آموزش جنسی در مدارس آلمان و ناآگاهی جنسی کودکان ایرانی
در آلمان از سن ۱۰ سالگی دانشآموزان در مدرسه با مسائل جنسی آشنا میشوند. در ایران اما در کل دوران مدرسه کوچکترین آموزش جنسی به کودکان داده نمیشود. مقایسه سیستم آموزشی آلمان و ایران درباره آموزش مسائل جنسی را ببینید.
این یک مدرسه در شهر هانوفر آلمان است. اینجا کلاس درس "آموزش مسائل جنسی" است. نوجوانان مسائل جنسی را در این کلاس درس در مدرسه میآموزند. آموزش جنسی بخشی از درس بیولوژی در مدارس آلمان است و دانشآموزان به دور از تعلق قومی یا مذهبی ملزم به شرکت در آن هستند. دانشآموزان از حدود ده سالگی با این مسائل آشنا میشوند.
این یک دبیرستان دخترانه در ایران است. نوجوانان در طول دوران مدرسه خود کوچکترین آموزش جنسی از سوی مدرسه نمیبینند. اگر خانواده این نوجوانان درباره مسائل جنسی با آنان صحبت نکنند، این نوجوانان همچون اکثر نوجوانان ایرانی، خود با آزمون و خطا و به صورت خودآموز با مسائل جنسی آشنا میشوند.
در آلمان آموزش مسائل جنسی بخشی از درس زیستشناسی است و در این چارچوب در مدارس تدریس میشود. اطلاعات عمومی در مورد اندامهای جنسی و کارکرد آنان، بلوغ و تغییرات اندامهای جنسی در طول سالهای زندگی، روابط جنسی زن و مرد، حاملگی و زایمان، بیماریهای جنسی و راههای جلوگیری از آنها، خشونت و سوءاستفاده جنسی از جمله مسائلی هستند که در این دروس مورد توجه قرار میگیرند.
برای تدریس این درس در آلمان از جمله وسایل و مدلهای پلاستیکی یا چوبی به شکل آلت تناسلی مرد یا زن و کاندوم استفاده میشود تا دانشآموزان بتوانند بهطور عملی استفاده از وسایل بهداشتی و پیشگیرنده را بیاموزند.
کودکان و نوجوانان همیشه سئوال دارند. آنها میخواهند از چرایی همه مسائل اطرافشان سردربیاورند. سردرآوردن از ناشناختههای مسائل جنسی در نظام آموزشی ایران کوچکترین جایی ندارد.
در طول ۱۲ سال تحصیل یک دانشآموز در مدارس ایران، مدرسه حتی به این سئوال ساده که یک زن و مرد چگونه بچهدار میشوند، پاسخی نمیدهد.
در کلاسهای آموزش جنسی در مدارس آلمان، دانشآموزان با واژگان علمی برای مطرح کردن پرسشهای خود در زمینه روابط جنسی و اندامهای تناسلی آشنا میشوند. آنها میتوانند هر نوع پرسشی را در ارتباط با مسائل جنسی به طور مستقیم در کلاسهای درس و یا حتی بدون نام در اوراقی طرح کنند که از سوی معلمان در کلاس پخش میشود. مربیان سپس موضوع را در کلاس مورد بحث قرار میدهند.
در مدارس آلمان، به موضوع عشق نیز نه از جنبه بیولوژیک آن، در درسهایی دیگری مانند فلسفه و اخلاق پرداخته میشود.
صحبت و آموزش درباره مسائل جنسی در مدارس ایران تابو است. پسران و دختران ایرانی در دوران بلوغ، آشنایی با مسائل جنسی را در سنین و شکلهای متفاوتی طی میکنند. برخی در جمع و برخی در خفا؛ برخی در صحبت با همکلاسیها و دوستان و بعضی به تنهایی به کنجکاویهای خود پاسخ میدهند. کسانی هم با دیدن فیلم و عکس یا خواندن کتابهای معدود به وادی سکسوالیته پا مینهند.
امکان پژوهش رسمی و معتبر در باره آموزش مسائل جنسی به نوجوانان اعم از دختر یا پسر در ایران وجود ندارد. آماری در دست نیست که خانوادهها یا مدارس چه نقشی در آشنایی یا آموزش این حوزه دارند. با این همه میتوان گفت که بیشتر دانستهها و تجارب جوانان و نوجوانان، خودجوش، غریزی و به دور از آموزشهای رسمی هستند.
دیتر پترز، دبیر باسابقه زیستشناسی مدارس آلمان به دویچه وله میگوید: «برای مثال برای تدریس در کلاس نهم زمانی که به دانشآموزان راههای جلوگیری از حاملگی و حفظ بهداشت در زمان رابطه جنسی آموزش داده میشود، از وسایل پلاستیکی یا چوبی به شکل آلت تناسلی مرد یا زن و کاندوم استفاده میشود و هر دانشآموزی میتواند این وسایل را در دست بگیرد و تمرین کند که چطور میتوان مثلا از کاندوم استفاده کرد.»
دیتر پترز: یا مثلا مدل آلت تناسلی زن به دانشآموزان نشان داده میشود که دختران در زمان عادت ماهیانه چطور از نوار بهداشتی استفاده کنند. موضوع دیگر توجه به بهداشت خود و پارتنر در رابطه جنسی است که این هم با استفاده از مدلها صورت میگیرد.
این معلم زیستشناسی ادامه میدهد: ما کلاسهای آموزش جنسی را برای هر دو جنسیت همراه با هم برگزار میکنیم. درست است که سن بلوغ در دخترها و پسرها متفاوت است، اما در یک جنسیت هم برخی از دخترها و پا پسرها زودتر و برخی دیرتر بالغ میشوند. طبیعی است که برخی از دانشآموزان اطلاعات و یا تجربه بیشتری در این مورد دارند، مثلا به دلیل استفاده از اینترنت، و برخی کمتر.
در ایران اما مسئولان آموزشی، نظام آموزشی کشور را "اسلامی" میدانند. هنوز هیچ یک از مسئولان آموزشی ایران به این سئوال ساده پاسخ ندادهاند که وقتی در مدارس درباره مسائل جنسی آموزش داده نمیشود، چهطور جوانان باید مهارتهای جنسی را بیاموزند؟ عدم آموزش مهارتهای جنسی از جمله بزرگترین کمبودهای سیستم آموزشی ایران است.
در همین زمینه امیر یک جوان ۲۳ ساله در تهران در گفتوگو با دویچه وله صحبت کردن از سکس در میان دوستان در نوجوانی را طبیعی میداند، اما به یاد دارد که بعضیها در جمع، تمایل جنسی را انکار میکردند. امیر هیچوقت با خانواده در این باره حرف نزده است.
امیر همچنین به خاطر دارد که معلم دینی دوران راهنماییاش برای ترساندن دانشآموزان از خودارضایی تعداد زیادی از بیماریهای جنسی را به عادت خودارضایی نسبت میداد.
هادی جوان ایرانی دیگر میگوید هنگامی که در سال دوم راهنمایی به طور اتفاقی، فیلم پورنویی را دید که مال برادر بزرگترش بود، تعجب کرد. او میگوید حرفهای دوستانه در مورد مسائل جنسی در دوران دبستان کم بود، اما در دوران راهنمایی زیاد شد و شرایط طوری بود که «هرکسی اطلاعات بیشتری داشت، انگار کارش درستتر بود. هادی میگوید هم سن وسالهای ما اطلاعاتشان یا از فیلمهای پورنو بود یا از دوستان بزرگتر.»