1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

عباس کریمی معلولی که قهرمان شد

حسین سیرت، کابل۱۳۹۲ مهر ۱۷, چهارشنبه

وقتی عباس به دنیا آمد پدر و مادر او به جای این که از تولدش خرسند شوند، از سرنوشت و آینده این فرزندشان به شدت نگران شدند؛ زیرا عباس از رحم مادر بدون دو دست به دنیا آمد. اما حالا او برای مردم افغانستان یک قهرمان است.

https://p.dw.com/p/19whq
عباس کریمی، پس از دریافت مدال طلای مسابقات شنا در ترکیه.
عباس کریمی، پس از دریافت مدال طلای مسابقات شنا در ترکیه.عکس: DW/H. Sirat

بزرگترین نگرانی خانواده عباس این بود که او وقتی بزرگ شود بار دوش آنان خواهد شد و زندگی مملو از مشکلات و محرومیت ها را سپری خواهد کرد.

اما پس از چهارده سال، حالا خانواده عباس نه تنها از آینده او تشویشی ندارند، بلکه به وجود او افتخار می کنند. عباس کریمی اخیرا در مسابقات بین المللی شنا در ترکیه برای اولین بار توانست به نمایندگی از افغانستان برنده جایزه مسابقات «معلولیت ناتوانی نیست» شود. در این مسابقه شناگران معلول از 35 کشور جهان شرکت کرده بودند و عباس در آن مدال طلا و عنوان قهرمانی را کسب کرد.

علی کریمی برادر عباس کریمی می گوید از این که برادرش برای افغانستان افتخار کسب کرده، خرسند است: «جای خوشحالی و افتخار برای تمام مردم افغانستان خصوصا برای خانواده اش است».

برادر عباس کریمی می گوید بسیاری از مهارت ها و استعدادهای او را پیش از این که مستقیما خبر شود، از طریق رسانه ها شنیده است. او می گوید: «من شنیده بودم که عباس رانندگی می کند اما ندیده بودم، اما زمانی که عباس موتر خودم را رانندگی کرد من تعجب کردم که چگونه این امکان دارد».

دوستان عباس کریمی می گویند که او در بخش های مختلف استعداد دارد.
دوستان عباس کریمی می گویند که او در بخش های مختلف استعداد دارد.عکس: DW/H. Sirat

عباس کریمی در مصاحبه با دویچه وله گفت که در حال حاضر در کمپ مهاجران در ترکیه به سر می برد، اما با آن هم از پیروزی اش در این مسابقات خرسند است. وی می گوید: «وقتی در افغانستان در مسابقات سراسری برنده شدم و مدال طلا گرفتم، کمیته ملی المپیک برایم وعده داد که 10 هزار افغانی به من هدیه می دهد، اما مقامات ندادند. از برخورد با معلولین در افغانستان سرخورده شدم و پنج ماه پیش به ایران رفتم سپس غیر قانونی وارد ترکیه شدم و خودم را به سازمان ملل معرفی کردم».

پیشتاز در صنف

اولین باری که خانواده عباس متوجه استعدادش شد، مهارت او در یادگیری مضمون های مکتب بود. خانواده او در نخستین روزهایی که عباس به مکتب می رفت متوجه شد که او استعداد فوق العاده ای دارد و در درس خواندن نسبت به همصنفان و سایر اعضای خانواده پیشتاز است.

خانواده او کتابچه انگلیسی عباس را به خبرنگار دویچه وله نشان دادند. این معلول نوت های صنف را با پایش نوشته است و حتا قادر است تا با یک پایش بایستد و با پای دیگرش روی تخته صنف بنویسد.

عباس کریمی در حالی که با پایش می نویسد، نظر به تمام همصنفان و اعضای خانواده اش، خوش خط تر و با سلیقه تر است. این معلول در داخل افغانستان مشهور است. رسانه های افغانستان به خصوص تلویزیون ها گزارش هایی از نوشتن، رانندگی و ورزش او نشر می کنند. عباس حالا به الگوی یک معلول موفق در داخل این کشور تبدیل شده است.

از مکتب به ورزشگاه

وقتی عباس بزرگتر شد، به دلیل نداشتن دو دست و کمبودی که از این ناحیه حس می کرد، از درس و مکتب دلسرد شد، ولی خانواده او تلاش کرد تا عباس در هر رشته ای که شوق دارد، مصروف شود.

