آغاز دوران جدید در کوبا

کوبا

روزنامه ”لا استامپا“ چاپ ايتاليا درباره شرايط سياسى كوبا پس از كناره گيرى فيدل كاسترو از قدرت مى نويسد:

«برغم بيمارى و خستگى مفرط ، فيدل كاسترو، رهبر پير انقلاب، توانست جانشينى براى خود بيابد. در كنار رائول كاسترو هنوز جنگجويان انقلابى پير فراوانى هستند كه قدرت را در اختيار دارند و در مقابل اصلاحات از خود مقاومت نشان مى دهند. رائول چندى پيش صحبت از برچيدن كوپن هاى جيره بندى براى مواد خوراكى كرد و خواهان پايان بخشيدن به ارز دوگانه براى مردم كوبا و توريست هاى خارجى شد. او از اين موارد به عنوان امورى "نامعقول و غيرقابل دفاع" ياد كرد. او سخن از اقتصاد نوين راند ولى خواهان وقت بيشتر براى انجام اين امور شد. رائول يادآور شد كه نظم و ترتيب مسايلى پايه اى و مهم اند. آرى، شايد در كنار نظم ترتيب، صبر فراوان نيز اهميتى برجسته دارد.»

روزنامه اطريشى ”زالتسبورگر ناخريشتن“ با اشاره به تغيير قدرت در كوبا مى نويسد:

« رائول كاسترو، رئيس جمهور جديد كوبا، برغم كهولت سن و تاريخچه همكارى نزديك با فيدل كاسترو، براى بسيارى از مردم كوبا اميد براى آغاز دورانى جديد است. رائول كاسترو و رهبران جديد كوبا دوران سختى را پيش روى دارند. ۱۱ ميليون جزيره نشين كوبايى طالب درآمد بيشترند. مردم كوبا مى خواهند آنچه را كه خوش دارند، ببيند و بخوانند و خواهان آزادى سفر اند. پرسش جالب اين خواهد بود كه تا چه اندازه رهبرى جديد مى تواند درها را بگشايد، بى آنكه كنترل را از دست دهد. درصورتيكه رائول كاسترو از يكسو حافظ حكومت تك حزبى باشد و از سوى ديگر اقتصاد آزادترى را تضمين كند، تحقق اين عمل مشكل و متناقض،هنوز به معناى اين نخواهد بود كه كوبا بدل به كشورى دمكرات گشته است. اما اين اميد وجود دارد كه سرانجام روزى گشايش اقتصادى گشودگى سياسى را نيز بدنبال بياورد.»

آلمان

روزنامه ”لندس تسايتونگ لونبورگ“ چاپ آلمان با اشاره به نتايج انتخابات اخير در ايالت هاى آلمان درباره شكل گيرى ائتلافات جديد مى نويسد:

«آلمان در حال تجربه مبارزه بى رحمانه بر سر جايگاه دو حزب مردمى بزرگ در اين كشور است. اين مبارزه بازتاب خود را در ناهنجارى هاى اجتماعى در آلمان مى يابد. هر كس بخش ميانى جامعه، كه هم اكنون متمايل به چپ است، را تسخير كند، در آينده مى تواند از اكثريت برخوردار شود. در حاليكه كورت بك، رهبر حزب سوسيال دمكرات آلمان، با برگ هاى بد مجبور به بازى است، خانم مركل، صدر اعظم آلمان، نيازى به بلوف در اين بازى ندارد. خانم مركل بخوبى مى داند كه حزب او، يعنى حزب دمكرات مسيحى، از سيستم پنچ حزبى كه در حال شكل گيرى در اين كشوراست، بهتر از حزب سوسيال دمكرات بهره خواهد برد. در حاليكه هنوز همكارى ميان حزب سوسيال دمكرات و حزب چپ (ائتلاف سرخ با سرخ) در آلمان گناهى نابخشودنى است، به ائتلاف ميان حزب دمكرات مسيحى و حزب سبزها (ائتلاف سياه با سبز) به عنوان مدلى جالب نگاه مى شود. در صورتيكه بدنه حزب سبزها مذاكره بر سر ائتلاف با حزب دمكرات مسيحى را در شهر هامبورگ تاييد كند، اين نخستين اتحاد از اين دو حزب در سطح ايالتى خواهد بود و بدون شك آخرين اتحاد از اين نوع نيز نخواهد بود.»

روزنامه آلمانى ”هامبورگر آبندبلات“ درباره تحول چشمگير در ائتلافات آينده ميان احزاب سياسى در آلمان مى نويسد:

«نتايج انتخابات هامبورگ سبب رهايى احزاب از قيد وبندها بطور واقعى در آلمان شد. ظاهراً بطرزى ناگهانى هر گونه تركيب رنگى از احزاب سياسى امكان پذير شده است. صرف نظر از وعده و وعيدهاى پيش از انتخابات، هيچ سياستمدارى خود را مقيد به آنان نمى داند. تمام سخنان درباره ائتلافات در انتخابات آتى از اين هفته به بعد به گذشته تعلق دارد. اما دليلى براى هراس نيست، چرا كه احزاب بى دليل نايل به كشف واقعيت جديد نشده اند. آنچه هم اكنون در آلمان تجربه مى شود تركيبى از ظرافت هاى تاكتيكى و سرآسيمگى صرف است. و جالب اينكه حزب چپ در آلمان اين تركيب پسا كمونيستى را سبب شده است. هيچيك از چهار حزب ريشه دار در آلمان به خواست خود حاضر به حركت از جاى گرم نيست. تنها اجبار اتحادهاى نوين آنان را به حركت واداشته است.»