کوچیها در ولسوالی بهسود مردم را ازخانه هایشان بیرون راندند

دويچه ويله :اقاي عرفاني ، مشکل مردم بهسود با کوچيها کماکان ادامه دارد . شما درحالي که عضومشورانو جرگه استيد، عضوکميسيون بررسي مشکلات مردم بهسود با کوچيها هم استيد. شمابراي حل معضله مردم آنجا چه کاري کرديد؟

عرفاني : خدمت شما عرض کنم که معضله کوچيها تنها مربوط امسال نيست. سه سال مي شود که هرسال آنها تا منطقه کجاب مي آمدند. در دوسال قبل يعني سال 1384يک هيات ازطرف رياست جمهوري تعيين شد که درآن چهارنفر ازوزراي مشاوربودند. ما درمنطقه بهسود رفتيم . با برادران کوچي وبا مردم محل نشستيم وجلسات متعدد داشتيم. خواسته هاي دوطرف را شنيديم. نظريات دوطرف را گرفتيم. بعدهمانطورکه رييس جمهورگفته بود که درعين زماني که نظريات دوطرف را مي گيريد نظرخودتان را نيزبه عنوان عضوکميسيون بدهيد.ما گزارش را به جناب رييس جمهورداديم.

اين که برادران کوچي چه مي خواستند وبرادران ده نشين چه مشکلات داشتند آنهارا مطرح کرديم ونظريات خودرا مطرح کرديم . درنظريات ما سه چهارماده گنجانيده شده بود.

ازجمله اين بودکه ما به جناب رييس جمهورمطرح کرديم که هزاره جات فعلاً درشرايطي است که هيچ زمينه اي براي رفتن برادران کوچي وجود ندارد. اول اين که مساله زمين وجا مشکلات دارند. دوم مسايل امنيتي به هم مي خورد . بخاطري که تنها منطقه اي که امن است منطقه هزاره جات است.اين ها منجربه ناامني مي شوند.

وطبق قانون اساسي (ماده چهاردهم قانون اساسي ) که براي برادران کوچي ، مطلق کوچيهاي افغانستان اسکان داده شود. لذا ما از رييس جمهورتقاضا داريم که براي براردران کوچي اسکان بدهند تا مشکلات بين اقوام برادر بوجود نيايد. وماده هاي ديگربه همين شکل بودند.

آن زمان رياست جمهوري آن را استقبال کرد ولي متاسفانه مربوط شد که پارلمان بيايد واين مسله ماند.

فعلاً هم که عضوکميسيون هستم عين همين خواسته ها را مردم خواهان اند. مردم وقتي که خدمت رييس جمهور هم رسيدند مي گويند که ماخواهان همان قطعنامه سال 1384 هستيم.

دويچه ويله : آقاي عرفاني بنابرگزارشهاي که ما دردست داريم درحال حاضرهم کوچيها درحال پيش روي بسوي مناطق مردم هستند ؛ به قريه ها هجوم مي برند ومردم را ازخانه هايشان کشيده اند. شما براي حالت اضطرار کنوني چه اقدام کرديد؟

عرفاني : خدمات شماعرض مي کنم که درقدم اول مردم ونمايندگان مردم بهسود که آمدند خواست اول آنها اينست که اولاًبايد برادران کوچي درمنطقه اي که آمدند ازاين منطقه برگردند. بعدازآن مسله خسارات ومشکلات که به دوطرف پيش آمده بررسي شود.

برادران کوچي اصراردارند که مااصلاً ، به هيچ وجه برنمي گرديم. مامي خواهيم پيش برويم . اما برادران ده نشين خواستاراين استند که اينها بايد طبق قانون واصولي که وجود دارد برگردند تا مهاجرين وآوارگان سرخانه شان برگردند ؛ ميزان خسارت بررسي شود. فعلاً ما دچارهمين مشکل هستيم.

تحقيقات ادامه دارد؛ بارياست جمهوري هم صحبت شده است ببينيم که راه حلي پيدامي شود يا نه .

دويچه ويله : آقاي عرفاني؛ کوچيها عملاً اقدام نظامي نکرده اند. دولت براي جلوگيري ازاين اقدام نظامي وبراي اين که مردم را به زور ازخانه هايشان بيرون نکنند چه کاري کرده است؟

عرفاني : البته دراين رابطه اين اعتراض وجود دارد. وقتي مساله DDR خلع سلاح عمومي مطرح است چرا برادران ما با اسلحه وارد منطقه شده اند. اين ها بايد خلع سلاح شوند.

دولت فعلاً درصدد اين است که همين زمينه را مساعد بسازد تا جلو پيش روي ويا برخورد مسلحانه را بگيرد.

حالا ببينيم که دراين رابطه چه کاري مي شود کرد. هيات هاي دراين رابطه تعيين شده اند که روي آن کاربکنند.

دويچه ويله : آقاي عرفاني ؛ حدود هزارخانواده ازخانه هايشان رانده شده ودرمناطق مختلف مهاجرو آواره شده اند. براي کمک به آنها چه کارهاي شده اند؟

عرفاني : دواقدام دراين رابطه صورت گرفته است. يک اقدامي است که دولت مطرح ساخته است که دولت بايد اقدامي بکند.بالاخره ازطريق برنامه اي که دارد وبه مهاجرين رسيدگي شود. حتا خيمه براي آنها برده شود که آنها دريک منطقه جابجا شوند. وزمينه زندگي آنها را ازاين طريق فراهم بکند.

مسله ديگرخود مردم است . کميسيون ازخود مردم تشکيل شده است که ازمردم کمکهاي جمع آوري شود وبراي بيجاشدگان رسانده شود.

دويچه ويله : همانطورکه شما اشاره کرديد؛ شما ازمدتهاست که با اين مشکل مردم سروکارداريد. مشکل اصلي چيست؛ کوچيها چه مي خواهند ؛ چرا به آنجا آمده اند ودست به حمله مسلحانه زده اند؟

عرفاني : خدمات شما ياد آورشوم که مشکل کوچيها يک معضل تاريخي است که بيش ازصدسال وجود داشته است. فعلاً هم کوچيها مدعي است که مادرمناطق مرکزي هزاره جات ميله داريم زمين زرخريد وقباله اي داريم. مردم ده نشين پاسخ شان اينست که ما دررابطه با زمينهاي قباله اي شان مشکل نداريم مثل ما بياييد باهم مانند برادرزندگي کنيم. دررابطه به مسله فرمان ؛ مردمان مي گويند فرماني که 80-90 سال پيش ازسوي يک رييس تنظيميه بنام يعقوب خان بوده است؛ اين نمي تواند شرعاً وقانوناً مداراعتبارباشد. بخاطري که حکومتهاي آمده ورفته اند. حتا قانون اساسي متعدد درافغانستان بوجود آمدند وقانون جديد جايگزين آن شده است. چطورمي شود مثلاً فرمان يک رييس تنظيميه براي هميشه پايداربماند. اين حرفهاي مردم محل اند.

ازسوي هم ظرفيت وزمينه اي براي زندگي درآن مناطق وجود ندارد؛ نفوس زياد شده است مهاجرين که دربيرون بودند برگشته اند.

ولي برادران کوچي مي گويند که ماقبلاً مي رفتيم حالا هم مي ريم .

دويچه ويله: حالا بنابراين يک مشکل حقوقي است . چرا اقدام نظامي مي کنند؟

عرفاني : هنوزمادرافغانستان مشکل زياد داريم . اين يکي ازمشکلات است که وجود دارد. اميدوارم که دولت متوجه اين مردم شود ؛ برخورد ملي بکند ومربوط پارلمان است که دراين رابطه يک تصميم اساسي گرفته شود که ديگرمشکل براي مردم ازاين ناحيه ميان برادران ساکن درافغانستان بوجود نيايد.

دويچه ويله : آقاي عرفاني شما پيشترگفتيد که اين يک مشکل تاريخي است . آيا اين مشکل تاريخي فقط درهمين ناحيه است يا درسراسرافغانستان است؟

عرفاني : البته معضله کوچيها تنها درمناطق مرکزي يا هزاره جات نيست. معضله کوچيها با مردم ده نشين درسراسرکشور وجود دارد. کميسيوني هم که تشکيل شده است وماموريت که دارد در رابطه با کل معضله هاي اين دست که درکشوروجود دارد است وظيفه دارد. هم اکنون درخوست ميان مردم ده نشين وکوچيها جنگ ودعوا است. قراراست که درآنجا هم هيات به آنجا فرستاده شود. همين مشکل دراطراف مزارشريف ، دربدخشان ودرنواحي ديگروجود دارد. مردم هم خواستاراين است که اين بصورت هميشگي درسراسرکشور اين معضل حل شود .

دويچه ويله : يک جهان تشکرازشما .