بازتاب جنجال رییس جمهور آلمان در صفحات انترنتی

داستان از این جا شروع شد که کریستیان ولف، رییس جمهور آلمان سه سال پیش زمانی که نخست وزیر ایالت ندرزاکسن بوده است، در خرید یک خانه شخصی، از یک دوست ثروتمندش 500 هزار یورو با مفاد کمتر از آنچه در معاملات بانکی معمول است، قرض گرفته بود. او در این رابطه مورد انتقاد قرار گرفت تا حدی که مساله کناره گیری اش سر زبان ها افتاد.

این قضیه تازه خاموش شده بود که رخ دیگر جنجال نمایان شد. «بیلد»، روزنامه پرخواننده آلمانی مدعی شد که رییس جمهور این کشور در یک پیام تیلفونی، خواسته است مانع نشر گزارشی در مورد قرضه شخصی اش شود. رییس جمهور آلمان پذیرفت که «اشتباه بزرگ» از او سر زده است و از روزنامه معذرت خواست، اما گفت به کارش در مقام ریاست جمهوری ادامه می دهد.

وقتی این گزارش در 30 سایت دویچه وله به نشر رسید، خوانندگان آنلاین دویچه وله نظرات متفاوتی ابراز داشتند؛ برخی ها این قضیه را با وضعیت مشابه در کشور خود شان مقایسه کرده اند.

یکی از کاربران صفحه آنلاین دری نوشته است: «اگر چنین باشد، باید در کشوری مثل افغانستان تمام دستگاه های اداری، دولتی، قضایی، حقوقی، نظامی و ... استعفا بدهند. ولی در آن کشور از دموکراسی خبری نیست. آقای ولف باید به پاس دموکراسی از وظیفه اش کنار برود».

کاربری در فیس بوک آنلاین فارسی در مورد نوشته است: «خوب است که شما آلمانی ها این را افتضاح می گویید. ما زیر زدن و اختلاس میلیاردها یورو را در ایران چه بخوانیم؟».

یکی از کاربران صفحات آنلاین دویچه وله نوشته است: «آیا اصلاً سیاستمداری وجود دارد که فاسد نباشد؟ هرگاه شما سیاستمدار فاسد دارید، ما در کشور مان سیاستمداران غارتگر داریم».

یکی از کاربران از چین می نویسد: «در یک کشور سوسیالیستی برخورد مشابهی تصور کردنی نیست. در این جا است که می توان «فرق بین آزادی و دموکراسی را از یک سو، تحجر را از سوی دیگر مشاهده کرد. در یک کشور متمدن و آزاد مردم می توانند روی این که رییس جمهور چنین و چنان می کند، بحث کنند.

«آقای رییس جمهور استعفا کنید!»

وقتی گزارشی در مورد قضیه آقای ولف نشر شد، از تانزانیا چندین "اس ام اس" به دویچه وله رسید که شخصاً کریستیان ولف را مخاطب قرار داده اند. اکثر این ها خواهان کناره گیری رییس جمهور شده اند و دلیل آن را به ویژه تیلفون وی به کای دیکمن، سردبیر روزنامه ء "بیلد" خوانده اند.

ناسور مزیکو از تابوره می نویسد: «آقای رییس جمهور، شما نباید آزادی مطبوعات را در آلمان سرکوب کنید. بگذارید رسانه ها کار خود شان را بکنند».

خانم حلیمه، کاربری از دارالاسلام با تلخی نوشته است: «دست کم ولف از دوست اش قرض گرفته است. در این جا سیاستمداران مستقیماً پول مالیه دهندگان شان را می گیرند».

در فیس بوک صفحه روسی، اکثریت خوانندگان قضیه رییس جمهور آلمان را با اوضاع در کشور شان مقایسه کرده اند. الیکس الکساندروف نوشته است: «درست مانند کشور ما، هیچ چیزی نمی تواند او را از مقام اش برکنار کند. گرچه مطابق معیارات روسی، او کار قابل انتقادی انجام نداده است».

ناامیدی از سیاستمداران

دلزدگی و مایوسی از سیاستمداران در سایر کشورها نیز وجود دارد. ریچی کوملکچی اوغلو از ترکیه نوشته است: «همه سیاستمداران مجرم اند». کامران سزار، خواننده دیگر از این کشور تا اندازه ای تفاهم نشان داده است که یک رییس جمهور نیز اجازه دارد زندگی شخصی داشته باشد.

نه که دوباره پادشاهی لازم است؟

دیت ویت هوپس از ایالات متحده امریکا این حقیقت را به یاد می آورد که درست یک و نیم سال پیش یک رییس جمهور آلمان یعنی هورست کوهلر، کناره گیری کرد و بنابراین پیشنهاد می کند که آلمان با یک پادشاه بسیار مرتب و آراسته بسیار بهتر خواهد بود: «در این پیشنهاد چیز غیردموکراتیکی وجود ندارد. پادشاهان کشورهای اسکندناوی و هالند بسیار محبوب اند، آنها وظایف بسیار ساده اما مهم تشریفاتی را انجام می دهند. آنها می توانند پل کاملی بین احزاب مختلف سیاسی باشند».

میشاییل بوگرز/ رسول رحیم

ویراستار: عارف فرهمند