جنبش "مادران روز شنبه" ترکیه برای ششصدمین بارخواهان عدالت شد
۱۳۹۵ مهر ۴, یکشنبه
خانواده های قربانیان و هزاران هوادار جنبش موسوم به "مادران روز شنبه" شاخه های لاله و عکس عزیزانی را که طی سال ها توسط نیروهای امنیتی ترکیه ناپدید شده اند، با خود به مرکز شهر استانبول آوردند تا برای 600امین بار خواستار عدالت شوند. از آنجا که این طولانی ترین نافرمانی مدنی (اعتراض صلح آمیز) روزهای شنبه برگزار شده، به "مادران روز شنبه" مسما گردیده است.
خانواده های افراد ناپدید شده و فعالان مدافع حقوق بشر هر روز شنبه در میدان "قلات سری" جمع می شوند و خواستار پاسخدهی حکومت درباره سرنوشت هزاران فرد غالبا کردتبار می شوند که توسط نیروهای امنیتی و پولیس پس از کودتای نظامی 1980 و جنگ موسوم به "جنگ کثیف" بین حکومت و نیروهای جدایی طلب کرد، ناپدید و لادرک شده اند.
این جنبش از جنبش "مادران میدان مایو" در آرجنتاین الهام گرفته شده که در دهه 1970 خواهان معلومات از سرنوشت افراد ناپدید شده در زمان دیکتاتوری در این کشور شدند. جنبش "مادران روز شنبه" از سال 1995 تاکنون با شعار "ما عزیزان ناپدید شده خود را می خواهیم"، آغاز شد.
سازمان حقوق بشر ترکیه می گوید که اعتراضات برای عدالت "با روحیه رسمی رایج که لادرک کردن را به عنوان راهی برای پایان بخشیدن به اپوزیسیون و ایجاد ترس در جامعه استفاده می کند"، در تقابل قرار دارد.
در این تحصن، الماس ایرین که پسرش حریت 36 سال پیش ناپدید شد، گفت: «روح من در جستجوی استخوان های اوست. جرم فرزندان روشن ضمیر ما چه بود که ما هیچ وقت دیگر صدایشان را نشنیدیم و دولت آن ها را کشت».
دیگر هواداران نیز به تحصن مشابه در ترکیه و اروپا از جمله شهرهای هامبورگ و برلین پرداختند.
خواست اصلی "مادران شنبه" این است که اجساد فرزندانشان پیدا شود، عاملان آن به محکمه کشانده شوند و عدالت اجرا شود. خواست آنها همچنان شامل تغییر در قوانینی است که تعقیب و پیگرد حقوقی قتل های سیاسی و لادرک کردن را محدود می کند.
ششصدمین تحصن "مادران شنبه" در حالی برگزار شد که بیم آن می رود بار دیگر تاریخ در ترکیه تکرار شود و مخالفان و فعالان ناپدید شوند. حسرت کلتر، یک سیاستمدار جوان کرد در ماه می امسال در شهر سیرنک ناپدید شد. او اولین فردی بود که طی پانزده سال در این منطقه ناپدید می شد. طی "جنگ کثیف" در دهه 1990، کم از کم 200 تن از این ناحیه مفقود و لادرک شدند که هیچ گاه از سرنوشت آن اطلاعی به دست نیامد.