گفت و شنود با ناجيه حنيفي رييس مرکز تعليمي زنان افغان در کابل

گفت و شنود با ناجيه حنيفي رييس مرکز تعليمي زنان افغان در کابل، پيرامون شرايط زنان زنداني وچگونگي کمکهاي اين نهاد در همکاري با ديگر نهادهاي جامعه مدني براي زنان زنداني:

دويچه ويله: با تقديم سلام به شما، مي خواستم نخست از شما بشنوم که به چه تعداد زنان در زندان پلچرخي زنداني اند و تحت چه شرايطي بسر مي برند ؟

ناجيه حنيفي: فعلاً در زندان پلچرخي 78 زن با بيش از 60 طفل زندگي مي کنند. متاسفانه بيشترين رقم قضاياي که زنان از آن سبب زنداني اند، فرار از منزل است. مطابق به قوانين افغانستان فرار از منزل جرم نيست و حتا مطابق به دساتير اسلام هم جرم نيست. در مورد محيط زيست زندانيان بايد بگويم که شرايط شان خوب نيست. 78 زن با اطفال شان در 6 اطاق زندگي مي کنند. هيچ نوع سهولت ديگري ندارند. صحبانه دارند که؛ فقط چاي و بوره است. نان چاشت و نان شب شان لوبيا و برنج است.

بسياري شان وکيل مدافع ندارند که پرونده شانرا پيش ببرد. حتا از فرامين که از طرف دولت براي رهايي شان صادر مي شود نمي توانند مستفيد گردند، زيرا کسي نيست که قضيه را پيگيري نمايد.

تنها نهاد هاي که در اين ارتباط کار مي نمايند، نهادي افغاني بنام قانون غوشتونکي و، نهاد آلماني بنام ميديکا ،اما چون سيستم قضايي ما بسيار بيروکرات است و اينها هم ظرفيتي ندارند که به تمام اين افراد کمک کنند.

دويچه ويله: نهاد شما که يک نهاد زنان است، چه کارهاي را تا حال براي اين زنان انجام داده است؟

ناجيه حنيفي: نهاد ما در پهلوي ديگر بازيگران کارهای راانجام ميدهد. البته ما تنها نهاد زنانه هستيم که روي مسايل صحت، آموزش، حرفه و سواد آموزي با زنان زنداني کار مي کنيم؛ يک کودکستان کوچک وکورس هاي آموزشي براي اطفال زنان زنداني داريم و مواد مورد ضرورت اين کورس ها و مواد غذايي لازم براي شان تهيه مي نمايم. نياز هاي صحي زنان را برآورده مي سازيم. ما داکتر داريم که هفته يکبار براي معاينه زنان به زندان مي رود. براي مدت شش ماه اين پروژه را "يو ان دي سي" تمويل مي کرد و بيشتر از يکسال مي شود که مارا يک نهاد اسپانيايي کمک مي نمايد.

دويچه ويله: شما فعلاً سفري به اسپانيا داريد هدف سفر تان جمع آوري کمک بيشتر از اين کشور براي زنان زنداني است؟

ناجيه حنيفي: هدف سفر من در قدم اول ارائه پيشنويس از راپوري وضعيت زنان است که مي تواند راپوري باشد براي ابتدا. در قدم دوم گزارش کارهاي ما براي شوراهاي شهري اسپانيا است که تا حال ما را کمک کرده اند. کاري خوبي که صورت گرفته اين است که يکي از سازمان هاي ملل متحد براي مواد مخدر و جرم، تصميم گرفته زندان جديدي را براي زنان زنداني که در وضعيت بدي زنداني اند ايجاد نمايند. اميدوارم که تا يک سال ديگر تعمير اين زندان جديد به اتمام برسد و وضعيت زنان نه تنها در زندان پلچرخي خراب است بلکه در دو زندان ديگر که ما کار مي نمايم، فارياب و مزارشريف نيز بد است و يک زندگي که در خور انسان باشد نيست و اميد ما بتوانيم در اين دو زندان نيز تغيراتي وارد نمايم. در پهلوي اين که سازمان ملل تعمير اين زندان را مي سازد ما کوشش مي نمايم که سيستمي را در اين زندانها ايجاد نمايم که در آينده کارمندان اين زندانها خود نظم زندان را به دوش داشته باشند تا اين که نهادهاي کوچک مثل ما و ديگر نهادهاي زنانه که به نحوي وابسته به تمويل خارجي هستيم.