جشنواره فيلم شرق اروپا
۱۳۸۶ فروردین ۱۸, شنبهاين فستيوال در سال ۲۰۰۱ به پيشنهاد انستيتوى فيلم آلمان به منظور گفتگو و نزديكى بيشتر شرق و غرب اروپا شكل گرفت. نشان دادن دگرگونى هاى فرهنگى و اجتماعى در شرق پس از فروپاشى ديوار برلين از جمله هدف هاى اين جشنواره است. به چهار فيلم برتر جشنواره جوايزى نقدى اهدا مى شود كه در مجموع ۳۰ هزار يوروست.
ويژگى جشنواره امسال ورود كارگردانان و فيلمسازان زن بسيار جوان بود كه با ديدى نقاد و موشكافانه، جلوه هاى زندگى زنان در شرق و ميانه اروپا را بازتاب مى دهند. ورود شمار قابل توجهى از استعدادها و نگاه هاى نو، دستاوردى گرانبها براى جشنواره تلقى مى شود.
سه نمونه از فيلم هاى امسال:
- يك فيلم مستند روسى در باره دختر جوانى است كه در ايستگاه راه آهن مسكو، بدون جواز كار، نان و شيرينى مى فروشد. فيلم در باره تلاش هر روزه او براى جابجا كردن دكه و بار و بنه محقرش، دلشوره دستگير شدن و بيان روياهايش از جمله عشق يا رسيدن به پول است. فيلم برشى است از زندگى روزمره دختران فقير در مسكو.
- فيلم ديگر در باره زنان دهكده اى در جمهورى چك است. زنانى كه با وجود سلطه مردسالارى و فقر، درگير جنون زيبايى هستند. اريكا نيكووا كارگردان فيلم ميگويد با ساختن اين مستند، خواسته هم جنبه هايى از ناتوانى سياستمداران در رسيدگى به نيازهاى جامعه را نشان دهد و هم آيينه اى مقابل خود زنان بگيرد تا ببينند با همه محروميت ها، چقدر فريفته ارزشى بنام ” خوشگلى“ هستند. كارگردان مى افزايد سياستمداران ما نمى دانند پول هايى را كه اتحاديه اروپا براى كمك به ما ميدهد، كجا خرج كنند چون آگاهى لازم از اوضاع جامعه را ندارند. از طرف ديگر زنان و دختران ما هم سرخود را با رنگين نامه ها و خودآرايى گرم مى كنند. در نتيجه حتى در حد فمينيست هاى دهه شصت در اروپاى غربى نيز نسبت به حقوق خود آگاهى ندارند.
- فيلم ديگر ” هواى تازه“ نام دارد و در باره دو زن، يك مادر و دختر است كه حرفى با هم ندارند. فيلم فرآيند نزديك شدن روحى دو نسل و شروعى دوباره در مناسبات اين دو را مرور مى كند.
سوتلانا سيكورا مدير هنرى جشنواره فيلم ” شرق اروپا“ مى گويد: گو اينكه تحليل مناسبات زنان و مسائل مربوط به آنها مورد علاقه جدى كارگردانان جوان بوده، اما اين به معناى آن نيست كه آنها تنها سينمايى به اصطلاح ”زنانه“ را طرح مى كنند. آنها در اين فيلم ها با نگاهى تيز يا پراز طنز و ظرافت، كل محيط را به تصوير مى كشند و نقد اجتماعى و فرهنگى مى كنند.