه می‌شود این هنر را هم مورد توجه قرار بدهند که همکاران من هم به نوعی راضی باشند. برای این که متاسفانه نه تنها پولی از مطبوعات نمی‌گیرند هیچ سندیکایی، موسسه‌ای جایی نیست که این امور صنفی کاریکاتوریست‌ها در آنجا انجام بگیرد یا مثلا اگر بیکار شدند، مریض شدند یا به سن بالا رسیدند به‌شان کمک بشود....»
پنج سال قبل از مرگ هنرمند، یکی از آثار او به نام "سیاوش" در حراجی به نفع بیماران سرطانی به مبلغ ۱۰۵ میلیون تومان به فروش رفته بود.