مصیبت جنگ کندز را مردم ملکی تحمل می کنند

رنج ها و آسیب های عملیات بزرگ طالبان در ولایت کندز را مردم ملکی تحمل می کنند و این ولایت به محل اصلی نبرد در فصل جنگی کنونی تبدیل شده است که احتمالاً خونین ترین فصل در یک دهه گذشته خواهد بود.

کندز شاهد یک بحران بشری است و هزاران خانواده در چرخه خشونت ناشی از افزایش شورشگری در این ولایت شمالی افغانستان گیر مانده اند.

برخی افراد ملکی مانند مولودین از خشونت فرار کرده و به شهر کندز آواره شده اند. آن‌ها در زیر خیمه ها در مکان های نامناسب پناه گزین شده اند. مولودین همراه با شش فرزند و خانم اش از ولسوالی چهاردره فرار کرده است. فرزند هفت ماهه او در جنگ میان طالبان و نیروهای حامی دولت هدف اصابت گلوله قرار گرفت و زخمی شد.

مولودین که یک دهقان 46 ساله است، زخم های دختر نوزادش را نشان می دهد و می گوید: «ما خانه، مواشی و زراعت خود را دقیقاً پیش از فصل برداشت حاصلات رها کردیم. ما اینجا بی خانه، تشنه، گرسنه و منتظر کمک هستیم.»

عبدالقدیر، دهقان 45 ساله از همین ولسوالی، تکه چوبی به دست گرفته و وضعیت را در روی زمین به تصویر می‌کشد: «طالبان در یک طرف بودند و ملیشه های دولتی در طرف دیگر، و ما در وسط گیر مانده بودیم.»

بسیاری افغان ها چنین فکر می کنند که بعد از 13 سال جنگ در باتلاق ناامیدی افتاده و مردم ملکی به صورت فزاینده در میان نیروهای حکومتی و جنگجویان طالبان گیر می مانند.

جورجیت گاگنون، مسئول بخش حقوق بشر دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در کابل می گوید: «پیامد این منازعه به مراتب بیشتر از جان دادن و زخمی شدن مخوف مردم ملکی است. خشونت های مرتبط با منازعه همچنین خانواده های افغان را به دلیل آوارگی، از دست دادن منبع معیشتی، تخریب خانه ها و دیگر صدمه ها ویران می کند.»

گروه طالبان تهاجم بهاری امسال خود را در اواخر اپریل با یک سلسله حملات شدید در ولایت کندز شروع کرد و جنگجویان این گروه خود را به نزدیکی های شهر کندز رساندند. همچنین تلفات ملکی نیز در ولسوالی های درگیر جنگ افزایش یافته است.

از شروع این جنگ ها 225 زخمی به مرکز سازمان خیریه داکتران بدون مرز در شهر کندز مراجعه کرده اند که دو برابر تعداد زخمیان در همین دوره زمانی در سال گذشته است. بسیاری این افراد که بر اثر اصابت گلوله یا انفجار زخم برداشته اند، از مناطق دورافتاده خود را به شهر کندز رسانده اند.

اتاق های زخمیان در مرکز داکتران بدون مرز، که آکنده از بوی مواد ضدعفونی می باشد، صحنه قصه های دردناک است. یک مرد می گوید در زمان مراقبت از مواشی هدف گلوله قرار گرفته است؛ یک جوان 14 ساله دیگر مواد انفجار نشده را گرفته بود و در دستان اش منفجر گردید؛ و یک کودک 3 ساله زمانی زخمی شد که راکت به خانه آنها اصابت کرد و پدرش را کشت.

سازمان داکتران بدون مرز می گوید که در همان روز پنج زخمی جنگی به این مرکز مراجعه کردند و برخی روزها تا 35 زخمی نیز به این مرکز می رسند. البته برخی از آن هایی که در مناطق جنگی گیر مانده اند فرصت رسیدن به این مرکز را ندارند.

برنامه غذایی جهان برآورد می کند که در نتیجه تهاجم طالبان در ولایت کندز بیش از 3700 خانواده آواره شده اند و این خانواده ها آسیب پذیر بوده و به کمک های عاجل نیاز دارند.

در بیرون مرکز توزیع کمک برنامه غذایی جهان در شهر کندز، زنان در حالی که چادری های آبی رنگ به تن دارند ساعت ها در زیر آفتاب سوزان انتظار می کشند تا جیره غذایی به شمول آرد، روغن و بسکویت به دست بیاورند.

به گفته ملل متحد، بیش از 18 هزار خانواده در کندز درخواست کمک کرده اند اما تا حالا به حدود نیمی از این درخواست ها رسیدگی شده است و دلیل آن نیز قسماً "محدودیت در دسترسی" به مناطق جنگ زده است.

نیروهای امنیتی افغانستان در جبهات چندگانه با طالبان درگیر اند و در این فصل جنگی شماری از جنگجویان از کشورهای آسیای مرکزی نیز در کنار طالبان می‌جنگند. ناظران در محل از عدم هماهنگی کافی میان نیروهای دولتی، ملیشه های حامی دولت و پولیس محلی شکایت دارند.