ملالی وردک: زندگی برای زنان افغان تاریک شده است

در یک روز سرد و ابری در حومه شهر کلن آلمان از خانمی دیدار می‌کنم که سال‌ها در بخش قضایی افغانستان کار کرده است. او یکی از قاضیان زن در دولت پیشین افغانستان بوده که بعد از ورود طالبان به این کشور مانند صدها قاضی و وکیل مدافع دیگر افغانستان را ترک کرده است.

ملالی وردک در حالی که کودک خوردسال اش را در بغل گرفته است، از ۹ سال کار در بخش قضایی افغانستان و قضایای رسیدگی شده در محکمه خشونت علیه زنان قصه می‌کند.

مرتبط: کانادا به شمول قاضیان زن، ۲۳۰ افغان دیگر را پناه می دهد

ملالی وردک از روز ورود طالبان به کابل حکایت می‌کند: «وقتی طالبان وارد کابل شدند، خیلی مشکل بود، نمی توانم بیان کنم، یک ناامیدی مطلق و یک بیچاره‌گی عجیبی رخ داد.» روزی که دیوار آرزوهای تمام زنان و دختران افغان فرو ریخت.

ملالی ادامه می‌دهد: «به مجرد داخل شدن طالبان به شهر کابل ما مجبور شدیم به خانه برگردیم. از آن روز به بعد دیگر نتوانستیم به محل کار خود برویم. خانه نشنین شده و در داخل خانه بودیم.» بعد از دو ماه ملالی و شوهرش به کشور دومی رفتند و بالاخره پس از ده ماه انتظار و اخذ ویزای آلمان به این کشور منتقل شدند. 

 نگرانی از آینده شغلی در آلمان

آنها حالا در یک خانه کوچک در نزدیکی شهر کلن زندگی می کنند. همسر ملالی که به زبان های انگلیسی و فرانسوی تسلط دارد، می گوید که این خانه با خانه شان در کابل قابل مقایسه نیست و در آنجا امکانات بیشتری داشتند. ملالی و شوهرش با آنکه از انتقال به آلمان خشنود اند، اما از دشواری‌های مهاجرت شکایت دارند. آنها می گویند که کودک خوردسال شان اخیرا به دلیل مناسب نبودن خانه همواره به بیماری سینه بغل مبتلا شده و این موضوع آنها را به شدت نگران کرده است.

مرتبط: استقبال نخست وزیر یونان از قضات و قانونگذاران زن افغانستان

طالبان بعد از قدرت گیری مجدد در افغانستان همواره محدودیت هایی را بر آموزش دختران و تحصیل و کار زنان وضع کرده اند. حالا زنان تقریباً از همه عرصه‌های عمومی منزوی شده اند. زنان و دخترانی که در افغانستان زندگی می کنند به شدت نگران آینده شان هستند و هراز گاهی دست به اعتراض مسالمت آمیز می زنند. به گفته ملالی جامعه جهانی نباید طالبان را به رسمیت بشناسد: «زنان افغان از جامعه جهانی خواستار فشار آوردن بالای طالبان اند تا محدودیت های وضع شده را بردارند.»

این قاضی زن افغان با آنکه حالا در امنیت زندگی می کند اما نگرانی های زیادی دارد. ملالی می‌گوید: «آینده ما در اینجا هم نامعلوم به نظر می رسد. نمی دانم که آیا می توانم به رشته خود ادامه دهم یا نه. اما می دانم که باید همه چیز را از صفر شروع کنم. برای اینکار باید اول زبان آلمانی را بیاموزم.» آموختن زبان آلمانی کلید ادغام در جامعه و موفقیت در این کشور خوانده می شود اما برای بزرگسالانی که به آلمان وارد می شوند کار چندان آسانی نیست.

سرنوشت قضات گیر مانده و زنان در افغانستان 

با ورود طالبان به افغانستان شمار زیادی از قضات زن و وکلای مدافع، افغانستان را ترک کردند اما هنوز هم تعداد زیادی از آنها در افغانستان باقی مانده اند. ملالی وردک می گوید: «همراه آن عده از همکارانم که به تماس هستم به خاطر آینده خود و خانواده هایشان زیاد پریشانند و هنوز با تهدید طالبان مواجه اند.» به گفته او، آنها نه تنها از سوی طالبان بلکه از سوی زندانیان سابق که با تصرف شهرها توسط طالبان از زندان‌ها آزاد شده اند نیز زیر تهدید قرار دارند.

مرتبط: قاضیان برکنار شده: طالبان با خشونت مانع اعتراض ما شدند

حدود یک و نیم سال از تسلط طالبان بر افغانستان می گذرد. حالا نهادی برای رسیدگی به خشونت علیه زنان در این کشور وجود ندارد. قبل از ورود طالبان به افغانستان نیز با وجود فعال بودن محاکم خشونت علیه زنان، زنان زیادی از خشونت های خانوادگی رنج می بردند و امکانات کامل دسترسی به وکیل مدافع و محاکم را نداشتند. اما به گفته فعالان حالا این وضعیت بدتر شده است.   

فعالان زن همواره از عدم دسترسی زنان به مراجع قانونی و افزایش نقض حقوق زنان و دختران در افغانستان تحت حاکمیت طالبان ابراز نگرانی می کنند. ملالی نیز می گوید: «در قسمت رسیدگی به موارد خشونت علیه زنان و در کل حقوق زنان متاسفانه در حکومت طالبان هیچ مرجعی وجود ندارد.» او می‌افزاید: «زنان افغان فعلا زندگی را برای خود تاریک و بی هدف می بینند.»

ملالی وردک امیدوار است که بتواند هر چه زودتر زبان آلمانی را بیاموزد و در جامعه ادغام شود. او می خواهد که همواره از زنان افغان در برابر خشونت و نابرابری حمایت کند.