جورج بوش؛ رئیس جمهور امریکا در دورانی پرتحول
۱۳۹۷ آذر ۱۰, شنبه
جورج دبلیو بوش، پسر و رئیس جمهور پیشین ایالات متحده خبر وفات پدرش را روز شنبه گزارش داد. او در یک پیام تویتری نوشت که او و برادران و خواهرانش "با تاثر خبر می دهند که پدر محبوب ما بعد از ۹۴ سال زندگی فوق العاده در گذشت".
بوش پدر، چهل و یکمین رئیس جمهور ایالات متحده امریکا، به عنوان یک دولتمدار موفق و سیاستمدار امور خارجی شهرت داشت، اما نقطه ضعف او، در سیاست داخلی بود.
جورج هربرت واکر بوش در سال ۱۹۲۴ در ماساچوست ایالات متحده به دنیا آمد. او پسر بزرگ پرسکات بوش بود که بعدتر سناتور ایالت کنتیکت شد. او در سالگرد ۱۸ سالگی اش خود را شامل نیروی دریایی امریکا کرد و جوانترین پیلوت نظامی شد.
بوش در سال ۱۹۴۵ با باربارا پیرس ازدواج کرد و در پایان همین سال، تحصیلات عالی خود را در دانشگاه ییل آغاز نمود. پس از فارغ التحصیلی خانواده بوش به تگزاس کوچ کرد. با حمایت رئیس جمهور وقت، ریچارد نیکسون بوش در سال ۱۹۶۶ به عنوان نماینده مجلس نمایندگان انتخاب شد. در سال ۱۹۷۱ نیکسون او را به عنوان سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد منصوب کرد.
انتخاب به عنوان رئیس جمهور در سال ۱۹۸۸
بوش در دهه ۱۹۷۰ به عنوان نخستین نماینده دیپلوماتیک کشورش در چین منصوب شد. او در سال ۱۹۷۶ ریاست سازمان استخبارات مرکزی (سی. آی. ای) را به عهده گرفت، پیش از آن که برای نخستین بار در رقابت ریاست جمهوری از سوی جمهوری خواهان اشتراک کند.
بوش در برابر رونالد ریگان، در انتخابات ریاست جمهوری ناکام شد، باوجود آن ریگان او را عنوان معاون خود منصوب کرد. ریگان به تجارب بوش قبل از همه برای تقویت موقعیت امریکا علیه اتحاد جماهیر شوروی آن زمان، نیاز داشت.
بوش در سال ۱۹۸۸ بار دیگر خود را نامزد جمهوری خواهان کرد و در انتخابات ریاست جمهوری علیه مایکل دوکاکیس نامزد دموکرات ها پیروز شد. او در جنوری سال ۱۹۸۹، در این مقام سوگند وفاداری یاد کرد.
طرفداری آشکار از آلمان متحد
بوش در اثنای فروپاشی شوروی پیشین به شهرت تاریخی دست یافت. او با تاکید از وحدت دوباره آلمان در سال ۱۹۹۰ به عنوان دولت واحد حمایت کرد. در آلمان از او به خاطر همین تلاش هایش قدردانی می شود.
بوش با برخورد خردمندانه اش توانست اعتماد گورباچف را به دست آورد که در "مذاکرات دو جمع چهار" در ارتباط با وحدت دوباره آلمان به ثمر رسید. در آن مذاکرات رئیس جمهور ایالات متحده امریکا از همان آغاز بر حق اراده خود آلمان تاکید داشت.
بوش بعد از وحدت آلمان شرقی و غربی در سال ۱۹۹۰ با اشاره به همین موضوع گفت: «من به صدراعظم کوهل و نیز همه آلمانی ها در شرق و غرب تبریک می گویم و به کسانی که در برلین دو پارچه شده که مدت زیادی دوام کرد، موفق شده اند رویای حق اراده ملی خود را برای همیشه زنده نگهدارند».
علاوه بر این، بوش در این راستا تلاش کرد تا آلمان متحد را در پیمان نظامی ناتو نگهدارد.
جنگ عراق ۱۹۹۱
بوش پدر بر قوت نظامی نیز تکیه داشت. او دستور جنگ علیه پاناما را صادر کرد و مانوئل نوریگا رئیس جمهور آن کشور را در سال ۱۹۹۰ زندانی کرد. افزون بر آن، بعد از آنکه دیکاتور عراق صدام حسین کشور همسایه اش کویت را اشغال نمود، او ائتلاف سازمان ملل را در نخستین جنگ عراق رهبری کرد.
در این ائتلاف کشورهای متعدد عربی نیز سهیم شدند. بعد از مداخله در عراق، بوش در فبروری سال ۱۹۹۰ تصمیم گرفت که فراتر از هدف قطعنامه ۶۷۸ سازمان ملل عمل نکند و حرکت سربازان را در مسیر بغداد متوقف کرد. او در آن زمان در این باره گفت: «این تنها یک پیروزی برای کویت نیست، بلکه برای همه شرکای ائتلاف است؛ این یک پیروزی برای سازمان ملل، برای همه انسانیت و حقوق بین الدول است».
این پیروزی نظامی نه فقط یک پیروزی بر دیکتاتور صدام حسین بود، بلکه نقش ایالات متحده امریکا را به عنوان پولیس جهانی نیز تقویت کرد.
برعکس موفقیت در سیاست خارجی، بوش در سیاست داخلی چندان موفق نبود. او در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۹۲ در مقابل بیل کلینتون ناکام شد.
Stephanie Höppner, Daniel Scheschkewitz