1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

تشدید تحریم‌ها واکنش طبیعی به خط مشی تهران

شهرام اسلامی۱۳۸۷ مرداد ۱۴, دوشنبه

پافشارى جکهوری اسلامی بر غنی‌سازی اورانیومسبب دلسردى و نگرانى در محافل سياسى اروپا و آلمان شده است. اغلب مطبوعات آلمانى تشديد تحريم ها را به مثابه واكنشى طبيعى در قبال خط مشى تهران ارزيابى مى كنند.

https://p.dw.com/p/EqPD
کنفرانس ژنو - بنابر برآورد مطبوعات آلمان، این کنفرانس در پی خود دلسردی آورده است
کنفرانس ژنو - بنابر برآورد مطبوعات آلمان، این کنفرانس در پی خود دلسردی آورده استعکس: AP

روزنامه آلمانى ”تاگس اشپيگل“ با اشاره به پايان مهلت دو هفته اى به ايران درباره ادامه تحريم ها مى نويسد: « پس از پايان مهلت مقرر شده از سوى جامعه بين‌المللى، ايران در مشاجره بر سر برنامه اتمى همچنان از خود سر سختى نشان مى دهد. ايران از دو سال پيش با چنان شدتى برنامه اتمى خويش را به پيش برده كه سبب اعلام خطر در كشورهاى همسايه‌ی خليج فارس و اسرائيل شده است. تقريباً تمامى كشورها ازاين موضع حركت مى كنند كه ايران قصد استفاده صلح آميز از انرژى اتمى را ندارد. در آخر هفته گذشته مهلت داده شده به تهران براى واكنش نسبت به بسته پيشنهادى سپرى شد، اما خاوير سولانا هنوز در انتظار پاسخى مشخص از سوى ايران است. اين بدين معناست كه اگر ايران تا روزهاى آينده بطور غير منتظره اى از خود حركتى نشان ندهد، شوراى امنيت سازمان ملل مذاكرات دور جديدى از تحريم ها عليه ايران را آغاز خواهد كرد. گروه شش كشور قرار است كه در نيمه ماه اوت با هم ديدار كنند، اما خطر بن بست دوباره مذاكرات، سبب افزايش سرخوردگى ها شده است.»

روزنامه ”برانشويگر تسايتونگ“ چاپ آلمان ناكامى مجدد گفتگوها براى رفع اختلافات اتمى با ايران را چنین تفسیر می‌کند: «در چه زمانى اسرائيل براى خنثى كردن تهديدات حياتى عليه خود تصميم خواهد گرفت؟ ظاهراً از طرق ديپلماتيك، چنانكه در سال گذشته آشكار گشته است، نمى توان اين تهديدات را برطرف كرد. حتا چهارمين دور تحريم هاى سازمان ملل نيز تنها زمان بيشترى به ايران براى غنى سازى اورانيوم خواهد داد. مسلماً چين و روسيه تاكنون سبب تخفيف تحريم ها و يا حتا نقض آنها شده اند، تحريم هايى كه به خودى خود اقدامات تنبيهى معتدلى بوده اند. حال زمان آن فرا رسيده است كه اروپا به پرسشى مهم پاسخ گويد؛ پرسشى كه تاكنون سياستمداران اتحاديه اروپا از پاسخ بدان طرفه رفته اند: آيا مى توان ايران را، كه حامى مسلم و آشكار بسيارى از گروه هاى تروريستى در خاورميانه بوده و برد موشك هايش هم اكنون حتا اروپا را نيز در بر مى گيرد، به عنوان كشورى مجهز به تسليحات اتمى پذيرفت؟»

روزنامه آلمانى ”زود دويچه تسايتونگ“ با اشاره به اتلاف وقت از سوى ايران در مناقشات اتمى مى نويسد: « با گذشت هر ساعت و هر سخن جديدى از تهران، توافق نهايى با ايران بر سر اختلافات اتمى ناممكن تر مى شود. محمود احمدى نژاد، رئيس جمهور ايران با سرو صداى زياد بيان مى دارد كه ايران ذره اى از حق هسته اى خود كوتاه نخواهد آمد، گرچه آماده براى ادامه گفتگوها مى باشد. به نظر غرب، ايران براى ورود به مذاكرات رسمى، بهايى سنگين را تقبل نخواهد كرد. تهران تنها بايد به مدت شش هفته از گسترش برنامه اتمى خود دست بر دارد. گرچه بدون توجه به شرط غرب، ايران در حال حاضر براى غنى سازى اروانيوم سانتريفوژ جديدى را نصب نكرده است، اما براى رژيم تهران هر گونه انعطاف وعقب نشينى علنى، هر چند كوچك، به گونه اى تحمل ناپذيرسبب بى حيثيتى خواهد شد و اين به معناى زير سوال بردن حق اساسى كشور در زمينه انرژى هسته اى خواهد بود. ايران در صدد وقت‌کشی است تا از اين طريق شرايط خود را به گروه مذاكره كننده تحميل كند، اما از اين راه تهران تنها دچار تصادم حتا با كشورهاى خواهد شد، كه داراى حسن نيت اند.»

روزنامه ”فاينانشال تايمز دويچلند“ چاپ آلمان درباره سرسختى ايران در مذاكرات اتمى چنین اظهار نظر می‌کند: «بنا به قول منابع رسمى، رئيس جمهور ايران در ملاقات با بشار اسد، رئيس جمهور سوريه، بيان داشت كه هدف اصلى ايران تاييد حقوق اتمى اين كشور مى باشد. در مقابل فرانك اشتاين ماير، وزير امور خارجه آلمان در گفتگويى با مجله اشپيگل، از ايران خواست كه سريعاً به بازى بيهوده خود پايان دهد. تهران نبايد بيش از اين به دست به وقت‌کشی زند، بلكه بايد به سرعت پاسخى با ارزش دهد. در غير اينصورت خطر تشديد تحريم ها وجود خواهد داشت. بنا به نظر اشتاين ماير، "هيچكس مايل به گام نهادن در اين راه نيست، اما كليد در اين زمينه در دست تهران است." اتحاديه اروپا درصدد تشديد تحريم هاى خود عليه ايران مى باشد. بنا به نظر ديپلمات هاى اتحاديه اروپا اين تحريم ها بيش از همه از يكسو شامل ممنوعيت ضمانت هاى صادراتى براى معاملاتى خواهد شد كه منجربه توسعه فناورى اتمى مى شوند و از سوى ديگر در برگيرنده كنترل بيشتر در زمينه امور مالى خواهند بود.»