نگراني ها ي ناشي ازيک ديدار

سخنگوي دولت اقدام سفير امريکا رابر خلاف عرف ديپلماتيک دانسته ودر خواست کرد که چنين ملاقاتهايي بايد ازطريق دولت افغانستان صورت گيرد. پس از آن رئيس دولت طي يک نشست خبري ودر پاسخ به سوال يکي از خبر نگاران ، درتوضيح مسئله گفت که وي مخالفتي بانفس اين ديدار ها ندارد، ولي هنگامي که نامزد ها در حضور يک مقام خارجي ودريک کنفرانس مطبوعاتي مشترک به توضيح برنامه هاي انتخاباتي شان مي پردازند، مسئله فرق مي کند. پس ازاين ملاقات برخي از نامزد ها ورسانه هاي وابسته به آنان کوشيدند اين ديدار را به نشانه اين که امريکا خواسته است بي طرفي خودش را از اين طريق بازگو کند ونشان دهد که از هيچ کسي حمايت نمي کند، سفيرش را به ملاقات آقايان عبدالله عبدالله ،اشرف غني واحمد زي وميرويس ياسيني فرستاده است ، امري عادي شمردند وبرخي هم کوشيدند آنرا نشانه اي از حسن نيت امريکا نسبت به نا مزدي خودشان وانمود کنند. دراين ميان دولت افغانستان بصورت غير معمولي ، واکنش خويش را استمرار مي بخشد.

ظاهر امر در مسئله فوق هيچ عنصر غير عادي وجود نداشت، زيرا قبل ازاين، هر مقام خارجي مي توانست با هر افغاني به آساني ودر هرکجا که بخواهد ديدار کند وگفتگو نمايد.

باور به اين اين ادعا هم که امريکا در قضيه انتخابات کاملاً بيطرف خواهد بود مشکل است زيرا در مورد ادامه ي حکومت غير قانوني آقاي کرزي پس از ماه جوزا ، نماينده خاص امريکا سهم خيلي بارز داشت. هم اوبود که طي ديدار هاي مکرر با رئيس پارلمان افغانستان وبرخي از نامزد هاي انتخابات، همه را متقاعد ساخت که ادامه ي کار آقاي کرزي، ازروي مصلحت ضروريست. ديديم که پارلمان با وجود اعتراضات قبلي اش، خاموشي برگزيد ونامزد هاي انتخابات نيز به آرامي از کنار قضيه گذشتند. در آنوقت هيچ يک از مقامات دولتي لب به اعتراض نگشودند. در حالي که همگان مي دانند که ابقاي آقاي کرزي شانس موفقيت اورا خيلي بالا مي برد و او را درمقايسه با رقبايش در موقعيت برتر قرار ميدهد. اما اکنون چنين مي نمايد که دولت آقاي کرزي مايل است ازملاقات اخير به نفع خودش حد اکثر استفاده را ببرد . نامزد هاي مقابل فکر ميکنند اين رخداد کاملاً به نفع آنانست، زيرا باور به اين که نتايج انتخابات آينده قبل از قبل تعيين شده است را مي شکند ومردم با باور به اين که نتيجه انتخابات را رأي خودشان تعيين مي کند پاي صندوقها مي روندوبه نامزد موردنظر شان رأي ميدهند. اين تا حدي درست هم هست. اما ازيک زاويه ديگر ماجرا کاملاً به نفع آقاي کرزي هست، زيرا تعداد زيادي از مردم افغانستان که کرزي را نامستقل و وابسته به خارج مي دانستند و به همين دليل ازوي ناراض بودند ، اورا به نگاه ديگري مي نگرند و به سوي اومتمايل مي گردند. اين بويژه در منطق جنوب وشرق که در اثر بمباراد هاي مداوم خارجيان وعملکرد نادرست شان در کشتار مردم بيگناه وتلاشي هاي بي رويه خانه ها ونيز حبس وبازداشت افراد غير مسلح ، از نيروهاي نظامي دلخوش نيستند، بيشتر صدق مي کند ودر ساير مناطق کمتر.

نه فقط افراد طالبان ، بلکه بخش وسيعي از نيرو ها ، جريانات واحزاب سنتي ديني ، ميان خود وآقاي کرزي وجه مشترکي را مي بينند که هميشه آرزو داشته اند. تلويزيون ملي ايران با انتشار خبر عدم رضايت آقاي کرزي از ملاقات سفير امريکا با رقباي ايشان ، خوش بيني نشان ميدهد. اين بدان معني ست که حلقات وگروه هاي معيني از هواداران ايران در افغانستا ن نيز دليلي براي نزديکي با آقاي کرزي مي يابند همانگونه که عوامل وايادي پاکستان.

از طرف ديگر اگر ملاقات سفير امريکا با نامزد هاي متذکره به معني حمايت امريکا از برخي نامزد هاي ديگر ومشخصاً داکتر عبدالله تعبير گردد، افراد طالب وهم چنان هواداران حزب اسلامي حکمتيار که حزب جمعيت وجبهه ملي را دشمن خويش مي دانند و حتي براين پندارهستند که جبهه شمال در وجود آنان حضور يافته اند، باوجود اختلافاتي که ممکن است با آقاي کرزي داشته باشند، به حمايت از وي بر مي خيزند . برخي از نظاميان پاکستاني وعوامل افغاني آنان که جاي پاي خاصي در قضاياي افغانستان دارند وداکتر عبدالله را جانشين مسعود مي دانند نيز خواهند کوشيد از پيروزي او جلو گيرند. از اينها که بگذريم بخش هايي از مردم افغانستان به قضاياي جاري از منظر قومي مينگرند . اين نوع نگاه به قضايا خاص هيچ قوم وسمتي نيست بلکه همه گروها ازآن سهمي دارند. براين اساس کساني هم هستندکه بانگاه قومي به مسئله ديده وجبهه ملي وجمعيت را بيشتر ازهمه رقيب نژادي شان مي بينند وعبدالله را که از طرف آنان حمايت مي شوند نيز.

اينان نيز حد اقل رأي شان را به صندوق عبدالله نخواهند ريخت. بطوري که مي بينيم پر آوازه ساختن قضيه ملاقات سفير امريکا ودامن زدن به آن درنهايت به نفع آقاي کرزي هست واز همين سبب خيلي مهم شمرده مي شود .

قسیم اخگر

ویراستار: یاسر