امكان ماموريت سازمان ناتو در خاور ميانه
۱۳۸۴ اردیبهشت ۱, پنجشنبهيكى از مقامهاى بلندپايه ناتو امروز ، در شهر ويلنيوس (پايتخت ليتوانى) در اين باره گفت:” مسلما ناتو نمىتواند هيچ نقشى در روند تخليهى شهركهاى يهودىنشين واقع در نوار غزه و خروج نيروهاى نظامى اسراييل از اين منطقه داشته باشد“. وى كه پس از ديدار با وزيران امور خارجه كشورهاى عضو ناتو سخن مىگفت، افزود:” اما در صورتى كه از سازمان ما درخواست شود، بايد در وضعيتى باشيم كه بتوانيم در باره موضوع ماموريت نظامى در منطقه بحث كنيم“.
همچنين ”ياپ د هوپ اسخفر“، دبير كل سازمان ناتو، در گفتگو با خبرنگاران چنين ماموريتى را محتمل دانست و گفت: ”پرسش اين است كه اگر زمانى پيمان صلح همهجانبه ميان اسراييل و فلسطينيان امضا شود، چه اتفاقى خواهد افتاد؟ و نيز اگر هر دو طرف كشمكش با كسب موافقت سازمان ملل متحد خواستار حضور نيروهاى ناتو در منطقه شوند، چه تصميمى بايد گرفت؟“.
اين درحاليست كه به گفته مقامهاى رسمى سازمان ناتو”همهى اعضاى اين پيمان اصولا در برابر اين پرسش برخوردى انعطافپذير داشته و بر اين باورند كه در صورت تقاضاى ياد شده، به عهده گرفتن ماموريتهاى نظامى در خاورميانه امكانپذير است. با اين حال آن گونه كه اين منابع رسمى مىگويند ”چنين ماموريتى بايد كاملا محدود بوده و ناتو نبايد به موضوع اعزام نيروهايش براى برقرارى صلحى اجبارى فكر كند“.
بنابر گفتههاى دبير كل ناتو ، دخالت در روند صلح خاور ميانه براى اين سازمان افتخارآميز نخواهد بود. وى همچنين خاطر نشان كرد كه حق تصميمگيرى در مورد اين مسئله همچون گذشته بر عهدهى سازمان ملل متحد، اتحاديه اروپا، آمريكا و روسيه خواهد بود.
”يوشكا فيشر”، وزير امور خارجه آلمان، نيز در اين رابطه گفت كه امكان دخالت ناتو در مسائل خاور ميانه وجود دارد. وى گفت:”اگر مسئله ثبات و تامين امنيت منطقه مطرح شود، دخالت ناتو امكانپذير است. اما اكنون براى عملى كردن چنين طرحى خيلى زود است“.
به گفته ديپلماتها موضوع ماموريت ناتو در خاورميانه از مهمترين مباحثى است كه در طول سالهاى گذشته در اين سازمان مطرح شده است. چندى پيش ”گرهارد شرودر“ صدراعظم آلمان پيشنهاد داده بود كه سازمانى براى سازماندهى گفتگوى كشورهاى اروپايى و امريكا تاسيس شود. به پيشنهاد وى هياتى ويژه بايد عهدهدار سازماندهى اين گفتگوها شود.
وزيران خارجه كشورهاى عضو ناتو در نشست خود پيرامون پيشنهاد شرودر به توافق نرسيدند. آنان در عوض خواستار تقويت رابطه ناتو با اتحاديه اروپا شدند. آنچه كه مانع اجراى اين خواست است، سرباز زدن تركيه از نشستن با نمايندهى قبرس بر سر يك ميز است. به همين دليل تصميم گرفته شد كه بيشتر ديدارهاى بعدى غير رسمى باشند. همچنين كشورهاى عضو ناتو خواستار انعطافپذيرى بيشترى در آينده شدند تا بتوان آسانتر به توافق و هماهنگى با يكديگر دست يافت.