این جوان ابتدا به ورزش های رزمی رو آورد و بعدا علاقمند شد تا شنا یاد بگیرد. قسیم حمیدی، ترینر تیم ملی آب بازی (شنا) در مورد نخستین روزهایی که عباس به شنا رو آورد می گوید: «عباس جان در ابتدا کم و خیلی با سختی شنا می کرد. من که متوجه شدم، علاقمند شدم تا کار کنم که این جوان از این حالت نجات پیدا کند».

آقای حمیدی گفت که عباس تنها در مدت 15 روز تمرین توانست شنا را یاد بگیرد. ترینر عباس می گوید این جوان حتا زودتر و خوبتر از افراد سالم توانست شنا را بیاموزد.

اگر چه عباس در ابتدا به خاطر اینکه یک مهاجر بود نمی توانست در مسابقات «معلولیت ناتوانی نیست» شرکت کند، اما به گفته خودش همکاری سازمان ملل و مردم ترکیه زمینه را برای او فراهم ساخت. وی می گوید: «من در کمپ مهاجرین بودم که از برگزاری این مسابقات باخبر شدم، در ابتدا گفته شد که نمی توانم شرکت کنم، اما وقتی به مسوولین اسرار کردم، آنها با همکاری سازمان ملل اسنادم را آماده کردند و من را ثبت نام نمودند. پنج ماه بود که تمرین نکرده بودم، اما مردم ترکیه برایم چندی قبل از آغاز مسابقات زمینه انجام تمرینات را هم فراهم کردند».

عباس با پایش می نویسد، اما خطش از دوستان و اعضای خانواده اش زیبا تر است.
عباس با پایش می نویسد، اما خطش از دوستان و اعضای خانواده اش زیبا تر است.عکس: DW/H. Sirat

عباس حالا راهی سفری نامعلوم است. او می گوید به امید آینده ای بهتر و زندگی در جامعه ای که او را به چشم حقارت نبیند، راهی یکی از کشورهای اروپایی یا استرالیا خواهد شد؛ اما چنانچه خودش می گوید هنوز هم در بی سرنوشتی به سر می برد.

الگوی پیروزی برای معلولان

این نخستین بار نیست که عباس برنده مدال طلا می شود. او پیش از این در مسابقات داخل افغانستان نیز مدال طلا به دست آورده است. زبیر یکی از ورزشکاران رشته شنا که خود نیز معلول است می گوید در مسابقاتی که بین آب بازان در کابل برگزار شد، عباس توانست مقام اول را کسب کند. او گفت: «خوشبختانه عباس توانست که در دسته کسانی که دست ندارند، مدال طلا را کسب کند و من توانستم مدال نقره را کسب کنم».

در همین حال رییس فدراسیون شنای افغانستان می گوید عباس کریمی نخستین مدال طلا را به نام ورزشکاران معلول این کشور ثبت کرد.

ظفر جلال، رییس فدراسیون شنا گفت که کسب مدال طلا توسط عباس کریمی سبب شده تا تمام ورزشکار معلول برای به دست آوردن افتخارات بیشتر، تلاش کنند. گفته می شود که عباس کریمی با به دست آوردن این مقام می تواند مستقیما به مسابقات جام جهانی پارالمپیک برود؛ اما عباس می گوید که هدف اش اشتراک در مسابقات جام جهانی 2016 در برازیل است.

این در حالیست که افغانستان یکی از کشورهایی است که بیشترین معلول را دارند. حکومت افغانستان برای این که شغلی برای معلولان بی کار پیدا شود، آن ها را در ایستگاه ها موظف کرده تا در بدل تنظیم وسایط، از رانندگان پول بگیرند اما رانندگان اکثر اوقات با آنان برخورد نادرست می کنند.

شماری از معلولان افغانستان هم به گداهایی تبدیل شده اند که در کوچه و بازار دست به گدایی می زنند و با خوابیدن در پیاده روها نان بخور و نمیر شان را به دست می آورند. هدف مسابقات ورزشی که میان معلولان در ترکیه برگزار شده بود نشان دادن توانمندی های معلولان و مبارزه برای زدودن طرز فکرهایی بود که گویا معلولان بار دوش جامعه هستند.