بانوی افغان در هند: زنده هستیم، اما زندگی کرده نمی توانیم

«آمدیم که زندگی کنیم و زنده بمانیم، اما زنده هستیم و زندگی کرده نمی توانیم.» این جمله یک بانوی افغان ساکن دهلی نو است. او خودش را شازیه معرفی می کند. زنی که روزگاری در افغانستان رئیس یک موسسه بود و در بخش حقوق زنان و آگاهی دهی برای دیگر بانوان افغان فعالیت می کرد، از تقریبا دو و نیم سال به این سو همراه با خانواده هشت نفری اش به هند رفته است. شازیه می گوید که به دلیل مشکل امنیتی که برایشان در افغانستان وجود داشت مجبور به ترک کشورش شده و می خواهد به کشور سومی برود اما تا حالا در هند مانده است.

شازیه که قبلا در یک رادیوی محلی در افغانستان کار می کرد و زمانی از مشکلات افغانها در دیگر کشورها گزارش می داد حالا خودش مشکلات آنها را عمیقا تجربه می کند. شازیه گفت: «ما اینجا آمدیم و خود را ثبت سازمان ملل کردیم در اینجا نمی توانیم پناهنده شویم و اقامت بگیریم. زمینه زندگی مساعد نیست، کار کرده نمی توانیم.»

این بانوی ۴۳ ساله افغان که مادر شش فرزند است در ادامه افزود: «با پول کم زندگی خود را می چرخانیم، قانونی نیستیم، مثل اسیر هستیم.» به گفته شازیه بسیاری افغانها در هند پولی برای پرداخت کرایه خانه شان ندارند و مجبورند کارهای شاقه با معاش کم انجام دهند.

مرتبط: دهلی و اسلام آباد برانتقال هزاران تن گندم کمکی هند به افغانستان توافق کردند

فخریه نام مستعار بانوی دیگری است که از حدود شش سال پیش به دلیل مشکلات امنیتی از افغانستان به هندوستان رفته و حالا در دهلی نو زندگی می کند. فخریه می گوید: «شوهرم قبلا استاد جمناستیک بود اما حالا مریض است و فلج شده، نان خورده نمی تواند، حتی گپ زده نمی تواند.» او دلیل بیماری شوهرش را نگرانی و تشویش زیاد عنوان می کند.

این بانوی ۴۰ ساله و مادر دو فرزند می گوید که به امید رفتن به کشور سومی به هند آمده اند، اما تا کنون در این کشور گیرمانده اند، حالا برای افغانها کار پیدا نمی شود و فرزندانش نیز بی سرنوشت اند. فخریه می افزاید که او و دخترش قبل از همه گیری کرونا با دوختن لباس افغانی مصارف زندگی شان را تامین می کردند ولی فعلا این کار نیز برایشان میسر نیست. فخریه می گوید: «حالا مردم نان خوردن ندارند، چه رسد به این که لباس سفارش دهند.»

مرتبط: افغان‌های گیر مانده در هند در وضعیت رقت‌باری به سر می‌برند

بر اساس معلومات کمیته انسجام مهاجرین افغان در دهلی نو، مهاجرین افغان در دهلی در وضعیت اسفباری زندگی می کنند. احمد ضیاء غنی، رئیس این کمیته به دویچه وله گفت کسانی هستند که نان خوردن ندارند. .. مثل یک معجزه در شش ماه گذشته زندگی کرده و هیچ امیدی برای کمک ندارند. او افزود که فعلا کمک های سازمان ملل که در طول قرنطین در هند برای مهاجرین صورت می گرفت نیز قطع شده است. او با ابراز نگرانی می گوید: «اگر توجهی صورت نگیرد یک فاجعه انسانی برای مهاجرین افغان در هند رخ خواهد داد.»

به گفته رئیس کمیته انسجام مهاجرین افغان در دهلی نو، مهاجرین نه راهی برای برگشت و نه امکانی برای ماندن دارند. بر بنیاد معلومات آقای غنی در حال حاضر حدود ۱۳ هزار افغان در هند ساکن اند که بیشتر آنها در دهلی نو زندگی می کنند.

مرتبط: دانشجویان افغان دارنده بورسیه هندوستان در بلاتکلیفی به سر می‌برند

دهلی نو با حکومت پیشین افغانستان روابط دوستانه ای داشت اما با قدرت گیری دوباره طالبان در افغانستان روابط دیپلماتیک دو کشور به سردی گراییده است.