«سقوط طالبان در ۱۵ روز اما دورنمای صلح در ۱۷ سال نامعلوم»

اقبال خیبر یکی از محصلین رشته طب از ولایت هلمند می گوید: «ما به صلح نیاز داریم، این جنگ باید پایان یابد» خیبر ۲۷ ساله با یک گروه از فعالان افغان از  یک ماه بیشتر، تقریبا ۷۰۰ کیلومتر را با پای پیاده تا کابل در یک حرکت اعتراضی پشت سرگذاشته است. این گروه از فعالان علیه خشونت ها و ترور که از چندین دهه به این طرف در کشورشان ادامه دارد و دورنمای پایانی آن هنوز معلوم نیست، دست به اعتراض زده اند. پس از ورود این گروه به کابل، اعتراض کنندگان برای ترویج هدف شان در برابر ساختمان های شمار زیادی از سفارت خانه های خارجی تجمع کردند. شعار این گروه معترضان این بود: «این تقصیر جنگ است که زندگی ما را زشت ساخته است.»

اکنون اقبال و همقطاران‌اش اعتراضات شانرا پایان داده اند، اما جنگ باقی مانده است.

برای فعالان صلح یک روزنه ای ایجاد شده بود: در اواسط ماه جون سال روان میلادی، در پایان ماه رمضان، طالبان روی یک آتش بس سه روزه با حکومت افغانستان توافق کردند. جنگجویان طالبان و
سربازان یکدیگر را در آغوش گرفتند، با هم شیریخ خوردند، با هم عکس‌های سلفی گرفتند و در مساجد با هم نماز خواندند.

اما پس از آن، افغانستان دوباره به زندگی روزمره اش بازگشت. هیچ روز بدون حملات شدید در این کشور نمی گذرد. تنها طالبان نه، بلکه سازمان تروریستی "دولت اسلامی"، که خود را در افغانستان داعش می نامد، نیز مرتکب حملات می شود. بر اساس اطلاعات سازمان ملل متحد در افغانستان در شش ماه اول سال روان میلادی، ۱ هزار و ۶۹۲ غیرنظامی در جنگ ها و درگیری ها کشته شدند و ۳ هزار و۴۳۰ نفر دیگر زخمی شده اند.

در پایان ماه جولای، عبدالرشید دوستم، یکی از رهبران بدنام و قدرتمند قومی ازبیک های افغان از انقره ترکیه دوباره به افغانستان بازگشت کرد. او که ۶۳ سال دارد یکی از جنگ سالاران و شخصیت های اصلی در جنگ افغانستان از دهه  ۸۰ به این طرف عنوان می شود. دوستم به تجاوز، شکنجه و گروگانگیری متهم است. فقط چند دقیقه پس از ورود دوستم در میدان هوایی کابل، در برابر کاروان موتر های حامل او حمله انتحاری رخ داد که او جان به سلامت برد، ولی ۱۴ نفر جان باختند و ۵۰ نفر دیگر مجروح گردیدند. مسئولیت این حمله را گروه تروریستی "دولت اسلامی" بدوش گرفت.
 
سازمان های حقوق بشر از چندین سال به این طرف خواستار بررسی اتهامات علیه دوستم اند. اما اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان که دوستم در پیروزی انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۴، برایش نقش مهم را بازی کرده است، برای بررسی قضیه اش علاقه جدی ندارد و از این طریق نمی خواهد پایگاه قدرت اش را ضعیف گرداند. از طرف دیگر دوستم و شبه نظامیان اش در شمال افغانستان نفوذ زیادی دارند،
جایی که آنها علیه طالبان مبارزه می کنند. سازمان دیده بان حقوق بشر همچنین دوستم را از جمله به قتل عام صدها تن از زندانیان طالبان در نوامبر ۲۰۰۱ متهم می کند. این طالبان در کانتینر ها خفه شده بودند.

سرنگونی رژیم طالبان توسط تهاجم ایالات متحده امریکا در سال ۲۰۰۱ حکومت ترور و خشونت طالبان را به پایان رسانید، اما به جای بازسازی یک کشور امن، قدرت جدید دموکراتیک و انتخابی، جنگ سالاران، رهبران شبه نظامیان و سیاستمداران فاسد را به قدرت رساند. پایان ماموریت جنگی ناتو در دسمبر ۲۰۱۴ ، خروج جامعه بین المللی از تقریبا جنگ ۱۷ ساله در افغانستان بود.

ایالات متحده هنوز حدود ۱۴ هزار سرباز مستقر در افغانستان دارد و همچنین ۱۳۰۰ سرباز اردوی آلمان نیز هنوز هم در افغانستان ماموریت انجام می دهند. اما در برابر، شورشیان تقویت گردیده اند و در چنین شرایطی دولتداری موثر را در این کشور با چالش روبرو کرده اند.

دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده امریکا پیش از این تهدید کرده بود که طالبان و داعش در افغانستان "باید بدانند که آنها در هیچ جایی نمی توانند خود را پنهان کنند." حکومت ایالات متحده تصمیم گرفته است
تا نیروهایش را از مناطق مختلف خارج کند و تنها در شهرهای مانند کابل، قندهار، جلال آباد، کندز و مزار شریف مستقر نماید. این به این معنی است که عملا ۹۰ درصد از افغانستان به طالبان و دیگر شورشیان واگذار خواهد شد. کمتر از یک چهارم افغان ها در شهرها زندگی می کنند. اقبال خیبر می گوید که "ایالات متحده موفق گردید در ۱۵ روز یک رژیم را سقوط بدهد، چرا نتوانسته است در ۱۷ سال صلح را ایجاد کند."