1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

باشندگان بامیان ازبی توجهی نمایندگان این ولایت درولسی جرگه شاکی اند

سیدکریم جاوید۱۳۸۶ شهریور ۲۸, چهارشنبه

مردم بامیان اکثراً ازنمایندگان ولسی جرگه شاکی اند که به مشکلات آنها توجه ندارند. بطورمثال محمد روشن یکتن از دانشجویان دانشگاه بامیان معتقد است که وکلای پارلمان افغانستان با این که با وعده های بزرگ شان به پارلمان راه پیداکردند ولی تاهنوزبه هیچ وعده شان وفا نکرده وبه هیچ درد مردم(مشکل) رسیدگی نکرده جزاین که همراه دوستان ورفقای خود درارتباط کاریابی شان کمک کرده باشند.

https://p.dw.com/p/DElm
درچندسال گذشته تغییرات مثبت قابل لمس درزندگی مردم عامه نمی شود.
درچندسال گذشته تغییرات مثبت قابل لمس درزندگی مردم عامه نمی شود.عکس: AP

غلام نبی علی زاده دیگر دانشجوی دانشگاه بامیان می گوید: کارکرد وکلاازآغاز که تشکیل شده است؛ کارکرد آنها با فرازو نشیب های فراوان مواجه بوده ودراکثرولایات مردم از کسانی که به آنها رای داده اند، ناامید شده اند.

وی می گوید : آنها درپارلمان رفته به فکربادی گارد (محافظ) وجای رهایشی خودشان بوده ؛کارخاصی که به نفع مردم ودولت باشد انجام نداده اند ."

این ازآنجا ناشی می شود که درعرصه های اقتصادی ،سیاسی وفرهنگی مردم کدام پیشرفتی دیده نمی شود. بنابراین علی زاده معتقد است که : "به همین لحاظ مردم چندان از این وکلا راضی نیست."

البته این بی توجهی درقسمت بامیان نیزبه چشم می خورد.

دربامیان مردم بسیاری مناطق و ولسوالی ها می گویند که نمایندگان مردم این ولایت درولسی جرگه درتعطیلات تابستانی در بامیان یا نیامدند واگرکسانی هم برای یک مدت کوتاه آمدند از مناطق خاصی دیدن نمودند؛مناطقی که منافع حزبی ،قومی خودشان بوده وبه فکردیگران نبوده اند.

حبیب الله جعفری یکتن ازباشندگان بامیان معتقد است که :

"کارکرد های وکلا درافغانستان مثبت نیست ،آنها کاری مثبت را برای مردم افغانستان نکرده ،جز روی معاشات ومسایل شخصی خودشان دیگرکاری نکرده اند."

وی می افزاید : "امیدوارم که مردم درآینده وکلای خوب و کارا انتخاب نمایند."

اما آقای رهیاب استاد بخش زبان وادبیات دانشگاه بامیان باخوشبینی به قضایامی بیند اومی گوید:

"بصورت عموم نفس وجودپارلمان را دررابطه با سرنوشت افغانستان راعنوان بکنم؛ من باوردارم که پارلمان افغانستان نخستین گامی است که مردم افغانستان برداشتند تا ازحالت قهقرایی که سابق درآن گرفتاربودن ،رهایی پیدا بکنند.یعنی مردم فکرمی کنندکه یک مقدارخودشان بالای دولت اشراف دارند.این خودش برای مردم بسیار امیدوارکننده است.حتی دربسیاری موارد،پارلمان نکاتی را که به نمایندگی مردم عنوان می کندواین نکات عملی می شود،برای مردم امید وآرزومی دهد."

اما تاکی این امیدهارا می توان نگه نداشت؟ امروزه مردم پاسخ وعده های سرخرمن را که نمایندگان داده بودند، می خواهند.

مهدی حسینی دانشجوی سال دوم زراعت دانشگاه بامیان نه تنها نمایندگان مردم بامیان بلکه درکل انگشت انتقاد بالای اکثروکلاگذاشته می گوید:

"وکلاهیچ کاربخصوصی نتوانستند درافغانستان انجام دهند. ماعملا دیدیم که چند تاوزیر برکنارشد،ولی هنوزآنها سرجای خود است وکلای افغانستان یک چیزی کاملاً ... بی اختیاراند."

آقای غلام عباس خوشحال دانشجوی سال چهارم معتقد است که :"ما سه قوه ای مقننه ،اجراییه وقضاییه درافغانستان داریم ازاین بابت خوشحال هستم . ولی این که گفته می شود درافغانستان کاری صورت نگرفته است ،باید بپذیریم که سه دهه جنگ درافغانستان باعث شده که تجربه ای پارلمانی وکاردرپارلمان را نداشته باشیم. شایدهم یک مقدار وکلا کم کاری کرده باشند."

از طرف دیگرنبود یک هماهنگی درمیان پارلمان ودولت به زعم خود مشکلاتی را به بارآورده وباعث کندی خیلی امورشده است.

به هرحال آنچه مردم بامیان توقع دارند رسیدگی به مشکلات ، فراهم کردن زمینه ای زندگی بهتروتغییرات عینی در زندگی روزمره ای شان است که درچندسال گذشته قابل لمس نیست.

درولايت باميان بازسازي محسوس نيست .اين درحاليست که باميان يکي ازامن ترين ولايت افغانستان به شمارمي رود. دربسياري ازولايات مقامات دولت افغانستان ناامني را بهانه اي براي بازسازي مطرح مي کنند اما درمقابل مردم خون گرم باميان اين بهانه راهم ندارند.

باميان درميان زدوبندهاي سياسي ولايت فراموش شده است. مردم اين مناطق که اکثراً کشاورزان سخت کوش تشکيل مي دهند توقع بيشترندارند ولي هرگاهي مقامات دولت وعده هاي تحقق نيافته را تکرارمي کنند آنها جزسوال حتا ابزار مطرح کردن وبيان کردن آن را در رسانه ها هم ندارند.

مناطق مرکزي افغانستان نه تنها فراموش دولت ومقامات دولتي شده اند بلکه کشورهاي امداد رسان خارجي هم آنها را فراموش کرده اند.