کاست صوتی ۶۰ ساله شد

به نظر می رسد هیچ چیزی به اندازه دیروز قدیمی نیست. آنچه قبلاً یک فناوری پیشرفته بود، اکنون یک زباله است. شاید هم چیزی برای یادآوری نوستالژی برای ما انسان ها باشد.

 کاست موسیقی حلقه‌ای مطمئناً یک شی برجسته است که می تواند ما را به سفری در زمان ببرد و کمک کند به چیزهای ناپدید شده از زندگی مان نگاهی اندازیم.

۶۰ سال پیش در ۲۸ آگست ۱۹۶۳ گروه الکترونیک فیلیپس اولین کاست فشرده (گرامافون) را در نمایشگاه رادیویی در برلین معرفی کرد. کاست‌های ظبط فشرده در ۴۰ سال بعدی رفته رفته زندگی بشر را تسخیر کرده و به یک شی محبوب تبدیل گردیدند.

موزیک‌های دلخواه، صداهای محبوب و برنامه‌های دلپذیر روی این کاست‌ها ثبت و پخش می شد.

 شب‌های زیادی با شنیدن موسیقی از این کاست‌ها گذشته و برای بسیاری‌ها به خاطره تبدیل شده است.

اولین دستگاه‌های ظبط و پخش این کاست‌ها ۳۰۰ مارک (واحد پولی قبلی آلمان) ارزش داشت. هر نوار کاست نیز از ۶۰ تا ۱۲۰ دقیقه موسیقی را در خود ثبت می کرد.

کاست نوارهای مغناطیسی

فناوری کاست‌ها و ذخیره صدا بسیار سریع توسعه یافت و در سال ۱۹۳۵ اولین ظبط صوت‌های "آی ای گی" آلمانی به بازار عرضه شد. در آغاز دهه ۶۰ کاست‌ها نواری کوچکتری به بازار آمد.

لو اوتنز، هالندی از کارخانه فیلیپس در هاسلت در بلجیم مخترع نوار کاست شناخته می شود. محصولی جدید که کوچک، قابل حمل، قوی و همچنین ارزان تر بود.

او یک نوار مغناطیسی باریک ایجاد کرد که روی قرقره‌ها پیچیده شده بود و در یک جعبه پلاستیکی کوچک به ابعاد طول ۱۰.۱۶ در عرض ۶.۳۵ سانتی متر در قطر ۱.۲۷ سانتی متر قرار می گرفت.

یک پنجره در دو طرف جعبه پلاستیکی وجود داشت تا بتوانید ببینید چقدر از نوار باقی مانده است.  اگر یک طرف اشکال داشت، می توانستید چرخش را با یک قلم بچرخانید و دوباره نوار را جمع کنید.

در سال ۱۹۶۵ نوارکاست به عنوان یک نسخه مونو و در سال ۱۹۶۷ به عنوان یک نسخه استریو وارد بازار شد. کاست موسیقی در دهه ۱۹۷۰ به موفقیت رسید.

 این روند تا دهه ۱۹۹۰ بسیار گسترده بود. در آن زمان، عملاً هر سیستم موسیقی دارای یک منبع ظبط و پخش یا حتی دو نوار کاست بود.

در دهه ۱۹۸۰، نوار موسیقی راه خود را به رادیوهای موتر باز کرد. در سال ۱۹۷۹ اولین "واکمن" وارد بازار شد. انسان‌ها از کاست‌های نواری در جریان رانندگی و در زمان راه رفتن پیاده نیز استفاده کردند.

نقش نوار در انقلاب ایران

این تخنیک به زودی اهمیت سیاسی زیادی پیدا کرد. آیت الله خمینی در دهه ۱۹۷۰ از آن برای تبلیغ دین سالاری قرون وسطایی خود استفاده کرد. او از پاریس توده‌های ایران را با نوار کاست‌هایی که ثبت می کرد، برانگیخت.

این جعبه پلاستیکی مشکلات خودش هم را داشت. باید بسیار مراقب بود تا دکمه ضبط و پخش را به موقع فشار ندهید. وقتی مجری رادیو می خواست آهنگی را پخش کند و نوار روده می شد و آن را پخش نمی کرد، واقعا آزاردهنده بود.

ظبط این نوارها نیز آسان نبود. صداهای بیرونی نیز ضبط با میکروفون را مختل می کرد. سیفون توالت همسایه، صدای سگ‌های ولگرد یا زمانی که شخصی وارد اتاق می شد؛ همه چیز را ثبت می کرد.  کیفیت صدا نیز با گذشت زمان به دلیل فرسودگی و پارگی نوار بدتر می شد.

مرتبط: خبرگزاری آلمان: طالبان آلات موسیقی را آتش زدند و هنرمند را توهین کردند

در اوایل دهه ۲۰۰۰، دوران کاست به پایان رسیده بود. شنوندگان موسیقی به "سی دی" و "ام پی تری" تغییر مکان دادند. در سال ۲۰۰۹ فقط سه میلیون کاست در آلمان فروخته شد، در حالی که در سال ۱۹۹۱ این شمار ۷۸ میلیون بود. حالا دیگر کسی از نوارها استفاده نمی کند، چراکه همه چیز در کارت حافظه های بسیار کوچک ثبت می شود. موبایل ها ذخیره های بسیار بزرگی از موسیقی را با وصل شدن به اینترنت ارائه می کنند و خودشان قابلیت ثبت و پخش صدا را با کیفیت عالی دارند.

کاست هنوز نمرده!

اما با قدم زدن در برخی از بازارهای قدیمی می توان دید که کاست های حلقه‌ای و کاست‌های نواری هنوز هم در بازار وجود دارند و برخی‌ها از آنان استفاده می کنند. بخشی از این کاست‌ها صداهای نابی را در خود ذخیره دارند. مثل صدای آوازخوان هایی که شش دهه قبل معروف بودند و حالا هنرشان به فراموشی سپرده شده است. کسانی مثل "بنجامین بلومچن"، "بی بی بلوکسبرگ" و"بی بی جیز" و یا هم آهنگ‌هایی از آوازخوان‌های مشهور قدیمی افغانستان، ایران و دیگر کشورهای منطقه که هنوز هم نسل "نوار کاست" را به خود جذب می کنند.

در این بین به نظر می رسد نوار کاست بازگشتی دارد. مجلات موسیقی گزارش می دهند که فروش دوباره به طور قابل توجهی افزایش یافته است، به خصوص در همه گیری ویروس کرونا، در آلمان شمار بیشتری از این کاست‌ها و نوار کاست‌ها به فروش رفته است.

سوپراستارهایی مانند جاستین بیبر، بیلی آیلیش، تیلور سویفت و لیدی گاگا نیز دوباره آلبوم های خود را روی نوار می فروشند. هنوز مهمانی هایی وجود دارد که آن موسیقی مورد علاقه از طریق همین ابزار پخش می شود.