وضعیت بی‌نهایت خراب کودکان روهینگیا در بنگله دیش

سازمان نجات کودکان "سیف دِ چیلدرن" می گوید تنها در کمپ مهاجران در کوکس بازار بنگله دیش بیش از شش هزار کودک مهاجر بدون سرپرست زندگی می کنند که نیمی از آنان در جریان خشونت ها والدین شان را از دست داده اند. این سازمان می افزاید که آنها "با کمبود حاد مواد غذایی مواجه هستند و در معرض خطرهای رو به افزایش استثمار و سوءاستفاده قرار دارند".

کودکان باید به تنهایی در کمپ ها برای خودشان سرپناه بسازند

این سازمان امدادی این اطلاعاتش را بر مبنای نظر پرسی از کودکان در کمپ ها ترتیب کرده است. در اصل این سازمان دریافته که شمار زیادی از این کودکان در نتیجه هرج و مرج در جریان فرار از میانمار پدر و مادرشان را گم کرده اند. اما نیمی از این کودکان در نظرپرسی گفته اند که والدین شان کشته شده اند.

مارک پرایس، رئیس دفتر «سیف د چیلدرن» در بنگله دیش گفت: «اکنون روشن شده که برای بسیاری از این کودکان پیوستن به خانواده شان ممکن نخواهد شد».

پرایس افزود که این کودکان باید خودشان به تنهایی در اردوگاه های مهاجران برای خودشان سرپناه بسازند، در وضعیتی «بدون مادر و پدر و در محیطی که خطر قاچاق انسان، ازدواج کودکان و شیوه های دیگر بهره برداری در آن وجود دارد».

سوزانا کروگر، مدیر عامل سازمان «سیف د چیلدرن» در آلمان، از جامعه بین المللی به خاطر منفعل بودنش نسبت به میانمار انتقاد کرد: «جهان در این مساله که عاملان این حملات وحشیانه، از جمله ارتش میانمار، را به پای میز عدالت بکشاند با شکست مواجه شده است». به گفته وی آنچه مورد نیاز بود، یک راه حل بلند مدت برای این مشکل است تا آوارگان روهینگیایی بازگشتی امن، با عزت و داوطلبانه به میانمار داشته باشند.

خشونت های جنسی، ازدواج اجباری و قاچاق کودکان

لووای یاسین، سخنگوی سازمان "روستای کودکان اس او اس" در رابطه با وضع کودکان روهینگیا می گوید: «این کودکان در اردوگاه های مملو از مهاجران گیرمانده اند؛ بدون چشم اندازی برای بازگشت به کشورشان، بدون دسترسی به آموزش و بدون شانسی برای داشتن یک آینده». این سازمان می گوید "وضعیت برای این کودکان کشنده است".

یاسین افزود هزاران کودک نیز از سوء تغذیه، بیماری و آسیب شدید روحی و روانی به دلیل خشونت هایی که تجربه کرده اند، رنج می برند: «خشونت های جنسی، ازدواج اجباری و قاچاق کودکان به یک امر روزمره در اردوگاه های مهاجران تبدیل شده است».

بنگله دیش به خاطر صدها هزار مهاجر روهینگیایی که به خاکش وارد شده اند، خودش را به شدت تحت فشار احساس می کند و می خواهد که آنان هرچه سریعتر به کشورشان برگردند. یاسین می افزاید: «به همین دلیل است که مقامات عمداً همه چیز را موقتی نگه می دارند».

این سازمان از جامعه بین المللی خواستار افزایش سطح کمک ها به این آوارگان شد. همزمان آنان خواهان پایان بخشیدن خشونت حکومت میانمار علیه روهینگیاها و توقف نقض حقوق بشری آنان شدند. به باور این سازمان ها، تنها از این طریق شرایط لازم برای بازگشت آوارگان به میانمار ایجاد می شود.

مرتبط: پریانکا چوپرا: جهان باید به حال کودکان مهاجر روهینگیا توجه کند

یک سال پیش بود که اخراج اجباری روهینگیاها از میانمار آغاز گردید؛ اقلیتی مسلمان که در کشور اکثرا بودایی زندگی می کنند. دهه هاست که اقلیت مسلمان در میانمار تحت فشار قرار دارد. وضعیت از زمانی فاجعه بار شد که ادعا می شود ملیشه های روهینگیا در حمله ای چندین تن از نیروهای امنیتی حکومت میانمار را کشتند.

ارتش میانمار با خشونتی بسیار گسترده به این حمله پاسخ داد و شمار زیادی از روستاهای روهینگیاها را ویران کرد و صدها هزار انسان را به فرار و خارج شدن از این کشور مجبور ساخت. حدود ۷۰۰ هزار روهینگیا به کشور همسایه شان بنگله دیش فرار کردند.

سازمان ملل متحد برخورد با روهینگیاها را در میانمار "تصفیه قومی" عنوان کرده است. یانگ هی لی، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای میانمار در ماه مارچ از "نسل کشی" سخن زد.

Rsh/Af/nob/se (afp, kna, epd)

آلبوم عکس از آرشیف دویچه وله: