مجمع عمومى سازمان ملل متحد و بن‌بست ِ پيشنهادات
۱۳۸۴ شهریور ۲۵, جمعه
”اعلاميه پايانى اجلاس عمومى سازمان ملل متحد نه تحولى را نويد مى دهد و نه اصلاحاتي. اجلاس سران ۱۷۰ كشور جهان بخت تاريخى خود را براى تصويب اصلاحات بنيادين در اين سازمان جهانى و منطبق كردن آن با هزاره جديد، از دست داد. اصلاحاتى كه پس از شصت سال موجوديت سازمان ملل متحد، در جهان حاضر به شدت ضرورى به نظر مى رسيد، تا اين سازمان ِ جهانى فعالانه تر با خطر تروريسم جهانى مبارزه كند، تا جنگ ها و اختلاف هاى منطقه اى را پايان بخشد، تا فقر و گرسنگى و تنگدستى مردم جهان را تخفيف دهد. سازمان ملل متحد تا رسيدن به اين اهداف، فاصله اى بسيار دارد.”
روزنامه آلمانى Fuldaer Zeitung نيز در شماره امروز خود تفسيرى را منتشر كرده، در مورد قدرت بيش از حد ايالات متحده ى آمريكا در سازمان ملل متحد و نقش منفعل اتحاديه اروپا در اين شرايط. در اين تفسير از جمله مى خوانيم:
”گرهارد شرودر، صدراعظم آلمان و كوفى عنان، دبير كل سازمان ملل متحد، در يك نكته ديدگاه مشابهى دارند. هر دوى آنها موافق اصلاحاتى دامنه دارند. هر دوى آنها اما در نكته ى ديگرى نيز به هم شباهت دارند و آن اين كه آنها راه حل مناسبى عرضه نمى كنند تا مورد قبول ديگران واقع شود. اگر گرهارد شرودر، صدراعظم آلمان فدرال، با برگزارى انتخابات زودرس به تحقق خواست هايش همت گمارده، دبير كل سازمان ملل متحد مى خواهد با سياست گام به گام و منطقى خود بر مشكلات پيروز شود و اصلاحات را به انجام رساند. اما تا زمانى كه اتحاديه اروپا به عنوان يكى از بزرگ ترين تامين كنندگان بودجه ى سازمان ملل متحد، جرات رو در رويى با ايالات متحده ى آمريكا را نداشته باشد و بر خواست هاى خود در مقابل آمريكا پاى نفشارد، اين كشور همچنان قدرت تعيين كننده را در دست خواهد داشت و فقط ديدگاه هاى آمريكا در اين سازمان جهانى اعمال خواهد شد. نتيجه اين كه ميليون ها نفر از مردم فقير و گرسنه ى جهان از اين سياست منفعل سازمان ملل متحد رنج خواهند برد و همان ها هستند كه آسيب اصلى را مى بينند.”